wegedzieciak.pl

[kamma]

Wiek przedszkolny to okres naturalnego zainteresowania szczegółami anatomicznymi rówieśników. Dzieci zaczynają rozumieć różnice w budowie i funkcjach narządów w "tych" okolicach. I oczywiście pojawia się słynna zabawa "w doktora".
Niedawno dowiedziałam się, że moja córka brała udział w takiej zabawie. Nie był to jej pomysł, ale starszej (7-letniej) koleżanki. Zabawa polegała na zaglądaniu młodszemu koledze do pupy (oczywiście będąc w roli lekarza). Starałam się spokojnie porozmawiać z nią na ten temat i dowiedziałam się, że tamta dziewczynka właściwie zmusiła chłopca (swojego 4,5-letniego brata) do udziału w tej zabawie, przy czym jemu się to nie podobało.
Zastanawiam się, jak rozmawiać z dziećmi na ten temat. Irma jest delikatną i niewinną istotką. Ja z kolei nie chcę demonizować sfery seksualnej. Ani ingerować za bardzo w relacje rówieśnicze. Taką oto mam ostatnio zagwozdkę. Ciekawa jestem Waszych opinii i doświadczeń w tej kwestii.

[kofi]

Zwykle tak jest, ze to starsze dzieci inicjują takie zabawy i często młodsze biorą w nich udział mimo, że wcale nie mają ochoty. Mnie we wczesnym dzieciństwie namówiły starsze koleżanki i chociaż czułam, ze coś jest nie halo, oczywiście się z nimi bawiłam. Potem ze wstydem powiedziałam o tym rodzicom - skoro powiedziałam i to ze wstydem (to akurat pamiętam), musiałam być przekonana, że coś tu jest nie tak - o innych zabawach przecież nie mówiłam. Być może miało to związek z tym, że moja babcia, która się mną opiekowała przedpołudniami zwracałą uwagę, na "nieskromne" zachowania - każde drapanie się w okolicach wiadomych natychmiast tak nazywała. I ja miałam świadomość tej "nieskromności" i poczucie winy.
A moze zwrócić uwagę nie na sferę seksualną, tylko na to, że to brzydko zmuszać młodsze dzieci do zabawy która im się nie podoba.

[puszczyk]

kamma, ja mam kosmiczne wspomnienia z tamtego okresu i do dzisiaj się wstydzę. Moi rodzice niewiele wiedzą, bo nie rozmawiałam z nimi na ten temat.
Właściwie to nie czuje się przygotowana do rozmów z dziećmi na te tematy. Z zainteresowaniem będę śledziła ten wątek.

[kasienka]

Ja zawsze Zuzi tłumaczyłam, że nie wolno dotykać czyjegoś ciała jeśli ta osoba nie ma na to ochoty. Sama ciekawość jest według mnie zupełnie normalna, ale zmuszanie dzieci do takich zabaw przez inne dzieci jest bardzo niefajne i uważam że powinno się interweniować w tej sytuacji, bo zostają jak widać traumy.

[kamma]

[ań]

Kamma a jak interweniowałaś? u rodziców?
wydaje mi sie, że możesz porozmawiać z Irmą i powiedzieć Jej, że jeśli nie podoba Jej sie jakaś zabawa wymyślana przez M. to niech Jej powie, ze nie ma ochoty się w to bawić i żeby pobawiły się w coś innego. Niech Irma zdecyduje które zabawy brzmią dziwnie, na które nie ma ochoty i niech jasno to wyrazi, wtedy ta dziewczynka będzie musiała się zderzyć z rzeczywistością i zweryfikować swoje pomysły-które nadają się na zabawę z innymi dziećmi. niech Irma nie robi nic wbrew sobie i myślę, że to będzie najlepsze. bo skoro Irma ogólnie lubi ta dziewczynkę to chyba bez sensu było by ograniczanie wspólnych zabaw.
ogólnie mam takie zdanie jak kofi i kasieńka

[Humbak]

