wegedzieciak.pl

[bodi]

dżo, piękny opis, dziękuję. wspaniale że udało Ci się urodzić w domu

[Salamandra*75]

Dżo wspaniały opis WIELKIE ukłony dla mądrych położnych i dzielnej mamy...Ja już nie chce nigdy w szpitalu rodzić!!!!przekonuje sie że to możliwe......Jak bedziemy sie strali o drugie dziecko to postram sie rodzic w domu........
pzdr ciepło i zycze dużo cierpliwosci i wytrwałości na drogach macierzyństwa

[Tobayashi]

Podziwiam za determinację Ciebie i wspaniałe położne A małzonek? Przespał cały poród?

[dżo]

[iris]

wow dżo! pięknie opisane! odważna jesteś zwłaszcza, że to Twój pierwszy poród był. jak kiedyś uda mi się zajść w ciążę to się poważnie zastanowię nad porodem w domu

[ulapal]

no to ja sie dopisuje ze swoja historia, dla tych co chcą rodzić w domu na emigracji.

w nocy z piątku na sobotę poczułam pierwsze skurcze. w sobotę rano były juz w miarę regularne co 7min. zadzwoniliśmy na oddział położniczy, zeby poinformować , że się zaczęło, nie wiedziałam , kto będzie moją położną, bo tutaj w Anglii poród domowy jest na życzenie, bezpłatnie obsługiwany przez służbę zdrowia, o ile ciąża przebiega bez komplikacji. polecono nam czekać aż skurcze się nasilą, i beda regularnie co 5 min. tak przeczekaliśmy praktycznie całą sobotę do późnego wieczora, w międzyczasie zadzwoniliśmy potem jeszcze kilka razy jak już skurcze były co 5 min, i sie wydawalo nam ze to juz długo wszystko trwa, ale za kazdym razem pytano się mnie czy daję sobie radę z bólem i czy chce , żeby już położna do mnie przyjechała. oprócz skurczy nic wiecej sie nie działo , wiec ażdo 23 byliśmy sami. o 23 zadzwonilam po raz ostatni, bo juz bolalo na tyle bardzo i trwalo to juz caly dzien i poprosiliśmy, zeby kogoś do nas wysłano.
w momencie kiedy zadzwonił vdzwonek do drzwi i Nedim brał klucz by otworzyć na dole drzwi położnym, odeszły mi wody. Biedny nie wiedział czy ma leciec do mnie bo coś sie stało, czy schodzic na dół. położne przyjechały w 10-15 min po telefonie, były 2, przywiozły ze soba 2 butle z tlenem, takie jak do nurkowania zdaje sie. wypytały o wszystko, wszystko zanotowały, sprawdziły tętno maluszka. skurcze były co 3 min.
w broszurce dla ochotników na domowy poród było napisane , ze wypadało by być przygotowanym na to , by nakarmić i napoić położne, bo jak poród się przedłuża, to położna teżczłowiek i głodnieje, chociaż jest w pracy. mieliśmy zakupione ciasteczka i bylismy gotowi na kanapki, zatem położne piły herbatke i jadly ciasteczka, kiedy to ja na czworaka przed nimi, z goła pupa wiłam sie przy każdym kolejnym skurczu. generalnie zaczęło się wesoło. zaproponowały mi kilka rożnych pozycji, do wyboru, w których najlepiej było mi znosić ból. i zapoznały z obsługą tlenu. to się nazywało gas&air, przynajmniej tak zrozumiałam. miało to działać tak, ze gdy czułam ze nadchodzi skurcz, to zamiast spinać się w bólu miałam nabrać głęboki wdech, i dotlenienie maksymalne mózgu miało spowodować łagodniejsze przebieg skurczu i zapewne dopomóc w regularnym oddychaniu. zaciągnełam się na próbe, ale tak mi zaswirowało w głowie, ze zrezygnowałam. (ponoć niektóre dziewczyny wymiotuja nawet od nadmiaru tlenu). niestety po konsultacji w drugim pokoju, położne poinformowały nas, ze przez przypadek przywiozły nie naładowane butle, wiec Nedim taksowkami lecial doszpitala po pełne. ale sie uwinał tak szybko, ze dla mnie wydawało się, ze go nie było moze z 10 minut zaledwie. a w brighton w sobotnia noc w naszej okolicy wcale o takse nie bylo łatwo.
