wegedzieciak.pl

[ina]

[malina]

[kasienka]

A mnie to tak nie dziwi, bo ślub katolicki dotyczy małżonków, którzy decydują się na niego świadomie, jako osoby dorosłe, natomiast chrzest dotyczy dziecka, które jest niczego nieświadome i nie może samo podjąć decyzji, tylko ktoś decyduje za nie.

Jedyne co się dla mnie gryzie, to fakt, że podczas ślubu katolickiego przyjmuje się zobowiązanie do przyjęcia i wychowania w wierze katolickiej potomstwa...

[ina]

[kasienka]

Chyba tak, moi znajomi, którzy brali taki połowiczny ślub, bo on jest ateistą mówili, że on musiał się zgodzić na wychowanie dziecka w wierze katolickiej, inaczej nie byłby taki ślub możliwy. O ile pamiętam, było też coś o tym w przysiędze.

[huanita]

[Izzi]

[Capricorn]

[huanita]

też o tym nie wiedziałam, ale ksiądz jeszcze przed chrztem mi powiedział, żebym nie robiła zamieszania, bo tak jest zawsze i nikt nie miał z tym nigdy problemów. A pytałam dlatego, bo chrzestny cały dygotał, jak miał wziąc małego na ręce

[Izzi]

[Capricorn]

To trzeba było ochrzcić w innej parafii.

Ps: przepraszam, nie mogę się powstrzymać - chrzestny, od chrzest.

[huanita]

capri, sorry za błąd

[ Dodano: 2007-08-02, 22:47 ]

[Capricorn]

[bojster]

[pao]

kościół zakłada ślub z innowierca tylko i wyłącznie jeśli ten zgodzi sie na wychowanie dziecka w myśl KK. jeśli taka przysięga będzie złożona, to można i z ateistą stanąć przed ołtarzem.

kościół zakłada ślub z innowierca tylko i wyłącznie jeśli ten zgodzi sie na wychowanie dziecka w myśl KK. jeśli taka przysięga będzie złożona, to można i z ateistą stanąć przed ołtarzem.

[ań]

[rosa]

Jak się wierzy w Boga i przysięga mu wychowywać dziecko w wierze kat., a dziecka się nie chrzci, to jakoś mi się jedno z drugim nie zgadza
A co do świątyń, to są w naszym kraju jeszcze inne np. cerkwie, meczety, też mają ładne wnętrza, tylko pewnie nie tak łatwo "wynająć na ślub".

[Martuś]

Dziękuję za tyle odpowiedzi, w sumie nie wiem, od czego zacząć teraz.. Sławek, myślę, że faktycznie z Tobą wolałabym porozmawiać w realu chętnie pogadałabym też z Kubą, jeśli się zgodzi. Co do ochrzczenia dziecka 'dla kogoś', to myślę, że patrzysz na sprawę tak, a nie inaczej, bo u Ciebie jest to kwestia tego, że Twojej zonie na tym chrzcie zależy. Myślę jednak, że to zupełnie inna sytuacja, niż kiedy naciski wywiera ktoś z rodziny, kto nie jest rodzicem i nie będzie tego dziecka wychowywał. Jeśli to Tomek byłby katolikiem (haha dobre ), to wychodząc za niego za mąż ustaliłabym, jak chcemy wychowywać nasze dziecko, i jeśli jemu by na chrzcie zależało, to o ile byłoby to dla niego rzeczywiście ważne, na pewno zgodziłabym sie na chrzest. Ale nie wyobrażam sobie zdobyć się na taki akt hipokryzji ze względu na naciski innych członków rodziny, nie umiałabym kłamać tyle razy w ciągu tej całej ceremonii i przygotowań do niej, i ochrzczenie dziecka ze względu na czyjeś przekonania, a nie moje czy Tomka, moim zdaniem nie miałoby nic wspólnego z szacunkiem do takiej osoby, raczej byłoby wyrazem braku szacunku do tego kościoła i jego członków. Dopóki byłam wierząca, to starałam się żyć w zgodzie z nauką KK, kiedy straciłam wiarę najpierw w samą instytucję, a później stopniowo w wiele dogmatów, to nie byłam w stanie udawać, że dalej wszystko jest, jak było, ani w życiu codziennym, ani na swoim ślubie (mimo, że też od dziecka marzyłam o ślubie w pięknym kościele, i o romantycznej przysiędze, ale nie mogłam tego zrobić dla samego 'klimatu', mimo, że w Boga nadal wierze, tyle, że po swojemu..), tak samo na chrzcie mojego dziecka też nie będę w stanie. Wielu, jak nie większość ludzi w tym kraju bierze kościelne śluby, chrzci dzieci, wyprawia kościelne pogrzeby (to jest dopiero temat swoją drogą) kompletnie bezrefleksyjnie (co tu ukrywać, większość ludzi w ogóle żyje dość bezrefleksyjnie..), najczęściej ani nie żyjąc wg przykazań tego kościoła, ani do niego za często nie uczęszczając, bo 'tak musi być', 'tak się robi', albo po prostu, bo będzie fajna impreza, klimat, tradycja, czy co tam jeszcze. Ja stety niestety tak nie umiem, nie chce, nie jestem w stanie. Czasem nawet żałuję, że nie mam takiej silnej wiary, bo na pewno życie byłoby wtedy łatwiejsze..
Nadal bardzo mnie interesuje, jak wyglądają relacje z otoczeniem Waszych dzieciaków w przedszkolu czy szkole, bo raczej nikt nic konkretnego na ten temat nie napisał. Myślę, że kwestia braku akceptacji ze strony otoczenia jest bardzo złożona, i czy dziecko będzie lubiane przez rówieśników, czy nie, zależy głównie od jego charakteru, pewności siebie, i poczucia własnej wartości jakie wynosi sie z domu. Można być największym konformistą w klasie, niczym sie nie wyróżniać, i być ciągle celem docinków rówieśników, a można naprawdę wyróżniać się na wielu płaszczyznach i budzić podziw i respekt.

