wegedzieciak.pl

[lilias]

ań wydaje mi się, że nie można powiedzieć by jeden człowiek wiedział o Bogu więcej od drugiego, różnimy się odbiorem tego co niesie ze sobą wiara. Jeden ufa bezgranicznie, inny ma wątpliwości i to jest normalne. Jakby Boga nie nazwać myślę, że jako istota wyższa nie budzi w nas takich negatywnych emocji jak postępowanie ludzi, którzy często się na niego powołują i niszczą wszystko i wszystkich wokół siebie.

Podoba mi się jak ujęła to YolaW i tak jak ona czuję się wolna. Mam jednak ten feler, że jakiekolwiek formy nacisku czy ze strony struktur kościelnych, czy pojedynczych osób budzą we mnie czynny opór. Może to brak pokory (wobec niektórych ludzi czy sytuacji), ale nastawiona jestem na rozmowę ludzi równych wobec Boga i opieram się na tym, że Jezus nauczał, a nie zmuszał i szantażował. Mnie religia w dzieciństwie uwrażliwiła na cudze nieszczęście, na niesprawiedliwość i na to, że własnym postępowaniem daję świadectwo tego, że jestem człowiekiem.
Staram się być uczciwa wobec innych i wobec siebie, i chyba nie jestem za bardzo oryginalna, bo dużo ludzi na tym forum może to samo powiedzieć o sobie, bez względu na wyznanie.

Peace

ań wydaje mi się, że nie można powiedzieć by jeden człowiek wiedział o Bogu więcej od drugiego, różnimy się odbiorem tego co niesie ze sobą wiara. Jeden ufa bezgranicznie, inny ma wątpliwości i to jest normalne. Jakby Boga nie nazwać myślę, że jako istota wyższa nie budzi w nas takich negatywnych emocji jak postępowanie ludzi, którzy często się na niego powołują i niszczą wszystko i wszystkich wokół siebie.

Podoba mi się jak ujęła to YolaW i tak jak ona czuję się wolna. Mam jednak ten feler, że jakiekolwiek formy nacisku czy ze strony struktur kościelnych, czy pojedynczych osób budzą we mnie czynny opór. Może to brak pokory (wobec niektórych ludzi czy sytuacji), ale nastawiona jestem na rozmowę ludzi równych wobec Boga i opieram się na tym, że Jezus nauczał, a nie zmuszał i szantażował. Mnie religia w dzieciństwie uwrażliwiła na cudze nieszczęście, na niesprawiedliwość i na to, że własnym postępowaniem daję świadectwo tego, że jestem człowiekiem.
Staram się być uczciwa wobec innych i wobec siebie, i chyba nie jestem za bardzo oryginalna, bo dużo ludzi na tym forum może to samo powiedzieć o sobie, bez względu na wyznanie.

Peace

[Lily]

Nie ma się chyba sensu tu kłócić, kto w co wierzy, bo to w sumie indywidualna sprawa, o ile się tego komuś nie narzuca. Najwięcej emocji i tak zresztą budzą działania ludzkie (w tym osób z hierarchii kościelnej). Ale tak a propos religii katolickiej - teraz jest pewnie trochę inaczej, ale mama mi opowiadała, że jak była dzieckiem, to nie wolno było o nic pytać - dlaczego trzeba wierzyć w to lub tamto, to były po prostu dogmaty, których wyjaśnienia domagać się nie było wolno, oczywiście nie wolno było też nic kwestionować. No ale to było dawno, teraz ludzie są inni i taki sposób przekazywania wiedzy czy wiary "masz wierzyć i już" ma coraz mniejszą rację bytu.

[elenka]

Myślałam, że nie będę zabierała głosu w tym wątku gdyż w pewnym sensie on nas nie dotyczy
Ale dyskusja ciekawie się potoczyła to i ja dołożę swoje trzy grosze.
Moim zdaniem, tylko dorosły człowiek jest w stanie podjąć decyzję o "wejściu w daną religię", jest wtedy świadomy wszystkich konsekwencji, teoretycznie wie na co się decyduje.
Przede wszystkim wie czy tego chce/potrzebuje.
A dziecko? Jak może wiedzieć czy jest Bóg, jak może zaakceptować wszystkie dogmaty. Po co mu to w ogóle?

[ Dodano: 2010-01-06, 20:43 ]

[mienta]

Ale co oznacza słowo ,,dorosły"? Osiemnastolatek? Ja już podjęłam decyzję, wiara jest dla mnie w życiu NAJważniejsza - poniekąd to zasługa moich rodziców, którzy od małego mnie zabierali do kościoła, poniekąd innych osób, w szczególności oazowiczów z mojej wspólnoty, ale przede wszystkim to zasługa Boga

[lilias]

[excelencja]

dla mnie to dość oczywiste, że ludzie wierzący chcą chować dziecko w swojej wierze i zdziwiłabym się, gdyby było inaczej.
tak samo jak wege hodują wegedzieci.
itp itd.
Dziwi mnie tylko coś innego, jak bardzo często moi ateistyczni znajomi chrzczą dzieci tylko dlatego, że wszyscy to robią, dobra, znów upraszam.
Ale znów wychodzi temat podporządkowywania się woli świata dla dobra dziecka...
i chyba ten wątek przewodni nie opuści nas nigdy.

A i pewnie jakbym wyznawała jakąś religię, a raczej na 100% dbałabym, żeby moje dziecko tego wszystkiego nauczyć, tak jak teraz dbam, żeby lili znała i szanowała nasze tradycje (ba, przeważnie zaczerpnięte z katolicyzmu i przybudówek typu święta, choinki, kolędy)
Przecież to normalne, że chcemy wychować człowieka na swój obraz i podobieństwo i nie widzę innej drogi.

