wegedzieciak.pl

[nitka]

Tak. Postanowiłam założyć nowy temat, osobny, specjalnie poświęcony kwękotowi. Prawie go dzisiaj wyrzuciłam za okno...
Antoni:
Nie miał najlepszego startu w życiu i pierwsze 11 tygodni darł się non stop. Potem przestał w 12-stym po to tylko, żeby 13 i 14 przeryczeć znowu.
Potem się trochę uspokoił. Uspokojenie polegało na zamianie wrzasku na kwęk. I kwęka do dzisiaj. Jest to strasznie upierdliwe i można się załamać od tego nerwowo.
Nasz dzień wygląda tak:
6.00 rano Antoni się budzi i je śniadanie. Faza bierze go do kuchni i tam szykują śniadanie i kawę (Antoni jęczy całe 40 minut)
6.40 - Faza oddaje mi Antonia, bo nie może wytrzymać, i jak zwykle uważa, że Antoni jest głodny
6.45 - Antoni głodny NIE JEST. Trzeba się z nim bawić. Za zabawę z Antoniem uważa się wygibasy, wiersze, piosenki, ciągłe utrzymywanie kontaktu wzrokowego. Za zabawę z ANtoniem nie uważa się włączenia karuzelki na 40s.
7.30-8.00 - Antoni drzemie, przed snem je
8.40 - Antoni nie drzemie. Budzi się, uśmiecha i za 5 minut już jęczy. Zawodzi, macha wszystkimi odnóżami.
9.00 - Idziemy się kąpać. Antoni w leżaczku w łazience ja w wannie - Antoni zafascynowany szumem prysznica - nie kwęka.
9.20 - wyłączamy prysznic, myjemy zęby, słyszymy jazgot syneczka
bawimy się utrzymując kontakt wzrokowy do 11.00, no i w tym karmienie
11.20 wychodzimy na spacer. Antoni ryczy. W autobusie/samochodzie nie ryczy, i potem znowu ryczy.
12.30 - zasypia w wózku, po karmieniu w Coście
12.40 - budzi się i kwęka. Ale mniej.
15.00 - jesteśmy w domu. Antoni je, potem kwęka, potem zasypia.
15.40 - próbuję coś zrobic do jedzenia, niestety przy jazgocie nie daję rady najczęściej. Także znowu lądujemy w miejscu zabawy, wiersze, lokomotywy, podrzucania, umieszczanie przedmiotów w otworze gębowym.
17.00 - przychodzi Faza, ale nic z tego nie wynika. W międzyczasie jedzenie oczywiście, i częste popitki. Jęki, zawodzenia, wyginanie się w drugą stronę, noszenie, noszenie, noszenie, noszenie*
19.00 - kąpiel i spanie

* - byle nie w chuście!!!

No i co? Wcale nie jest tak, że nie chciałabym się zajmować własnym dzieckiem. Ja po prostu wiem, że normalnie dzieci potrafią się zająć zabawką na 5 minut. A nie ryczeć od razu kiedy tylko nie uda się jej wsadzić do buzi. Antoni się tak nakręca, że nieudana próba włożenia zabawki do otworu gębowego kończyłaby się rzucaniem na podłogę, gdyby tylko umiał.

Rozważam:

a) bóle głowy. Antoni jest bardzo blady, i może ma anemię po prostu? Nie wiem, czy go kłuć, czy są jakieś ku temu podstawy, ale skoro może boli go ta głowa, to czemu dzisiaj nie przestał jęczeć mimo podania paracetamolu?
b) zęby, i smaruję mu dziąsła od czasu do czasu maścią, ale nie widzę poprawy, ani zaczerwienienia

Martwi mnie, że ona ma dopiero 4 msc, a TYLE w nim złości. On na serio się wkurza, krzyczy, rzuca tym swoim tyłkiem, i prostuje się w drugą stronę

Jakieś pomysły, sugestie

:*

[sylv]

Nitka, a próbowałaś go "przetrzymać"? wygląda na to, że on wymusza krzykiem/jazgotem/kwękaniem Twoją non-stop uwagę.