My nie tłumaczyliśmy tego jako

[kamma]

ań, zrobiłam i nadal robię dokładnie tak, jak napisałaś. Mam nadzieję, że to wystarczy. M. jest niestety zdolna do manipulacji i szantażu emocjonalnego, a to już mi się bardzo nie podoba. Zastanawiam się, czy Irma sobie z tym poradzi.
A wracając do tematu, to Irma powiedziała mi o tej zabawie w sposób naturalny i bez wstydu. W jej głosie usłyszałam zdziwienie zaproponowaną przez M. zabawą, ale też, niestety, wyczułam, że Irma ją usprawiedliwia. Że - skoro M. tak robi, to tak można. Irma na razie nie ma przede mną tajemnic. M. natomiast doskonale wiedziała, że robiła źle. Ale wie również, że jeśli robi źle, to trzeba to ukrywać przed rodzicami (a nie, na przykład, zaprzestać). Dlatego powiedziałam Irmie, już tak bardziej ogólnie, że jeżeli ktoś ją namawia do jakiegoś zachowania i jednocześnie żąda, żeby utrzymać to w tajemnicy przede mną, to zachowanie to jest z jakiegoś powodu niedobre.
Co o tym myślicie?

[maga]

kamma, moim zdaniem super. No i uważam, że powinnaś porozmawiac na ten temat z rodzicami dziewczynki. Ja bym chyba tak zrobiła.
Dzięki za temat. Dla mnie są to sprawy niełatwe, więc będzie mi b ardzo pomocny.

[priya]

[ań]

kamma bardzo dobrze powiedziałaś, uważam to za bardzo ważne. Chyba tez powiedziała bym rodzicom tej dziewczynki, że stara się ukrywać przed rodzicami zabawy które przeczuwa iż są nie dobre w jakiś sposób...Oni być może nie maja o tym zielonego pojęcia. A że w grę wchodzi też młodszy brat M. to mam nadzieję, ze będą Ci wdzięczni za tą rozmowę.

humbak, zgadzam się z Tobą

[Humbak]

[kamma]

No właśnie, zastanawiam się, czy się da. To są dość inteligentni ludzie, ale mają w zwyczaju karać dzieciaki biciem za większe "przewinienia".
Na razie namawiam Irmę, żeby się postawiła M. za następnym razem. Ale Irma boi się, że M. nie będzie chciała się z nią bawić. Ta dziewczynka naprawdę potrafi omotać emocjonalnie Próbuję przekonać Irmę, że tak się nie stanie. Może macie pomysł na jakiś dobry argument, dlaczego M. nie przestanie się z nią bawić? Na razie wpadłam tylko na to, że bawiłaby się sama, a na pewno woli z Irmą.

[puszczyk]

kamma, a może napisać do nich list?

[kamma]

to by było dziwne, skoro mieszkają za płotem
Mogliby pomyśleć, że unikam bezpośredniego kontaktu.

[ań]

[Humbak]

[excelencja]

[kamma]

excelencja, żeby to jeszcze była prawda... Niestety M. raczej nie docenia walorów osobowościowych Irmy.
I wydaje mi się, że M. nie straszy Irmy wycofaniem przyjaźni. To raczej Irma sama wymyśliła że M. może to zrobić. Cóż, zna ją dobrze i wie, że to możliwe

[excelencja]

no to M. jest gggupia i nie zasługuje na Irmę i niech spada!
o!
szkoda, że tego Irmie nie można powiedzieć

No ale wiesz... logicznie- raczej ludzie typu M. zyskują szacunek do kogoś, kto potrafi im się sprzeciwić, nawet jeśli początkowo fochują.

[kamma]

excelencja, podpisuję się pod każdym Twoim słowem!!! Myślę tak samo, ale i wierzę w Irmę, że któregoś dnia sama to zauważy. Postaram się jeszcze troszkę z nią pogadać na temat pewności siebie i asertywności. Jestem pewna, że Irma zaimponowałaby M. odmową udziału w niemądrej zabawie.

[priya]

[excelencja]

priya, bardziej by Ci było przykre jakby jakaś starsza dziewucha traktowała niewłaściwie Twoje dziecko, powodowała u niej zachwianie poczucia własnej wartości i szantażem emocjonalnym wywracała system wartości - tak sądzę.