[Tobayashi]

[quote="YolaW". Wiara, Bóg, zwyczaje z tym związane moim zdaniem dają poczucie bezpieczeństwa, przynależności do jakiejś grupy (to moje osobiste zdanie).

Przecież wegetarianizm to też narzucenie dziecku jakiejś drogi - naszej drogi, bo przecież dziecko jej nie wybrało; ograniczanie go. Równie dobrze możnaby powiedzieć, że powinniśmy dać dzieku mięso razem w wszyskiem innym co je i niech wybiera. Jeśli mu zasmakuje to jego wybór...Ja to tak widzę...[/quote]

Co do poczucia przynależności, to można te potrzebę zaspokoić w inny sposób -można należeć do jakiejkolwiek grupy - dziecko bedzie chodziło do szkoły, może sie zapisać do jakiegoś kólka hobbystycznego , a więc będzie "przynależeć".

A co do narzucania dziecku wegetarianizmu, to nie jest najlepszy przykład. My nie "praktykujemy"wegetarianizmu, bo w niego wierzymy, tylko dlatego, że znamy argumenty przemawiające za tym, że jest to zdrowsza, i na pewno bardziej etyczna i ekologiczna dieta niż powszechna w naszym społeczenstwie dieta zawierająca mięso. Mięsożercy zaś najczęsciej dosłownie wierzą, że mięso jest zdrowe i bez żadnej refleksji i wiedzy na ten temat narzucają tę swoją dietę swoim dzieciom.

A poza tym, powtórzę za elenką: po co dzieciom religia?

[lilias]

[excelencja]

[YolaW]

[excelencja]

[ań]

[YolaW]

[ań]

tylko chciałam dodać abyśmy tu nie uogólniali,z e jak ktoś nie należy do żadnej religii to nie wierzy w Boga, w życie po śmierci itd.

[YolaW]

excelencja, ale wiara to nie sedzenie z założonymi rękami, bo Bó za nas załatwia sprawy: czyli papra czy też ułatwia. To my secydujemy jak postąpimy i jeśli papramy to na własne życzenie, choć to temat na ogromną dyskusję: wypadki, choroby itp...
To, że wierzę nie znaczy, że nie szukam siły w sobie

[Jagienka]

YolaW, miło mi się Twoje wypowiedzi czyta

[Malati]

Ja nie mam zielonego pojęcia jak będąc osobą wierzącą mam nie wpływać swoim wyborem na dziecko? To dla mnie mało realne. Dziecko widzi kiedy się modlę i pyta co robię.Widzi jak modlę się przed jedzeniem i pyta dlaczego,ponadto chce mnie naśladować. Widzi wizerunki Boga kŧóre są w domu. Chodzi z nami do świątyni,bo raczej cięzko by łoby zostawić go w domu.Chodzi z nami na spotkania gdzie spiewamy i mówimy o Bogu.Wszyscy jego przyjaciele to bhaktowie-wielbiciele. Jeżeli praktyka duchowa jest stałym elementem w życiu rodziny nie da się odzielić od tego dzieci. Nie można przecież zaprzeczaś temu co widzą,ignorować pytania czy karcić za naśladownictwo. To że moje dziecko zostanie wychowane w takiej a nie innej religi nie zamyka mu drogi do własnych wyborów co do przyszłej świadomie praktykowanej ścieżki duchowej. Ja zostałąm wychowana w rodzinie katolickiem i mimo tego zmieniłam wyznanie.Nigdy nie byłam zła na rodziców że mnie ochrzcili czy posłali na lekcję religii

U Nas w domu staramy się stawiać Boga w centrum,ale nie zmuszamy Harivenu do rzadnych praktyk.Jeśłi chce w czymś uczestniczyć to przychodzi i się angażuje na swój słodki dziecinny sposób.Najbardziej atrakcyje są dla niego śþiewy i granie na instrumentach.

[excelencja]

YolaW, a;e po jasną cholerę macie chodzić do tego kościoła? ja wiem, że to blisko, ale w takiej sytuacji bez sensu.

Wiem, że Ty szukasz siły w sobie.
Ale ja serio nie jestem w stanie zrozumieć PO CO ludzie wierzą w boga.... ??? bogów? no wiecie???

[YolaW]

[Malati]

excelencja, ja odpowiem za siebie dlaczego wierzę

Bo wiara daje mi odpowiedzi na wszystkie nurtujące mnie pytania? Kim jestem? Skad jestem i gdzie udaję się po śmierci? Dlaczego dzieje się tak a nie inaczej-to tak ogólnie,w związku z róznym sprawami z jakimi boryka się cały świat czy człowiek. Jak powstał wszechświat? Czy jesteśmy sami w tym wszechświecie? Ile jest wszechświatów? można by długo wymieniać.
Wierzę bo dzięki praktyce czuję obecność Boga w swoim życiu,czuję się dzieĸi temu bezpieczniej i jestem bardziej szczęsliwia.Wierzę bo mam kontkt z ludzmi którzy( co zabrzmi z pewnością dziwnie) widzieli Boga. Ponadto nie moge negować istnienia doskonałej i najwyższej Istoty nie sprawdziwszy czy ona jest czy nie Sprawdzam,niczego przez to nie tracąc.Wręcz przeciwnie,poznaję nowe kultury,nowych ludzi,rozwijam się duchowo,rozwijam swoje dobre cechy i osiągam w życiu spokój który sobie naprawdę bardzo cenię.
.

[YolaW]

czarna96, mogę się podpisać pod większością tego co napisałaś

[ań]

excelencja, bo trudno jest nie wierzyć w kogoś z kim się obcuje

[elenka]

[ań]

[Malati]