wegedzieciak.pl

[biechna]

Witam w nowym dziale, a zarazem nowym rozwojowym rozdziale; wszak od 2 dni mam w domu poniemowlę
Weszliśmy w kolejny rok 3-dniowym przyjęciem, goście wchodzą i wychodzą, Staś tylko wyciąga do nich ręce i wskazuje ręką kierunek noszenia z zachęcającym okrzykiem "o!". Na każde usłyszane "nie" kręci z całej siły głową (np. niedźwiedź, poniedziałek ). Uwielbia książeczki, dostał kilka na urodziny, szczególnie upodobał sobie Moje pierwsze słówka. Dodam, że należą do nich gawial czy salamandra złocista. Ciekawe doprawdy, które będzie pierwsze
Jaki jest poniemowlęcy Staś? Jaki jest, każdy widzi. Blondyn z iście kreskówkowym loczkiem na głowie i zadziornym uśmiechem. Po ostrzyżeniu na 6 mm pozbył się loczka, ale zachował uśmiech, który w porównaniu z łysiną (6 mm) czyni z niego małego zbója, ale jakże mylą te pozory - to wciąż Blond Andżelino, po mamie wcielenie spokoju, a kto mnie, zna, ten wie
I tym Stasinym akcentem inauguruję nowy sezon - poniemowlęcy

[karmelowa_mumi]

biechna, aż chciałoby się rzec - amen!

[dżo]

biechna, jakiego masz już dorosłego syna . Dołączymy do wątku niebawem .

[Anja]

[daria]

[maga]

No to my oficjalnie dołączamy, choć my z buciorami do wątku się wepchaliśmy. I na gapę. No.

[gemi]

biechna, opis Stasia (ughmh ...Stanisława, wszak to już poniemowlak) rozczulił mnie prawie do łez (prawie, bo z załzawionymi oczkami trudno byłoby mi pisać )
My dołączamy za tydzień, a właściwie klonujemy się, bo obiecalim odwiedzać znajomych z "piętra wyżej"

[kamma]

to i my się głosimy, wszak pełnoprawnie, choć o parę godzin później niż kolega bliźniak
Gdy się Tymek rodził, śniegu było niemal tyle samo, ale mróz silniejszy. Ale kiedy to było...
Tymek-poniemowlak jest nadruchliwy i nieobliczalny, totalne przeciwieństwo Stasia-bliźniaka. Ale to zauważyłam już dawno i, niestety, nic się w tej materii nie zmieniło. Tymek nie znosi bezruchu, dlatego mu nie czytam, dlatego też trudno go nakarmić. Uwielbia być prowadzanym za ręce, uwielbia się bać (ale w kontrolowany sposób), więc często go "straszymy", a on ucieka ze śmiechem, o mało nóg przy tym nie gubiąc. Im zabawa bardziej szalona, tym lepsza. Jest humorzasty: wesoły na całego, ale i marudny, i zły - też na całego. Mówi "mama" (tysiące razy dziennie), "tata", "lampa", "papa", "bam".
Jest uparty, a może po prostu konsekwentny. Jak sobie upatrzy jakiś obiekt, to nie odwrócisz jego uwagi - musi go zdobyć!
Jeśli chce sobie popatrzeć przez okno, to się na nie wspina. Znalazł na to sposób.
Krótko mówiąc - Huragan Tymon, Tornado, Nieobliczalny Szaleniec.
Najważniejsze odkrycie tego roku - Tymo jednak MA poczucie humoru (pamiętacie, jak długo się nie śmiał? Pięć miesięcy chyba!)

[Hexe]

My też już niedługo dołączymy. Boszesz kiedy to zleciało, a niedawno jeszcze brzucha miałam

[biechna]