no to jak butla nie to moze kąpiel, wiec nedim przygotował wanne, zapalił świeczki, pytali się mnie czy chcę jakąś muzyczkę, ale to akurat wcale mi nie było w głowie. w wannie byłam długo. ale dokładnie to nie wiem ile. około 2 godzin. bolało na tyle bardzo, ze jednak spróbowałam tlenu i muszę powiedzieć , że bardzo mi pomógł. Nedim trzymał jedna reką ustnik, drugą sciskał moją rekę. widać musiało mnie ostro boleć , bo były momenty, że pamietam jak wycierał łezki, ciepla woda parowała, dawało to fajny efekt w swietle świec, ja wdychałam tlen, i jak nie było skurczu to było tak błogo ze w pewnym momencie odjechałam, i miałam wizje, ze płynę łódką po jeziorze otoczonym lasem i jest piekna poranna mgła. chyba z tego dotlenienia miałam taki mały "haj" no i na pewno ze zmeczenia. Jak sie ocknełam to wydawało mi się, ze normalnie usnełam.
Tymczasem była już chyba 4 nad ranem, położne powiedziały, ze w wannie same skurcze nie wystarcza i ze dziecko za słabo schodzi w dół, i ze najwyzsza pora przejsc do pozycji pionowej by wykorzystać siłe grawitacji. poza tym nie wolno im odebrać dziecka w wannie o ile to nie jest poród w tej specjalnej. Zaproponowały pare pozycji, w tym z udziałem przyszłego taty, ale najlepsza była dla mnie pozycja powiedziałabym „na żabę”, nie wiem jak się fachowo nazywa, w kucki z rękoma opartymi o podłogę. Weszłam już w ostatnią fazę i zadzwoniono po 3 położną. Jedna na ewentualny ratunek dla mnie, 2 do dziecka, a 3 nie wiem, chyba dla tatusia , i do wypisywania papierkow. 3 akurat znałam z wizyt w ciąży. 3 wespół tak bardzo wspomagały mnie w parciu, ze aż chciałam im powiedziec, zeby już tyle nie trajkotały, ze dam se rade, bo nie mogę się skupić. Przyniosły nawet ze sobą dodatkowe ceraty i folie, które rozłozyły na podłodze,w wyniku czego godzinę po wszystkim nawet nie było śladu, ze w tym pokoju odbywał się poród.
i wspólnymi siłami- 5 osób w pokoju - ta szósta mała osóbka przyszła na świat o 6.32 rano w niedziele. Dziś się smiejemy ze to była najlepsza sobotnionocna imprezka w zyciu.
Z tego wszystkiego nie widziałam ani pepowiny, ani łożyska. Tata został poproszony o przecięcie pępowiny i ściagnięcie koszulki by przytulając synka ten miał kontakt z ciałem, ale się chyba zawstydził . Położne od razu zapytały – gdzie aparat i zrobiły chłopakom mini sesje, a mnie wysłały do łazienki. Drzwi były otwarte,zero wstydu, ja biore prysznić, położna przynosi mi majtki z plecaka, który na wszelki wypadek był spakowany do szpitala, instruuje jak wkladac wielka podpachę, reszta się fotografuje, wszyscy się śmieją, wchodzi 4 położna z wagą, bo 3 pierwsze skończyły już dyżur. Któraś z nich posłała mi łóżko i włożyła cerate pod prześcieradło na wszelki wypadek. Więc jak wyszłam z łazienki, dostałam dzidzię w objęcia, pożegnałam położne, była już zresztą 9 rano (trochę czekaliśmy na łożysko, dopiero zastrzyk pomógł) wskoczyłam do świeżego pachnącego wyrka, i zadzwoniłam do mamy, która była już na lotnisku w drodze do mnie. Akurat na ten sam dzień miała lot. (przejęty zięć wyjechał po nią na lotnisko o godzinę za wcześnie)
Nigdzie mi nic nie pękło, i nigdzie mnie nie nacięto. 2 dni później w 2 godziny zwiedziłyśmy poł miasta, bo to była jej pierwsza wizyta.
Ethem dostał 8 punktów, dokument wypisu spod opieki szpitala dostałam listownie, i stamtąd dowiedziałam się o tych punktach, wiec nawet nie wiem za co i czemu.

Rozpisałam się... ale to była naprawdę niezła imprezka. Można by się przyczepić do tych butli nie naładowanych, ale to był pikuś, Wszystko było ustawione pode mnie, o wszystko mnie pytano, proponowano, sugerowano, do niczego nie zmuszono. Najbardziej bałam się, ze w razie komplikacji nie zrozumiem o co chodzi. Ale wszystko poszło naprawdę bez zarzutów.

