wegedzieciak.pl

[Capricorn]

Nie ukrywam, ze interesuje mnie zdanie Alispo, ale równiez każdej innej osoby, która była w sytuacji podobnej do poniższej:

Otóż, po kolei:

Od niedawna mieszkamy w nowym domu. Wczoraj wyszłam sobie na tarasie posiedzieć wieczorem, pokręciłam się wokół domu - i zobaczyłam psa grzebiącego w naszych śmieciach, wyjadającego resztki. Ja wystraszyłam się psa, a on mnie I tak się rozstaliśmy. Dzisiaj wiem już więcej:

- ponad wszelką wątpliwość pies jest bezpański (maz mówi, ze widuje go dość często)
- pies jest duży, zapewne ma sporo genów owczarka, wiek pewnie niemożliwy do ustalenia

Szkoda mi go. W planach mamy zakup psa. W sumie - sam do nas przychodzi No, ale nie jest tak różowo. Bo ja mam wyłącznie watpliwości:


- zupełnie nie znam charakteru tego psa, za to mam trójkę dzieci, które ten pies mógłby bez trudu "załatwić".
- chciałabym wystawiać mu wieczorami (bo wtedy nadciaga) wodę i coś do jedzenia, żeby nie musiał w kubłach grzebać. Ale też boję się, bo teren mam nieogrodzony, co będzie, jeśli pies uzna, że jest u ciebie, i będzie agresywny?
- jak długo mógłby trwać proces oswajania takiego psa? od czego, oprócz karmienia, zacząć? czego się spodziewać? (wiem, trzeba go pokazać lekarzowi, odrobaczyć, itp) Bardziej mam na myśli ewentualną agresję ze strony futrzaka.

Pomóżcie mi, wymyślcie coś, bardzo mi go szkoda.

[Lily]

Oswajałam bezpańskiego psa, konkretnie suczkę, która jest teraz już chyba 9 lat u mojej siostry, ale ona jest niewielka (12 kg). To prawda, że pies mógłby być agresywny, ale raczej wobec innych zwierząt. Trudno powiedzieć, czy uznałby dzieci za konkurencję, musiałabyś go bliżej poznać. A nakarmić - myślę, że warto. No i napoić jeszcze bardziej, bo w upał trudno mu coś znaleźć.

[Ania D.]

Mieliśmy psa znajdę. Bał się początkowo ludzi, chował się w domu. To była 5 letnia sunia, którą po oszczenieniu się ktoś wyrzucił, była bardzo zabiedzona. Przywiązała się do nas bardzo. To wygnanie spowodowało, że nie chciała opuszczać naszego domu. Przez dwa pierwsze lata u nas wychodziła na dwór tylko raz dziennie, nie można jej było uprosić czy wynieść na rękach, bo trzęsła się i postawiona na chodnik natychmiast pędem wracała do domu. Potem już były dwa spacery, wreszcie nastały trzy. Była łagodna, nie lubiła tylko mężczyzn i bardzo na nich szczekała. Nigdy nie była agresywna, ale nie lubiła dzieci i nie znosiła szczeniaków i innych suczek.
Ja się bardzo cieszę, że nas była, bo to był dobry psiak. Nie mieliśmy z nim kłopotu. Żyła u nas jeszcze 13 lat. Myślę, że warto obserwować psa, jak reaguje na dzieci, na przechodniów.

[Capricorn]

wodę dostanie na pewno. Do jedzenia dzisiaj jeszcze raczej nic - bo nic dla psa w domu nie mam. Ale - jesli przyjdzie - jak ma wyglądać etap oswajania? Przecież w boksie go nie zamknę. Moje dzieci spędzają większość dnia na dworze. Maluchy na pewno będą sie bały na początku - ich nerwowe ruchy czy krzyk mogą sprowokowac psa do ataku...

ratunku, ratunku...

[Lily]

Może niech na razie tylko bywa u Was, jeśli zrozumie, że dostanie jeść, to będzie przychodzić regularnie, zobaczysz, czy jest przyjazny, czy się ciesz na Twój widok - potem może się da pogłaskać. Nic na szybko.

