wegedzieciak.pl

[Malati]

[sylv]

[arahja]

[lilias]

[ań]

[lilias]

arahja, przecież kościół to ludzie, czyli wierni, a oni jak każdy mają prawo do błędu i do mówienia o swoich, czyli kościoła błędach, Boga postrzegam jako istotę wyższą.

arahja, przecież kościół to ludzie, czyli wierni, a oni jak każdy mają prawo do błędu i do mówienia o swoich, czyli kościoła błędach, Boga postrzegam jako istotę wyższą.

[arahja]

[lilias]

arahja, no to nazywaj mnie jak chcesz, widać jesteś lepiej zorientowana ode mnie kim jestem.

arahja, no to nazywaj mnie jak chcesz, widać jesteś lepiej zorientowana ode mnie kim jestem.

[sylv]

[Tobayashi]

[lilias]

sylv, rzeczywiście

sylv, rzeczywiście

[arahja]

[sylv]

[ań]

[Tobayashi]

[elenka]

A mnie zastanawia czemu ludzie tak nie wierzą w samych siebie, czy bez religii nie można wychować porządnego i wartościowego człowieka? ( to tak w ramach rozkręcenia dalszej dyskusji abyśmy się nie kręcili w kółko).

A druga sprawa, której w ogóle nie rozumiem to porównywanie wiary tudzież jej braku do wegetarianizmu? Dla mnie to zupełnie dwie różne płaszczyzny.

tobayashi bliska mi jest Twoja postawa, ja też staram się nie wygłaszać sądów na temat katolicyzmu w obecności dzieci. Chciałabym aby wyrosły wolne od jakiejkolwiek indoktrynacji.

[Malati]

[elenka]

czarna ale co tak naprawdę nawet wierzący wiedzą o Bogu, skoro empirycznie w żaden sposób nie można go doświadczyć?
Wierzący przekazuje swojemu dziecku tylko swoje własne wyobrażenie na temat Boga, a nie jakąś ogólną prawdę, bo taka po prostu nie istnieje.
Nie napisałam nigdzie, że nie lubię wierzących, mam wielu znajomych wierzących i mimo różnicy poglądów bardzo się przyjaźnimy, jednak mimo mojej wielkiej do nich sympatii, moim zdaniem Bóg jest tylko iluzją stworzoną na podobieństwo i potrzeby człowieka aby mu się łatwiej na tym łez padole żyło.

[ Dodano: 2010-01-08, 17:32 ]

[Lily]

Dla mnie zasadnicze pytanie brzmi: kim lub czym jest Bóg? W tej chwili najbliższa mi odpowiedź jest taka, że jest to siła, która porusza tym światem, sprawia, że żyjemy, że z 2 komórek może rozwinąć się człowiek, że kwiaty kwitną, a ptaki śpiewają. Mimo to wciąż gdzieś z tyłu głowy pokutuje mi wyobrażenie, że to jakaś postać siedząca gdzieś na górze i oceniająca czy też przynajmniej obserwująca nasze czyny. I taka wizja Boga mi nie odpowiada. I w ogóle moja wizja ma się nijak do życia po śmierci - życie po prostu jest, trwa, bez względu na to, czy jesteśmy chodzącym ludźmi, czy nawozem dla roślin lub pożywką dla robali, jak się przecież w końcu stanie. Co do tzw. duszy to nie mam pojęcia, z co z nią będzie, czy się rozpłynie, czy przetrwa itp. Nikt z nas nie pamięta, kim był ani gdzie był, gdy go nie było. No, prawie nikt Co do wiedzy nt. Boga to wg mnie jest to po prostu pewne wyobrażenie przekazywane z pokolenia na pokolenie, przekazywane w formie słownej. Rzeczywiste "odczucie" Boga to coś całkiem innego, nie jestem w stanie stwierdzić, czy coś takiego jest możliwe, prawdziwe itp. Z tym że mnie nikt o Bogu nie uczył, ale też nie deklaruję się jako ateistka, ewentualnie jako agnostyczka.

Co do wychowania "bez Boga" to jeszcze mogę dodać, że parę razy usłyszałam w dzieciństwie i młodości przykre aluzje co do tego, że jako "niewierząca" (czytaj: nie katoliczka) nie mam zasad moralnych albo że to dziwne, że ja jakieś zasady mam i rozumiem, skoro nie wierzę. Wg mnie nie ma to nic wspólnego.

[elenka]

Moim zdaniem życie rozwija się bez boskiej ingerencji, to tylko czysta siła natury i to jest najpiękniejsze.

[Lily]

elenka, ale może to rozwijanie się życia można nazwać właśnie czymś boskim może to tylko kwestia nazewnictwa, może Bóg nie jest poza światem, ale jest światem może w ogóle ta nazwa jest zbędna takie moje pseudofilozoficzne przemyślenia

[elenka]

[Malati]

[majaja]

[elenka]

Tak z kurzu
hxxp://pl.wikipedia.org/wiki/Historia_%C5%BCycia_na_Ziemi tu można sobie poczytać.