Nie wiem,czy Cię to pocieszy, ale ja do 1 roku życia w nocy spałam między 5 a 7 rano, resztę czasu wrzeszcząc, a w ciągu dnia na drzemki zaspypiałam w zasadzie tylko w samochodzie - biedny mój ojciec jeździł w kółko po dzielnicy, żeby z matką nie zwariować i abym się w koncu zamknęła

[kamma]

[alcia]

nitka, a jakieś problemy trawienne? Jak jesz? Normalnie? Czy trzymasz jakąś dietę?
Często dzieci z problemami są takie marudne, rodzice myślą, że to taki typ, a nagle coś tam się odstawia i dziecko jak nowe
Nie wiem, może jakaś nietolerancja laktozy? Mojej kuzynki dzieciak to miał i non stop płaklał, potem z czasem im udział dodatkowych posiłków w diecie był większy, tym mniej marudny się stawał. Miała tego tak dosyć, że karmiła już potem (odkąd odkryli, że o to chodzi) tak mało, jak się tylko dało, uzupełniając dietę czym innym.
Może też być nietolerancja glutenu, czy jakieś alergie..

A widać cokolwiek dziwnego w kupkach? Czy są całkowicie normalne? Jak sprawy brzuszkowo-wzdęciowe?

Kurcze, żal mi Was i akurat ja nie sądzę, by to coś dało:

[lilias]

nitka, nie wiem czy ci pomogę, ale ja tak miałam do roku, po roku dziecko zaczęło ewoluować w kierunku anielskim , ale z elementami oślego uporu i szybkich nerwów. domaga się kurczak jeden uwagi i tyle, ale ty jesteś cholercia przemęczona.

U mnie zaczęło się poprawiać jak samodzielnie zaczął się przemieszczać, a tak to wszystkie furie i biała plama w mózgu, moim oczywiście. Pomagało (oczywiście) na krócej niż dłużej, ale zawsze: gadanie do niego (o wszystkim, łącznie z opisem) i towarzyszenie mi we wszystkich czynnościach od momentu nabycia umiejętności siadania, do tego momentu targałam go wszędzie, rączki moje ukochane miał nade wszystko.

Może spróbuj reagować trochę ze spóźnionym zapłonem, tzn. obudzi się, to nie bierz go od razu na ręce, ale pogadaj przyjaźnie przez szczebelki, pogilaj w pietę, a kuku zza szafki. Kwęka? to i tak lepiej niż wrzeszczał, mój wrzeszczał, prężył się, itd.

Nie wiem jakim cudem zdecydowałam się na drugie dziecko, ale wtedy reagowałam rzeczywiście spokojniej, pewniej i dziecko również.

Nie wiem czy to co napisałam na coś się przyda, ale śpij, jak on śpi(!), a jak coś będzie nie zrobione, to świat sie nie zawali. To, że własne dziecko doprowadza Cię do furii przyjmij za czasowe zjawisko i odpuść(!) sobie i jemu (lepiej teraz niż w wieku dojrzewania, he, he). Jesteś fajną mamą i wszystko co robisz, robisz świetnie i w interesie dziecka i swoim, uwierz w siebie, a będziesz spokojniejsza, a to się przełoży na kwękusia.

Życzę najlepszego ja przeżyłam, więc ty tym bardziej Trzymam kciuki

[ Dodano: 2009-07-22, 17:33 ]
kamma dobrze prawi

nitka, nie wiem czy ci pomogę, ale ja tak miałam do roku, po roku dziecko zaczęło ewoluować w kierunku anielskim , ale z elementami oślego uporu i szybkich nerwów. domaga się kurczak jeden uwagi i tyle, ale ty jesteś cholercia przemęczona.

U mnie zaczęło się poprawiać jak samodzielnie zaczął się przemieszczać, a tak to wszystkie furie i biała plama w mózgu, moim oczywiście. Pomagało (oczywiście) na krócej niż dłużej, ale zawsze: gadanie do niego (o wszystkim, łącznie z opisem) i towarzyszenie mi we wszystkich czynnościach od momentu nabycia umiejętności siadania, do tego momentu targałam go wszędzie, rączki moje ukochane miał nade wszystko.