[Kashmiri]

będąc jeszcze małym srajdkiem notorycznie 'oswajałam' wszystkie osiedlowe bezpańskie psiaki - z reguły były bardzo wdzięczne za moje szkolne kanapki, nawet z samym masłem, jeden nauczył się przychodzić po mnie do szkoły i odprowadzał pod sam dom (po drodze załatwiając problem niezjedzonych kanapek ). żaden mnie nigdy nie zaatakował, ale tego nigdy nie wiadomo. szczególnie, jeśli twoje dzieci są jeszcze bardzo małe i nie wychowywały się z psem, a pies jest już dorosły i może mieć złe doświadczenia z dziećmi.
kiedy jass była malutka akurat pojawiła się u nas nowa sunia, fisia, z tym, że jeszcze bardzo młoda - wykąpałam ją w szamponie dla niemowląt, a jass spokojnie mogła jej wsadzać nogę do pyska kiedy mała spała w wózeczku na dworze piesa warowała obok wózka, pilnowała i na krok nie odstąpiła niemowlęcia. największy problem był, kiedy jass już chodziła i miała buzie na wysokości fisiowego zadka i wachlującego ogona

[YolaW]

[Capricorn]

[Lily]

Ja bym żadnemu psu nie pchała ręki, także sztucznej, do miski. Moim zdaniem ma prawo wtedy ugryźć. Wiem, że mały pies też może pogryźć, ale i tak bardziej się boję dużych.

[Martuś]

[YolaW]

[Martuś]

[YolaW]

Martuś zgadzam się z Tobą. Moja siostra ma husky, które warkną jak jej synek pogrzebie im w misce, ale nie złapią mu rączki. Ja mam goldena więc zero problemów i nawet nie wyda dźwięku, kiedy mu wezme miskę, ale to łatwa pod tym względem rasa. Jednak określenie pozycji psa w stadzie pomaga bardzo w ograniczeniu jego agresji czy to przy misce czy gdzie indziej. Warto, żeby znał swoje miejsce

[Capricorn]

[YolaW]

szkoda gadać jak te sprawy są u nas rozwiązywane...

[Alispo]

Ja tez bym go obserwowala i stopniowo pozwalala na wieksze spoufalanie sie.Co do reki w misce-malo jest tak idealnych psow,badzmy realistami,z jednej strony warto sie zdecydowac na"pewniejszego"psa,ale jest tyle innych w potrzebie,niemkoniecznie agresywnych,czesciej potrzebujacych spokoju i zaufania stopniowego czlowiekowi,jasne ze przy dzieciach musimy miec wieksza pewnosc,ale warto dac szanse takim psom jak ten,sprobowac chociaz,na razie kontrolowac jego zachowania.Co do wylapywania psow w miescie-pewnie jest,tylko czy to oznacza pozniejsze przekazywanie do adopcji to juz mniej prawdiopodobne,tylko niektore psy dostaja ta szanse i tak pewnie wiekszosc sie usypia wczesniej czy pozniej,podobnie jak z tymi z Animal Planet-moze dzieki temu te"cywilizowane"kraje maja mniejsze zageszczenie w schronach i mniej psow do nich wraca,ale moim zdaniem to przedsada,zmiescilyby sie w tych schronach i te trudniejsze i mozna by zabrac o bardzo skrupulatne dobieranie im wlascicieli.To sa 2 skrajnosci-tam i u nas.u nas wydaje sie byle dresiarzowi psa agresywnego,oddaje sie tez czasem zwierzeta ktore porzadnie pogryzly czlowieka bez wystarczajacego sprawdzenia wlasciciela,nawet psy po walkach czasem.Dobrze,ze te psy maja swoja szanse,ale niech to sie dzieje z glowa,niech te psy trafiaja do specjalistow od szkolenia.Zawsze.Powodzenia z psiakiem!jesli sie jeszcze pojawi.

jakie to miasto?

[Capricorn]

najprawdopodobniej powinnam sama go złąpać, i sama dostarczyć do schroniska, swoim pojazdem. Jeśli mnie po drodze nie zagryzie. A w schronisku pewnie mu wpiszą jakąś niezwykle poważną chorobę w kartę, i uśpią, bo miejsc nie ma.

Zastanawiam się jeszcze, czy aby jakiś małorozgarniety sąsiad nie wypuszcza psa "na miasto" na noc - ale czy wtedy pies szukałby jedzenia po śmietnikach? Kurcze, jak mu się przyjrzeć, kiedy jest już dość ciemno, i jedyne, co widać, to to, że wielki jest?

[YolaW]

[Lily]

No cóż, u mnie w domu najbardziej broniła miski suczka ważąca jakieś 3-4 kg. Mnie tez kiedyś pogryzł pies - był to nieduży pies koleżanki, ale mam świadomość, że taki pies by mnie nie zabił, w przeciwieństwie do np rottweilera.

[Martuś]

Alispo napisała dokładnie to, co ja chciałam napisać A sprawa ze schroniskami wygląda tragicznie wszędzie Dlatego jak tylko nasza sytuacja życiowa na to pozwoli, to postaramy sie uratować chociaż jednego pieska.

[Alispo]

[YolaW]

[Ewa]