Ale tu pustki, mało nas, dzieci, rośnijcie, rodzice, przybywajcie.
Staś ma się dobrze, w zasadzie od dziś do poniedziałku już jesteśmy we dwoje, więc czeka mnie kolejny intensywny kurs cierpliwości i intensywny brak czasu dla siebie. To nic, cieszę się, mąż kupił trochę słoiczków i kaszkę-gotowca, żeby było mi lżej i serio podoba mi się wizja, że jakby-co, to otwieram słoik i już po robocie Na sobotę zapraszam znajomych, na niedzielę też, więc nie sczeznę, jak to mi się zdarzyło w związku z grudniowym wyjazdem mężowym, kiedy to leżałam chora. Oj, sczezłam wówczas. Hm, nie wiem, czy poprawnie to piszę. Tracę też pewność, czy istnieje takie słowo, to ze zmęczenia. Bo Staś znowu nie ma drzemek w ciągu dnia, więc odgruzowanie po remoncie, przemeblowanie i gotowanie robiłam z synem na ręku. Jestem zmęczenie i nic ponad to.
I jeszcze jedno.
Staś jest o mnie zazdrosny. Już! Szybko zaczął. Bardzo to dziwne. Kiedy bawi się, a my się z mężem przytulimy/pocałujemy, Staś rzuca zabawkę, biegnie najszybciej jak może do nas, wciska się między mnie a M. i zaczyna go odpychać, gryźć i bić Jak już dopnie swego, daje mi buzi (otwartą buzię przykłada mi do polika, tak ma) i wraca do porzuconej zabawki. Taki to Staś. No. To dobranoc

[maga]

Ożesz zazdrośnik jeden BTW Ziom też tak daje buzi
A ja właśnie siedzę i trzęsę portkami. Ziomek dziwnie się przed chwilą zachowywał. Poszedł spać koło 19.30 a za godzinę już się przebudził i mnie wołał. Gdy go usypiłam, zauważyłam, że jest jakoś dziwnie pobudzony. Nie mógł sie odkleić od cyca, wiercił się, przełaził przeze mnie, niby zasypiał, ale zaraz podskakiwał i się budził. No i po dłuższej obserwacji zorientowałam się, że to są jakieś takie mimowolne ruchy mięśni, jakieś takie dziwne tiki. Trwało to ze 45min, aż misiek ułożył się na moim brzuchu i udało mu się wyciszyć i zasnąć. Trzymałam ręce na jego plecach i pupie i czułam jeszcze takie jakby mini skurcze. Gdy całkiem się uspokoiło, położyłam go i wyszłam. A teraz trzęsę portakami. Co to mogło być za cholerstwo? Wkręcam sobie jakieś paskudy neurologiczne

[karmelowa_mumi]

maga, nie mam pojęcia, może jakoś odreagowywał wrażenia z dnia? pozostaje obserwacja :*

[kamma]

[maga]

karmelowa_mumi, myślałam nad tym, ale dzień miał raczej mało bodźcowy, więc chyba nie... Chociaż może to na tle stresowym? M od poniedziałku pracuje i całymi dniami nie ma go w domu. przyjeżdża późno, kiedy Ziom już śpi. Mały pierwszego dnia mocno to przeżywał - kazał się stawiać na parapecie, machał do okna i mówił "tata, tata". Następnego dnia u teściów zdjęcie M na ścianie nie pozwalało mu zasnąć - cały czas wstawał i na to zdjęcie pokazywał. Może tu trza szukać przyczyny? Żal mi go bardzo
kamma, nie spieszno mi do pediatry. Straciłam do naszej zaufanie, więc potraktuję to jako ostateczność. Póki co nocka przebiegła spoko.

[kamma]

maga, no nie wiem, nie wydaje mi się, żeby o stres z powodu taty chodziło. Ziom bardzo ładnie komunikuje problem, więc nie "musi" uciekać się do objawów psychosomatycznych.
Czy dzisiaj to się dalej powtarza?

[daria]

[biechna]

maga, i co, minęło? Nie sądzę, żeby to problemy neuro były, Ziom się pięknie rozwija wszak. A może coś mu zaszkodziło jedzeniowego? (Ja tak reaguję na "podtrucie" - trzęsie mnie, serio) Daj znać. A co się stało, że straciliście zaufanie do pediatry? Zawsze cieszyła mnie myśl, że gdzieś tam można przypadkiem nawet trafić na lekarza godnego zaufania. A ja mam tylko takiego jednego, no niestety, to chirurg
kamma, dzięki za info o kaszkach, zajrzę w wolnej chwili do sklepu maryczary, mogłabym coś odebrać po drodze do teściów. Ale jeszcze chcę wypróbować kaszek od koleżanki, Holle czy jakoś tak, bardzo mi poleca (Sinlacu dawać nie lubię, bo ma dużo cukru, a siostra nitki to mówiła, że bardzo dużo i mi z tym źle )

Spędziłam dziś 2 godziny 15 minut przy łóżeczku, usypiając Stanisława. A to przecież nie koniec Wykrakałam sobie tę szkołę cierpliwości.