[sebusel]

[vlada]

[Capricorn]

Ja moje dzieci chrzciłam zawsze latem. Bo cieplej w kościele. A ponieważ Olka urodziła się w grudniu, to trochę poczekaliśmy Moja teściowa postanowiła interweniować, i wygłosiła komentarz, iż: "trzeba dziecko ochrzcić, bo co będzie jak coś się stanie?" Spytałam ją najspokojniej jak potrafiłam, czy ma może na myśli to, ze należy Olkę szybko ochrzcić na wypadek gdyby miała wkrótce umrzeć. I na jakiej właściwie podstawie uważa, że życie mojej córki jest zagrożone. Skutecznie zamknęło jej to buzię.

[pao]

Cytat:

i wygłosiła komentarz, iż: "trzeba dziecko ochrzcić, bo co będzie jak coś się stanie?"

taką obawę usłyszałam kiedyś od koleżanki... dla mnie to niepojęte, no ale każdy z nas ma na sobie inne ograniczenia.


jeśli parcie jest ze strony partnera to rozważania nad chrztem maja jakiś sens. w końcu partnerstwo to sztuka kompromisów. jeśli jednak to naciski z rodziny, to już inaczej bym podchodziła. przecież wychodząc z domu zaczynamy własne życie oparte na naszych wartościach. część wynieśliśmy z domu, ale do części sami dotarliśmy zatem tolerancja wielce wskazana, choć niestety nie tak częsta jakbyśmy chcieli.

Cytat:

i wygłosiła komentarz, iż: "trzeba dziecko ochrzcić, bo co będzie jak coś się stanie?"

taką obawę usłyszałam kiedyś od koleżanki... dla mnie to niepojęte, no ale każdy z nas ma na sobie inne ograniczenia.


jeśli parcie jest ze strony partnera to rozważania nad chrztem maja jakiś sens. w końcu partnerstwo to sztuka kompromisów. jeśli jednak to naciski z rodziny, to już inaczej bym podchodziła. przecież wychodząc z domu zaczynamy własne życie oparte na naszych wartościach. część wynieśliśmy z domu, ale do części sami dotarliśmy zatem tolerancja wielce wskazana, choć niestety nie tak częsta jakbyśmy chcieli.

[ań]

[pao]

Cytat:

bo wydaje im się, że dziecko jest pełne grzechu i strach teraz,

wiesz, myślę ze tu kłaniają sie intencje związane z poczęciem... niestety dzieci, poczęte w miłości i świadomości, należą wybitnie do mniejszości... zatem podświadomie ludzie mogą mieć zakorzeniony taki lęk...

Cytat:

bo wydaje im się, że dziecko jest pełne grzechu i strach teraz,

wiesz, myślę ze tu kłaniają sie intencje związane z poczęciem... niestety dzieci, poczęte w miłości i świadomości, należą wybitnie do mniejszości... zatem podświadomie ludzie mogą mieć zakorzeniony taki lęk...

[ań]