wegedzieciak.pl

[Ewa]

Rozwalona... 6-latek mnie przerasta Psychologa poproszę, bo już nie mam pomysłów, nie wiem jak reagować, nie wiem co mówić. Mam cholerną ochotę "przytrzeć mu nosa" na tyle, aby załapał, że pewnych granic nie można przekraczać, ale jednocześnie nie chciałabym mu zrobić krzywdy...
Zdanie sprzed kilku dni "mama jest wredna" było bardzo delikatne. Dziś doczekałam się słów "chciałbym abyś umarła"
Ja już nie mogę... Powiedziałam, że jeżeli sobie życzy mogę mu załatwić rodzinę zastępczą, ale umierać nie zamierzam, bo Nati potrzebuje mamy. Jakoś nie zrobiło na nim wrażenia. Jak jest zły wali co mu ślina na język przyniesie. Ile można wytrzymać...

Rozwalona... 6-latek mnie przerasta Psychologa poproszę, bo już nie mam pomysłów, nie wiem jak reagować, nie wiem co mówić. Mam cholerną ochotę "przytrzeć mu nosa" na tyle, aby załapał, że pewnych granic nie można przekraczać, ale jednocześnie nie chciałabym mu zrobić krzywdy...
Zdanie sprzed kilku dni "mama jest wredna" było bardzo delikatne. Dziś doczekałam się słów "chciałbym abyś umarła"
Ja już nie mogę... Powiedziałam, że jeżeli sobie życzy mogę mu załatwić rodzinę zastępczą, ale umierać nie zamierzam, bo Nati potrzebuje mamy. Jakoś nie zrobiło na nim wrażenia. Jak jest zły wali co mu ślina na język przyniesie. Ile można wytrzymać...

[Mala_Mi]

[alcia]

Ewa, wyobrażam sobie jak się czujesz, mnie też by to bardzo bolało. Ale... podoba mi się to, co napisała Mala_Mi. Na pewno to trudne do realizacji, kiedy nerwy królują, ale warto próbować. Trzymam za Ciebie kciuki.

[ewatara]

[Ewa]

ewatara, zazwyczaj robię tak jak piszesz - idzie do swojego pokoju przemyśleć (oczywiście po drodze wykrzykuje ciekawe teksty pod moim adresem). Dziś po tym swoim tekście poszedł po prostu spać, bo to już było na wieczór.

ewatara, zazwyczaj robię tak jak piszesz - idzie do swojego pokoju przemyśleć (oczywiście po drodze wykrzykuje ciekawe teksty pod moim adresem). Dziś po tym swoim tekście poszedł po prostu spać, bo to już było na wieczór.

[majaja]

A myśmy - jako pokolenie - za takie zachowanie w najlepszym wypadku dostalibyśmy w twarz, efektem zero zaufania, ale święty spokój był....

[ewatara]

Ewa to masz trudny orzech do zgryzienia, przykro mi to na pewno baaardzo trudne. Może zastanów sie nad jakimiś karami na dłuższa metę tzn. trwającymi do natepnego dnia np jak będziesz tak sie zachowywał to jutro nie bedziesz mógł ... (cos co uwielbia robić), może to po jakims czasie (bo pewnie nie od razu) poskutkuje? ja nie jestem zwolennikiem kar, ale czasami sa one niestety niezbedne kobieta kiedy wychowuje sama dzieci- szczególnie chłopców ma o wiele trudniejsza sytuacje, czasem w domu wystarczy, że jest ojciec i samo "to" juz działa (może po prostu strach czy respekt?), ale tak jest. Znam nie jedną rodzinę, gdzie matka jest i była wspaniała, kochajaca, ale sama i chłopcy (najczęściej) zaczęli pozwalac sobie na "dużo za dużo", często nie byli karani, albo olewali sobie te kary (nastolatki), myslę, że Twój syn jest w tym wieku kiedy jeszcze wiele można, tylko konsewencją, jak w końcu nie pozwolisz mu na kilka ulubionych rzeczy i bedzie siedział w pokoju i myslał, myslał, myslał, to może dojdzie do niego, że "to - tzn. takie zachowanie się nie opłaca"? pewnie jeszcze nie jedna trudna rozmowa Was czeka, ale myślę, że się uda. Może usiądź z nim pewnego dnia, nie po kłótni, ani ciężkich słowach tylko tak po prostu i owiedz mu, że go kochasz ale musicie zmienic niektóre zasady dla Waszego dobra i że teraz np. jeśli on znów sie tak zachowa będzie ponosił większe konsekwencje, tym bardziej, że jego zachowanie jest przykładem dla młodszego braciszka? A Nataniela nagradzaj częściej jak jest grzeczny i mów o tym, że to własnie za to, i może to też zadziała na Gabriela Nie wiem tak mi przyszło o głowy powinien za jakis czas dojśc do wniosku: "kurcze opłaca się być grzecznym, a niegrzecznym nie". Wiem, że łatwo się pisze, a trudniej to wszystko wychodzi w życiu i w praktyce.