[ Dodano: 2010-01-14, 20:50 ]
No. To w sumie: 3:05 h usypiania dziś. I oby na tym się skończyło

[maga]

Do tej pory spoko. Nie powtórzyło się. Natomiast objawy alergiczne się nasiliły (może jedno z drugim ma jakiś związek?) Skóra na buzi wygląda gorzej i pojawiły się znów jazdy oddechowe. Wczoraj mu dałam żółtko, ale to chyba nie od tego, bo wczoraj już jakby ciut gorzej było... A ja głupia jeszcze to żółtko zaaplikowałam

Cytat:

A co się stało, że straciliście zaufanie do pediatry?

Na początku pani wzbudziła moje zaufanie, bo: 1) miała podobne podejście do karmienia piersią jak ja; 2) miała podobne podejście do diety podczas karmienia (zwłaszcza na początku przygody z macierzyństwem); 3) była przeciwna podawaniu żelaza, które bezpodstawnie przepisała inna lekarka. Ponadto miałam wrażenie, że jest przychylna naszej diecie.
Teraz, kiedy zaczęły się schody, okazuje się, że jednak dieta wege jest problemem. Pani twierdzi, że tu należy szukać przyczyn niskiego poziomu żelaza. Gdy zaczęłam jej wymieniać co dziecko je, nie chciała mnie słuchać (przy quinoa, amarantus przerwała ), co świadczy o tym, że nie ma pojęcia o odżywianiu. Wali schematami np., że po warzywach należy dzieciom wprawadzać soczki i deserki. Ale chyba najważniejszy problem jest w tym, że w ogóle nie zadaje pytań. Po naszym powrocie z Francji nie spytała nawet, czy dziecko na coś chorowało. To samo podczas oglądania wyników badań. Na niskie żelazo sru - ferrum lek. Bez wywiadu, czy dziecko nie było chore, jakie ma kupy itp. Sama musiałam wszystko od niej wyciągać, a nie znając sie na rzeczy, nie potrafiłam o tym porozmawiać (teraz już jestem mądrzejsza ). Żeby było zabawniej, pani owa ma u nas opinię najlepszej pediatryczki Ehhhh.... Szukam lekarza. Może ktoś da jakiś cynk?

[biechna]

maga, nie dręcz się żółtkiem, jak wcześniej było po nim ok, to teraz raczej nie pogorszyło sytuacji. To mogą być pryskane warzywa, owoce, u nas po przejściu na mieszane eko i z bazarku od razu się pogorszyło, ja już nawet nie obstawiam, po czym, byle do wiosny, kiedy znowu się zaopatrzę u babci i rodziców, a i wybór eko się zwiększy.
Może faktycznie te skurcze miały związek z alergią, może brzuch go bolał? Skoro mnie, dorosłą babę, skurcza przy zatruciu, to maluchowi też może się tak dziać. A może to jakiś dziwny wirus był? I minął? Grunt, że się nie powtórzyło.
maga a jak - i czemu - sprawdzałaś stan żelaza u Ziemowita? To się powinno zrobić? Może to głupie, ale ja się na tym nie znam zupełnie, może też powinnam Stasiowi sprawdzić (tylko jak, po prostu morfologię iść z palca zrobić?).
Ja dzisiaj odpuściłam drugą drzemkę, żeby mieć mniej godzin siedzenia przy usypianiu. Staś przetrwał kryzys około 16 i miał potem głupawkę do 19, mieliśmy cudny dzień

[dżo]

[maga]

biechna, myślę podobnie jak dżo. My poszliśmy z objawami alergii, dlatego kazała zrobić morfologię i żelazo. Gdyby nie to, nie fundowałabym Ziomowi tego kłucia (na szczęście nie wzruszyło go to wcale).
Odnośnie drzemek - u nas na dobre zniknęła druga. Ale paradoksalnie taka sytuacja mi bardziej odpowiada, bo 1) drzemka trwa 2-3h, 2) Ziom chodzi spać o 19 a nie tak jak wcześniej o 21; 3) dzień jest lepiej poukładany, można sobie coś zaplanować.
Minusem jest to, że pobudki mamy teraz 6-7 a nie 8.
Samotny tydzień dobiegł końca. Myślałam, że będzie bardzo ciężko, bo zdążyłam się już przyzwyczaić do komfortu wspólnej opieki nad dzieckiem. Nie było źle. Okazało się, że dajemy radę we dwójkę. Tylko żal mi Zioma, że nie widzi ojca praktycznie wcale