Może spróbuj reagować trochę ze spóźnionym zapłonem, tzn. obudzi się, to nie bierz go od razu na ręce, ale pogadaj przyjaźnie przez szczebelki, pogilaj w pietę, a kuku zza szafki. Kwęka? to i tak lepiej niż wrzeszczał, mój wrzeszczał, prężył się, itd.

Nie wiem jakim cudem zdecydowałam się na drugie dziecko, ale wtedy reagowałam rzeczywiście spokojniej, pewniej i dziecko również.

Nie wiem czy to co napisałam na coś się przyda, ale śpij, jak on śpi(!), a jak coś będzie nie zrobione, to świat sie nie zawali. To, że własne dziecko doprowadza Cię do furii przyjmij za czasowe zjawisko i odpuść(!) sobie i jemu (lepiej teraz niż w wieku dojrzewania, he, he). Jesteś fajną mamą i wszystko co robisz, robisz świetnie i w interesie dziecka i swoim, uwierz w siebie, a będziesz spokojniejsza, a to się przełoży na kwękusia.

Życzę najlepszego ja przeżyłam, więc ty tym bardziej Trzymam kciuki

[ Dodano: 2009-07-22, 17:33 ]
kamma dobrze prawi

[Capricorn]

też stawiałabym na bóle brzuszka z powodu nadwrażliwości na coś, co zjadasz, niteczko. Ale może też tak być, że on jest po prostu mega wrażliwiec - przeszkadzają mu zbyt wysokie / niskie temperatury, zbyt duża / mała wilgotność powietrza, zbyt dużo światła słonecznego... A Wy dla niego oznaczacie bezpieczeństwo, więc przy Was lekko stopuje.

[nitka]

[Kasumi]

nitka po pierwsze primo chcę powiedzieć, że bardzo Cię podziwiam!
a teraz moje dwa spostrzeżenia:
- piszesz, że Anton się wykręca, rzuca, odpycha - moim skromnym zdaniem może to być objaw zmęczenia i próba wyciszenia się; moja córka tak ma jak już jest mega zmęczona i poirytowana
- nadwrażliwość - a propos tej kwestii, neurolożka nasza początkowo stwierdziła nadwrażliwość u Majki (była zbyt mocno "przykurczona", denerwowały ją wszelkie zmiany, miała zbyt duże napięcie mięśniowe). Powiedziała, że to może być taki wrażliwy typ (i będzie słabnąć z wiekiem) albo mogła przejść zakażenie wewnątrzmaciczne cytomegalią, która może ponoć takie objawy też dawać. Może popróbuj z jakimis badaniami rzeczywiście? chocby i morfologia...
ściskam

[biechna]

Rany, nitka, niezły ten opis dnia, współczuję Ci bardzo kwękotu, mnie kilkuminutowy stawia w stan pogotowia, żeby go czym prędzej jakoś zakończyć, a Ty tak całe dnie, i to w zasadzie sama :*

Może zrobić mu morfologię? To nie taki straszne, Stasiowi sprawdzaliśmy krew w 4, 5 i 9 dobie życia (ad. odwodnienie), trzymałam go za rączkę, lekarka była cudowna i delikatna. Wiem, że Antoni może na to zareagować, hm, nie najlepiej, ale warto chyba wszystko sprawdzić. Bladością bym się nie przejmowała, może taka uroda, Staś też jest bieluchny. Wiesz, gdy my poszliśmy do pediatry pierwszy raz i powiedzieliśmy o płaczu podczas robienia kupy, to powiedziała, że może go coś boli i jeśli chcemy, to warto porobić parę badań (nie chcieliśmy, bo uznaliśmy, że Staś po prostu za mały i mu przejdzie). Można 'zrobić' mocz, próby wątrobowe, morfologię.