[kamma]

ulapal, to brzmi jak naprawdę fajna imprezka

[gemi]

[ina]

ulapal, fajny miałaś poród

[silije]

Gratulacje! Cieszę się razem z Wami.
Mój stary opis jest tutaj:
hxxp://dobrzeurodzeni.pl/index2.php?id=relacje_kobiet.domowe_narodziny.htm

[maryczary]

Silije , jedno wielkie wzruszenie! Piękna opowieść, dżo ulapal wielkie uznanie i zazdrość

a to mój ulubiony fragment twojej opowieści cudnej silije:

Cytat:

Wcześniej na kolację zrobiłam sobie, wiedziona własnym doświadczeniem, miseczkę kisielu, którą polecam na poród, bo „smakuje w obie strony tak samo”.

[Capricorn]

ulapal, czad!

[dynia]

Ulapal poród naprawdę w świetnych warunkach ,szczerze zazdroszczę

[dżo]

ulapal, niezły poród miałaś

[martka]

ulapal, wspaniały poród miałaś.....

[ulapal]

dzieki wielkie za wszystkie miłe słowa. jak patrzę wstecz to mam wrażenie, ze się mi nieźle fuksnęło. a jakby się jednak okazało ze trzeba by mnie było odtransportować na porodówke to tez nie tak zle. bo w brighton położniczy jest na 13 piętrze i megaaaa wypas zapierający dech w piersiach widok z okna na plażę, i kanał LaManche , przystań jachtową i klifowe wybrzeze.

[excelencja]

dżo, piękny poród!!!! wielkie wow!!!!! Rodziłaś z Magdą i?
ulapal, żeby tak się i u nas dało... ehhhh...

[priya]

Pięknie Wasze dzieci przyszły na świat dziewczyny! Gratuluję! I brawo dla położnych.

[Martuś]

priya, poprawiłam ten cytat, bo wychodziło wcześniej na to, że ja to wszystko napisałam, a nie dźo, nie chce mi się zrobić taki podwójny cytat, jak powinien być, ale zrobiłam to ręcznie i jest chyba w miarę czytelnie

[moTyl]

Rozpisałam się straszliwie, ale nie mogę niczego ująć - może dlatego, że to tak na świeżo


