wegedzieciak.pl

[pokropas]

Przeczytałem opisy porodów zamieszczone w tym wątku i przekonałem się do opinii położnych, że każdy poród jest inny.
Fakty wyglądały tak:
Wszystko zaczęło się w piątek, koło 10 Magdalena zadzwoniła do mnie i
powiedziała; "chyba odchodzą mi wody".
Zapakowałem się i wróciłem do domu. Ponieważ nie miała jeszcze skurczy
zalecono jej dużo ruchu.
Poszliśmy, więc do na targ po warzywa i załatwić kilka spraw na mieście
Wróciliśmy do domu na obiad i znów wyszliśmy na spacer, tym razem
spokojnie do parku.
O 19 wyruszyliśmy do szpitala na zapis KTG i badania sprawdzające czy
wszystko jest dobrze i czy to, aby na pewno wody płodowe.
Następnie koło 22 wróciliśmy do domu.
Rano w sobotę przyjechała do nas położna zbadała tętno dziecka i Magdę.
Ustaliliśmy, że jak do wieczora nie dojdzie do zaawansowanego porodu to
jedziemy do szpitala na indukcję porodu.
Z racji podwyższonego ryzyka infekcji Magda dostała antybiotyk.
Od rana do 14 stosowaliśmy naturalne metody wywołania skurczy i się
udało.
O 14:30 pojawiły (wreszcie) się jakieś takie konkretne – naszemu synkowi chyba już zaczęło się spieszyć bo skurcze były od razy co 2-3 minuty
Koło 17 przyjechała położna - stwierdziła 4 cm rozwarcia i że poród bardzo ładnie się rozwija
koło 20 przyjechała druga położna
około 20:30 zaczęła się druga faza porodu
21:15 urodził się nasz syn
a potem to już z górki
21:18 pierwsza kupa naszego syna
21:25 łożysko
21:35 pierwsze ssanie
koło 23 badanie dziecka - odruchy i takie tam
Koło 1 poszliśmy wszyscy razem spać.


Najtrudniejsze w tym porodzie było chyba to oczekiwanie na skurcze. Bardzo to Magdę wyczerpało psychicznie, z racji poważnego zagrożenia porodem w szpitalu.
Jak zaczęły się skurcze to byliśmy wręcz szczęśliwi, a Magdalena bardzo dzielnie dawała sobie z nimi radę. Skurcze miała tak regularne że nie przewidywaliśmy je z dokładnością do 5 sekund.
Wypróbowaliśmy wiele pozycji i bardzo szybko okazało się, że pozycja horyzontalna jest absolutnie nie do przyjęcia dla Magdy (tak jak dla ponad 99% kobiet).
Najwięcej czasu Magda spędziła w kucki używając mnie jako podpórki.
Samą końcówkę drugiej fazy spędziła klęcząc i ściskając mnie w pasie.
Chociaż Magda krzyczała tak, że następnego dnia miała chrypkę, to nie wydawało mi się, że to jakoś specjalnie głośno( może to dlatego że parę razy prosto do mojego ucha co nieco przytępiło mi słuch ). Położne potwierdziły, że nie było głośno.
Dziecko było bardzo sprytnie owinięte pępowiną – widziałem jak położne się uwijają żeby go rozplątać wszystko poszło sprawnie i bezproblemowo.

Następnie dostaliśmy dziecko na brzuch Magdy i czas przestał istnieć.
Od położnej wiemy, że łożysko urodziło się po 10 minutach. Ja dostałem pępowinę do przecięcia a Magda „przytomnie” zapytała się czy pępowina już przestała tętnić .
Magda nie miała nacinanego krocza ale położna założyła jej 3 szwy na 2 otarciach.
W między czasie zaczęło się pierwsze karmienie – jakoś mama i synek doszli do porozumienia.
Następnie wszyscy udaliśmy się na zasłużony odpoczynek.

[martka]

pięknie, jeszcze raz gratulacje

[Kat...]

[Jagula]

[bodi]

pokropas, pięknie to opisałeś :')

[Martini]

To się nazywa dobry start na ten świecie piękny poród... a opis idealnie jak dla osób które by chciały ale się boją - nie ma w nim słowa "ból", "wyczerpanie" i innych takich budzących grozę
Wielkie gratulacje i wyrazy uznania dla dzielnych rodziców

[devil_doll]

Piekny opis GRATULUJE

Piekny opis GRATULUJE

[excelencja]

ooooooooooooooooooooooooo wow- więcej nie wykrztuszę

[maga]

Super opis! Gratulacje jeszcze raz. Synek jest prześliczny!!!

[pokropas]

[maryczary]

pokropas, łza się w oku zakręciła... piękny poród i piękny opis

[biechna]

pokropas, cudowny opis, gratuluję Wam bardzo
Też czekałam od odejścia wód b. długo na skurcze, też zastosowaliśmy naturalne metody wyłowywania i też od razu były co 2 minuty

[dynia]

Piękny opis,gratuluję Wam raz jeszcze przeogromnie!!!

[Malinetshka]

Wspaniały opis, dzięki Michał jeszcze raz gratulacje dla Was :* Świetnie, że obyło się bez komplikacji

[kasienka]

:")

[gemi]

pokropas - aż mi dech zaparło ze wzruszenia i podziwu oczywiście
I bardzo spodobało mi się określenie:

[Irokezik91]

dżo zauważyłam że też jesteś z Wawy. Czy mogłabyś podać mi jakiś kontakt do położnej z którą rodziłaś? Z góry THX.