[adriane]

Ja się zgadzam z Małą_Mi. To nie słowa są ważne, tylko emocje jakie wyrażają. Jeżeli te emocje zostaną nazwane przez mamę, to łatwiej będzie o szczera rozmowę niż jak beda kary za jakieś tam odzywki.

Generalnie Ewa, ja mam identycznie z Emilem (zabije cię, wrzeszczy). Próbuję róznych metod ( nie reagować np., nie odzywać sie nie komentować, ale robić swoje, lub mówię np. a ja cie i tak kocham, rożnie...). Różni nas to, że te słowa na mnie nie robia aż takiego wrażenia, nie biorę tego do siebie i wiem, że to nie prawda, ze dziecko nienawidzi mamy. To sa skrajne emocje, bunt wyrażany w ten sposob.Oczywiście ja mu nie daje przyzwolenia na takie słowa, rozmawiamy potem o tym, ale to się czasem i tak pojawia. Jak dziecko ma odwagę wyrazić swoje uczucia (a to jest pewna forma, nie miła oczywiście), to myslę, że wkrotce nauczy się i innej formy, bardziej dla nas akceptowalnej, jak bedzie ciutke starsze. W końcu, to sa bardzo małe dzieci jeszcze. Gorzej by było jakby te uczucia Gabryś czy Emil tłumili w sobie, robili bez szemrania co chcemy, a knuli cos po cichu ze strachu i z nienawiścią np.

[Malinetshka]

[Mala_Mi]

[kofi]

Ewa oj, podziwiam Twój spokój i konsekwencję. Nie wiem, czy nie zareagowałabym jakoś histerycznie później tego żałując.
Wydaje mi się, ze Gabryś jest już na tyle duży i mądry, żeby uświadomić mu jaka wagę mają słowa. Nie sądzę, żeby uważał, że ma wredną mamę, albo chciał żeby umarła. Chyba trzeba mu powiedzieć, że to bardzo Cię boli, chociaż przeciez rozumiesz, że chce Ci wtedy powiedzieć, że po prostu bardzo mu przykro/smutno/chce robić coś innego.
daria strasznie szybko ten test zrobiłaś, może dzidź nie chce się jeszcze ujawnić.
Ja też jestem dziś nie w sosie. Brrr, niech się skończy ten tydzień.

[Ewa]

[Ewa]

[ewatara]

[DagaM]

ewatara, doskonale rozumiem to co napisałaś, zwłaszcza w kwestii kar - po prostu trzeba podejmować pewne czynności, które są skutkiem złego zachowania dziecka, żeby pokazać mu, że jest efekt jego działania, w przypadku złego zachowania - złe konsekwencje i nie chodzi tu o bicie. A w przypadku dobrego zachowania - dobre konsekwencje
Uważam, że jest to forma przygotowania dziecka do życia dorosłego, do życia w społeczeństwie. Gdyby tak każdy robił co uważał, (np. mam dzisiaj zły dzień to kopnę komputer firmowy), byłoby ciężko. I tak samo dziecko, powinno zrozumieć, że są pewne zasady i już. Inna sprawa, że dzieci nie radzą sobie z emocjami, więc na pewno rozmowa jest jak najbardziej wskazana. Jednak nie chcę sie wymądrzać, bo jeszcze wszystko przede mną

[ Dodano: 2008-10-25, 07:08 ]
Co do tematu wątku - dzisiaj , moi rodzice, po 2 tygodniach pobytu u mnie, pojechali do siebie - czuję sie niewzruszona, ani się cieszę, ani mi smutno...jest ok, life goes on

[puszczyk]

Ewa, cztałaś książki polecane przez Malą_Mi? Są rewelacyjne. Nie jestem na tyle konsekwentna żeby stosować te zasady na co dzień, ale jak pojawia się problem, to wracam do lektury i najczęściej udaje się go rozwiązać.

[Mala_Mi]

[Jagula]

temat gorący ...na topie...wczoraj byłam bardzo bliska kilka razy zamordować własne dziecko ja już nie wiem co robić- on nam rozkazuje i robi sceny! Czuję sie paskudneii z tego powodu...na koniec mu obiecałam,że jak się nie będziemy dogadywać w kwestiach jego zachowania to go chyba zacznę lać bo nie mam juz sił na wieczne dyskusje...
czy wasze dzieci mogą GADAĆ od przebudzenia się do zaśnięcia bez zamykania buzi?Bez przerwy???I zadawać po dwadzieścia razy to samo pytanie???
Ja chyba się nie nadaję na matkę....

[Ewa]

[DagaM]

Jagula, może potrzebujesz trochę odpocząć od własnego dziecka, do tego wyspać się, a pokłady cierpliwości zwiększą się (przepraszam, ale śmiać mi się chciało, jak przeczytałam, to co napisałaś, po prostu masz kontaktowe dziecko )

[frjals]

[Ewa]

[frjals]

[Lily]

[ań]