[kamma]

We dwójkę jeszcze nie jest tak źle. Ja się bardzo cieszę, że Irma znów chodzi do przedszkola Dwójka dzieci w tak różnym wieku to dopiero jest jazda. Miewałam ostatnio naprawdę trudne chwile, dobrze, że chociaż doktorat z głowy.
a i u nas

[ina]

To my też witamy w nowym wątku

[gemi]

Witamy w poniemowlęcym wątku Jakoś trudno mi uwierzyć, że minęło już 365 dni odkąd Pawełek przeszedł na drugą stronę brzucha i że mam w domu raczej małego mężczyznę z charakterem zamiast maleńkiej bezbronnej dzidzi Siwych włosów u mnie brak, u Pawełka też. Znaczy się, że wspólne przebywanie było nam gdzieś tam pisane i jak najbardziej nam służy. Dwie imprezy urodzinowe mamy już za sobą, będą jeszcze dwie - w końcu tylko raz w życiu kończy się roczek
Mój roczniak jest na etapie niby-raczkowania, co wcale nie oznacza, że mogę odpuścić sobie bieganie z nim, czy też eksplorację naszego M2. Uwielbia wspólne rodzinne posiłki i wygłupy. Często się przytula, daje buziaki, dużo czyta, włącza sobie chętnie radio, gra na cymbałkach i perkusji z garnków, butelek i misek. Prawdziwą radochę sprawia mu oglądanie zdjęć - szczególnie tych, na ktrórych zjaduje się na pierwszym planie. No i zachowuje się jak prawdziwy mężczyzna - uśmiecha się szarmancko do każdej napotkanej kobiety w wieku od 0 do 100 lat, figlarnie przekręcając główkę i mrużąc oczka.
Dużo się od mojego Pawełka uczę - jest niesamowicie kreatywny. Więc idąc za jego przykładem przebieram się w piżamkę i układam się do spania, by nabrać energii na nowy piękny pełen nowych wrażeń i wyzwań dzień. Dobranoc!

[biechna]

ina, gemi, witajcie w wątku starszaków
dżo, maga dzięki za info o żelazie. Może powinnam też memu alergikowi sprawdzić jednak morfologię, rozważę, teściowa może mu pobrać krew, więc nie byłoby tak źle.
Ja też karmię w nocy, choć ostatnie dni - zapewne z racji ilości wrażeń (wyjątkowo dużo) - były nieco inne, Staś był bezustannie zaaferowany gośćmi, nowymi zabawkami, długimi spacerami... W ciągu dnia jadł mleko 1-2 razy, w nocy też ze 2, a dziś spełniło się częściowo moje marzenie, marzę co prawda o przespaniu ciurkiem 8 godzin, ale przespałam ciurkiem ponad 5! Też nieźle. Czuję się wspaniale, jestem lepszą mamą.
Staś jest małym rezolutkiem, zdumiewa mnie, ile nagle objawił nowych umiejętności; ostatnie tygodnie wydawały mi się spokojne, monotonne, a tu nagle bach! Staś pokazał mi, że umie wsadzać trójkątną zabawkę w trójkątną dziurkę, przewleka duże drewniane korale na grube kolorowe druty itp, ja rozumiem, że nikogo to pewnie nie rusza, ale ja się prawie popłakałam, jak zaczął mnie wołać i mi to pokazał Świetnie się też bawi z innymi dziećmi, lekko dotyka, zaczepia, podaje zabawki, dzisiaj zobaczył, że moTylowa Andzia się zaśmiała, gdy potrząsnął butelką z wodą - i zaczął trząść jak szalony, cud-widok
I żal mi, podobnie jak części z Was, że mało ma kontaktu z tatą. Mam nadzieję, że to się zmieni wkrótce, bo Stachu strasznie tęskni, na widok M. (np. po 5 dniach, jak dzisiaj) biegnie do niego na czworakach przewracając się i rzuca mu się na szyję. Na mnie tak nie reaguje. Chociaż na część mnie w sumie podobnie, mam na myśli pierś