[dżo]

Irokezik91, napiszę wieczorem prv

[Irokezik91]

ok

[kerima]

To i ja dorzucę, choć skończyło się w szpitalu, ale bite 17 h było w domu:

Ignaś przyszedł na świat 4 czerwca w szpitalu na Madalińskiego przez cc, chociaż planowaliśmy poród w domu z Irenką.
W środę, 3 czerwca na wizycie u lekarza okazało się, że mam już rozwarcie na 2 cm. Postanowiliśmy więc wykorzystać ostatnie chwile we dwoje i wieczorem wybraliśmy się do kina (Vicky, Cristina, Barcelona - polecamy .
Akcja porodowa rozpoczęła się ok. 1 w nocy. Pamiętając rady ze szkoły rodzenia leżałam w łóżku dopóki się dało. Ok. 3 nad ranem obudziłam B. i policzyliśmy, że skurcze są regularne, co 3 minuty. Mi jednak trudno było uwierzyć, że to JUŻ i bałam się, żeby bez sensu nie ściągać Irenki z Góry Kalwarii na Bródno. Ale skurcze stawały się coraz mocniejsze, do łóżka już nie wróciłam i pozwoliłam B. zadzwonić po Irenkę Kiedy przyjechała, ok. 6, miałam już 6 cm rozwarcia. Irenka pokazała mi jak najlepiej oddychać i, faktycznie, długie wydychanie powietrza przyniosło zdecydowaną ulgę. Dołączyła do nas jeszcze jedna położna. Coraz mocniejsze skurcze sprawiały, że nie kontrolowałam już czasu i skupiałam się tylko na tym, co się dzieje z moim ciałem. Wykorzystywaliśmy różne pozycje: od "wiszenia" na Mężu, przez kołysanie na piłce, klęczenie na worku sako po zwisanie z prowizorycznych drabinek, których funkcje pełniła uprzątnięta naprędce półka z książkami. Wchodziłam do wanny, pod prysznic, B. grał na gitarze, śpiewaliśmy. Położne wymyślały coraz to nowe pozycje, były niezwykle pomocne. Wsparcie fizyczne i psychiczne Męża było ogromne i nie do przecenienia. B. rodził ze mną i nie wyobrażam sobie, żeby go przy mnie nie było. Czułam się bezpiecznie, miałam absolutne zaufanie do położnych, a obecność i zaangażowanie B. były dla mnie najpiękniejszym wyznaniem miłości.
Niestety bardzo dynamiczna na początku akcja porodowa zaczęła zwalniać. Mimo mojej aktywności, częstej zmiany pozycji i pełnego rozwarcia główka Maluszka "nie chciała" się prawidłowo wstawić do kanału rodnego. Kolejne skurcze nie dawały oczekiwanego postępu. Byłam coraz bardziej zmęczona, ale od zmęczenia gorsza była obawa, że może się nie udać, że coś idzie nie tak... Na szczęście tętno Ignasia było w porządku. Ok 17.30, po konsultacji z lekarką, która prowadziła moją ciążę, Irenka zadecydowała o ewakuacji do szpitala.
Jazda do szpitala była chyba najbardziej dramatycznym momentem porodu. Deszcz, stres, szalone tempo, ja ze skurczami partymi, kucająca na tylnym siedzeniu samochodu...
Niewiele pamiętam z tego, co działo się w szpitalu. Skurcze były już bez przerwy. Zadecydowano o cesarskim cięciu. Potem szybkie znieczulenie, parawan nad brzuchem i za chwilę usłyszałam "19:03, syn". Niestety, mimo usilnych próśb B., nie dostałam Małego do piersi. Zobaczyłam go tylko z daleka. Został umyty, zważony i zmierzony (4392 g, 57 cm!), a mnie przewieziono na salę pooperacyjną i podłączono do stosownego sprzętu. Ignasia przyniesiono mi po ok. 1,5 h (nie wiem, co się działo z nim przez ten czas), ubranego... Od początku zaczęły się kłopoty z karmieniem, które ciągną się do dziś..
Czas spędzony w domu był wspaniały, pełen wypełniony miłością i bliskością. Czas spędzony w szpitalu był bardzo trudny. Ból psychiczny i fizyczny po operacji, kilkunastogodzinne unieruchomienie, osamotnienie, problemy z karmieniem, brak rzetelnej, cierpliwej pomocy.
Nie myślę, żeby była to wina pracowników służby zdrowia, wielu z nich to fachowcy i dobrzy ludzie. Ale przepełnienie szpitali sprawia, że, gdy pojawia się prawdziwy problem, tak jak u nas z laktacją, nie ma co liczyć na prawdziwą pomoc w ramach standardowej opieki.
Wiem, że jak znów będę w ciąży, zrobimy wszystko, co w naszej mocy, by móc rodzić w domu.

[maga]

kerima, :*
Mam nadzieję, że w pamięci zostaną tylko te piękne chwile dobowego porodu!

[Martini]

Najważniejszy szczęśliwy koniec. No i taka cesarska po kilkunastu godzinach porodu to nie to samo co wyjęcie maluszka znienacka jak nie jest w ogóle na to przygotowany. Ignaś dostał wszystkie hormony w odpowiedniej dawce - podobno nie bez znaczenia dla odporności. Mam nadzieję, że z karmieniem niedługo się unormuje, niech moc będzie z wami!

[biechna]