[priya]

excelencja, masz rację, byłoby mi bardziej przykro. Ale ponieważ przerabiam akurat bunt czterolatka nieobce mi sa sytuacje kiedy to moje dziecko właśnie jest uciążliwe dla innych. Ale przecież nie jest głupie i nie warte uwagi innych dzieci. Tylko teraz mój problem jak reagować i jak z nim rozmawiać żeby nauczył się zachowywać jak należy. Stąd myślę, że rodzice M. powinni wiedzieć co jest grane. Szkoda tylko, że jak pisałakamma, mają/miewają oni nieciekawe metody uczenia swoich dzieci... Sprawa nie jest łatwa a to jeszcze ją bardziej komplikuje.

[alcia]

Eh, widzę, że nie tylko ja przerabiam problem "nieodpowiednich" znajomych
Kai najlepsza przyjaciółka przedszkolna, mówiąc delikatnie -mocno mi nie pasuje. To dziecko chowane luzem - nikt tam się nie produkuje nad jej rozwojem.. taki samopas wysadzany przed telewizor itp. I jak strasznie mi jej żal z jednej strony, tak z drugiej zwyczajnie mam dosyć tej przyjaźni, bo "Marti" mi dziecko ogłupia.
"Marti" opowiada Kai bajki o Czesiu, różne hardcore'y z wieczornych czy nocnych "Wiadomości" (później Kaja przerażona wypytuje mnie o różne szczątkowo zrozumiałe dla niej rzeczy, na które na pewno nie jest jeszcze gotowa, jak sama "Marti"), uczy Kaję śpiewać piosenki z Hana Montany (czy jak to się pisze), dziś Kaja mi powiedziała, że w jednej piosence którą śpiewa Martynka są brzydkie słowa.. więc wypytuję jakie, a tu Kaja mi z grubej rury (choc z mocnym skrępowaniem) wypala: "pieprzona cipa"
Jak "Marti" u nas siedzi (niestety dosyć często do tego dochodzi, bo mam w tej samej klatce babcię, która w połowie ją "wychowuje"), to wiecznie Kają manipuluje. Kaja przychodzi do mnie prosić o rzeczy których wie że u nas w domu dzieciom nie dajemy.. Marti wtedy stoi obok Kai i szepcze jej do ucha (na moich oczach), Kaja powtarza na głos czego chcą.. no masakra.
I manipuluje uczuciami Kai. Kaja, to taki naiwniaczek. Lubi Martynkę, Martynka ją też - podobno w domu cały czas tylko o Kai mówi. A Kai wciąż opowiada, jak to będzie teraz chodziła do innych koleżanek, a do niej nie.. że robi urodziny i wymienia całą listę koleżanek z grupy jakie zaprosi, a Kai nie.. Kai jest przykro, a ja nie wiem jak je wytłumaczyć, że Martynka po prostu manipuluje jej uczuciami, bo właśnie w taki sposób jest traktowana przez swoich bliskich i inaczej nie potrafi.

To jest dla mnie takie przykre, bo nie chcę tego dziecka przy swoim widzieć. A z drugiej strony jednak to tylko biedna mała dziewczynka, która całe życie jest przerzucana z kąta w kąt (raz mieszka u tatusia, raz u babci, raz z mamą, raz bez, siostra tu, ona tam, potem zmiana..), czasem jak mi opowiada różne sytuacje (tak przypadkiem coś beknie), to nie mogę uwierzyć.. rodzice biją się na jej oczach.. ona się śmieje opowiadając mi anegdotkę jak to tata zbił mamę i mama za nim pobiegła i go kopnęła w tyłek Martynka żyje w takim świecie, że dla niej to jest śmieszna sytuacja.
No i talk właśnie raz jestem oburzona, wściekła, potem zaś podle się czuję, wraca współczucie.. wieczne wahadełko.

odliczam dni do przeprowadzki..


ps. przepraszam za OT, tak się "przy okazji" wygadałam, bo mi to w ostatnoi mocno w duszy siedzi