Pierwsze, nieregularne skurcze zaczęły się około 13, próbowałam się zdrzemnąć, ale wciąż mnie wybudzały. Poleżałam i odpoczęłam na tyle na ile mogłam, potem zjadłam pyszny obiad (apetyt bez zarzutu ), wstając co kilka minut od stołu, żeby móc lepiej radzić sobie ze skurczami.
Było już po 16 kiedy zaczęłam mierzyć skurcze stoperem i zdaliśmy sobie sprawę, że są co 2-5 minut. Mój brat i ukochany trochę spanikowali i w pośpiechu zaczęli nadmuchiwać basen porodowy. Ja w tym czasie zadzwoniłam do szpitala, żeby powiadomić o tym, że to już i żeby przysłali położną. Akurat na dyżurze była położna, którą znałam i na ostatniej wizycie żartowała, że zobaczymy się w piątek Zapakowałam się pod relaksujący prysznic.
Położna przyjechała po 18, rozwarcie było 5cm, wszystko postępowało zgodnie z planem: basen napompowany i napełniony wodą, ja siedziałam na piłce, tudzież na podłodze walcząc ze skurczami. Miałam straszną zgagę. Piłam ogromne ilości wody. Położna i AJ masowali mi plecy podczas skurczów, co strasznie pomagało, w międzyczasie gadałyśmy sobie jakby nigdy nic.
Około 19.30 zapakowałam się do basenu. Woda była przyjemnie ciepła i miło łagodziła ból. Dużo lepiej radziłam sobie ze skurczami, starałam się oddychać i relaksować w trakcie, Ajaine przykładał mi zimne kompresy do twarzy.
Niestety dla mnie zmiana Vicki (położnej), dobiegała końca i zadzwoniła po inną położną na dyżurze. Kim, która przyjechała około 21, była bardziej chaotyczna i mniej pewna tego co robiła. Męczyła mnie ciągle badaniem czynności serca Małej, bez przerwy sprawdzała temperaturę wody i moją, ciśnienie krwi i znów czynność serca, nie zwracając uwagi na moje coraz bardziej bolesne skurcze. (Vicki po prostu rozmawiała ze mna, czynność serca sprawdzała pomiędzy skurczami, temperaturę wody – po prostu włożyła rękę czy ciepła).
Po wyjściu Vicki moje skurcze przybrały na sile i były już ciężkie do zniesienia. Mój AJ naprawdę mi pomógł, za każdym razem szepcząc pocieszające słowa i oferując swoje ręce, żebym się na nich mogła podeprzeć (lub wyżyć ).
Pokulałam się do toalety i odszedł mi czop (około 21.30) – nadal jeszcze nie odeszły mi wody płodowe, co nastąpiło zresztą wkrótce (krótko przed 22), z siłą wodospadu , wtedy mniej więcej zaczęła się druga faza porodu. Wody były zabarwione na zielono i położna już w ogóle zaczęła się stresować i badać ciągle czynność serca, nie dając mi się skupić na skurczach.
W końcu położna stwierdziła, że nie słyszy bicia serduszka i że mam wyjść z basenu oraz że dzwoni po karetkę. Po czym kazała mi się położyć na kanapie żeby móc zbadać czynność serca Małej. Zadzwoniła, czynność serca znalazła. Jak łatwo się domyśleć, nie byłam zbyt szczęśliwa z powodu leżenia i transferu do szpitala, a do tego radzenie sobie ze skurczami stało się niemożliwe i w pewnym momencie po prostu nie panując nad własnym odruchem podniosłam się i powiedziałam, że ja muszę przeć. Zaczęłam przeć w kucki na kanapie i w trakcie przeniosłam się na podłogę do pozycji stojącej. W jednym skurczu było już widać czubek głowy, ale mimo, że się on skończył, położna nadal kazała mi przeć! Chyba się bardzo stresowała Małą i chciała ją jak najszybciej wyciągnąć. Parłam więc jak mogłam i chwilę potem moja Andzia pojawiła się na świecie. Serduszko biło bez zarzutu, ale chwilę zajęło zanim chwyciła pierwszy oddech. Położna przecięła pępowinę od razu, zostawiając mnie w ciężkim szoku, stojącą z tą pępowiną, zakrwawioną.
Akurat wtedy przyjechała karetka, a chwilę później druga położna, wezwana na drugą fazę porodu (ja dalej sterczałam, bo ona coś tam pakować zaczęła podczas gdy moja mama i druga położna zajęły się Anulą). W końcu jej się przypomniało, że jest jeszcze matka – nawet nie dała mi potrzymać dziecka, kazała usiąść i czekać na łożysko (nie chciałam zastrzyku). Poprosiłam żeby dali mi Małą do karmienia i chwilę później tuliłam ją w ramionach – ale bestyjka nie chciała jeść.
Pół godziny później urodziłam łożysko i przeszłam przez proceder zszywania – rozdarcie drugiego stopnia – wydaje mi się, że przyczyniło się do tego to, że urodziłam Małą w ciągu jednego praktycznie skurczu – położna nie dała mi czekać na następny (ale to gdybanie tylko). Ostatnim razem byłam nacięta, teraz jestem w stanie siedzieć, wtedy bez poduszki nawet nie usiłowałam siadać. Ból jednak jest.
Po zszywaniu szybki prysznic i Annie w końcu przyssała się do piersi. Położna chciała zabrać Małą do szpitala na obserwację – ze względu na smółkę w wodach płodowych. Nie chciałam jechać i tylko poinstruowała mnie, że mam sprawdzać jej temperaturę i oddech oraz kolor skóry.
Dziecię moje ssało i ssało i ssało, potem nie bardzo chciała spać i około 2 moja mama zgarnęła ją żebym ja się mogła przespać (AJ wstał do pracy o 3.40 tego dnia, więc odpadł o 1 i żadne dźwięki do niego nie docierały).
Tak przywitaliśmy Annie na tym świecie

[loika]

moTyl, oczywiście się wzruszyłam. Gratuluję pięknego porodu.

[Capricorn]

moTyl, zakręcona ta położna, ale poród faaaajny. I jaki rodzinny

[blamagda]

moTylku, bardzo byłaś dzielna! Gratuluję Ci Andzi i jednocześnie współczuję tej baby - Kim... Ona jakaś początkująca, czy taka z natury myślisz? A opowiedziałaś całą historię w taki sposób, że jakoś zmniejszył się mój własny strach przed rodzeniem Dzięki i raz jeszcze gratulacje!

[olgasza]

moTyl , bardzo ci zazdroszcze! Jak zreszta wszystkim, ktorym udalo sie urodzic w domu... Bylas super-opanowana, szkoda, ze ta druga polozna panikowala. Ale tym bardziej - gratulacje!

[Cytrynka]

Wow, świetny opis, czuję się jakbym tam była Gratulacje jeszcze raz. Dzielna jesteś.