Jeśli zdarzają się takie dziwne kupy, to może też być niespokojny w zw. z jakimś uczuleniem albo nietolerancją pokarmową. Alergie pokarmowe objawić się mogą i skórnie, i oddechowo, i w układzie pokarmowym właśnie. Kakao, nabiał (nawet 0,0001% serwatki w proszku w jakiś produkcie), cytrusy, miód, truskawki, orzechy, jajka są mega mega uczulające i nawet jeden okruszek kakao czy kropla soku z cytryny może uczuleniowcowi zaszkodzić. Gluten też faktycznie mocno uczula, choć rzadziej, no ale jak już próbować działać dietą, to chyba też warto go w tym pierwszym rzucie wyeliminować, albo ograniczyć pszenicę (najbogatsze źródło glutenu). Ale to może być tylko jakaś poboczna sprawa.
Bo to płakanie i kwękanie przecież jest od samiuteńkiego początku, więc może i najprawdziwsza jest opcja nadwrażliwości A na to to się chyba nic nie poradzi poza byciem z nim non stop i patrzeniem w jego poważne oczęta non stop. Tylko jak wtedy nie oszaleć ze zmęczenia i nadwerężonych nerwów, i braku chwili spokoju? Bo przecież jesteś, patrzysz w oczęta, a kwękot nie ustaje, nie?
Może faktycznie trudny i długi poród go wystraszył i stąd taka ogromna potrzeba bliskości?
Trzymaj się :*

[Lily]

Mnie jakoś ciągle się kołacze wzmożone napięcie mięśniowe, ale to tylko tak z tyłu głowy Z góry przepraszam, tak naprawdę nic o tym nie wiem i tylko tak strzelam, może całkiem ślepo, a u siebie to chyba nie masz szans się dostać do neurologa?

[huanita]

Nitka nie bardzo mam czas czyta wszystkie posty i nie wiem czy Ci pomoge ale Kacper wrzeszczał do 4 mca a potem troche mniej. Nie były to stałe pory płaczu tylko płacz kiedy się da. Jeździłam po lekarzach i nawet przez tydzień leżałam w szpitalu na obserwacji ale nikt nic nie wymyślił. Po 3 miesiącu dostałam skierowanie na rehabilitacje przez zwiększone napięcie mieśniowe i babka powiedziała że możliwe że przez to taki płacze. Ale tak było u mnie.

Trzymaj się bo wiem że lekko Ci nie jest

[biechna]

[sylv]

[bajaderka]

Niteczko kochana, wydaje mi się że mogłabyś pójść do neurologa dziecięcego, może w Poznaniu jak będziesz da radę umówić się do kogoś prywatnie ( może bajka zna kogoś dobrego ), tak mi się kojarzy neurolog, bo piszesz, że się wygina ( odchyla wtedy główkę? ) - może to właśnie ta nadwrażliwość neurologiczna czy mięśniowa...nie wiem jak się to fachowo nazywa...

[Humbak]

Nitko, na Twoim miejscu 1/umówiłabym się do neurologa - on powie, czy te wyginania w czasie płaczu są normalne czy niepokojące - i 2/ zrobiła morfologię. Ukłucie to pikuś, a info cenne.

Jeśli te powyższe dadzą wynik uspokajający, będziesz mogła bez nerwów podejść do jego psyche i spróbować go rozgryźć. Nie wydaje mi się to napięciem nerwowym, już kiedyś o nie pytałam ja (kuba je miał) i zdaje się alcia pisała dużo konkretów. Ale to wyginanie w czasie płaczu i nadmierne niezadowolenie - chyba wolałabym się upewnić że pod względem zdrowia jest ok.

[malva]

a nie wiem czy dobrze pamietam -ale mama Antosia miała cięzki poród ,bardzo długi tak? więc kochana ,umordowana Nitko może to rzeczywiscie neurologiczne ,moze Antoni odreagowywał poród ,
a może to rzeczywiście neurologiczne sprawy-równiez być może- związane z długim porodem
a może coś pokarmowego, on jest za malutki by coś wymuszac płaczemu ,płacze bo mu jest źle
strasznie współczuję , mam ochotę napisać " ja bym nie wrobiła z takim dzieckiem" jednak wiem że jak się dziecko ma to się z nim jakoś wyrabia bo po prostu nie ma innego wyjscia
ślę dobre mysli

[nitka]

[kamma]

[malva]

[k.leee]

Ach, ja i dziecięcy temat ale niech tam będzie.
Z tym wieczornym prężeniem i coś tam jeszcze, to pamiętam, że Kubę godzinami nosiliśmy i bujaliśmy na rękach. Dziś jak na to patrzę to wydaje mi się, że to kolki były albo co innego z brzuszkiem.
Punkt drugi - natychmiastowa frustracja Antona. Jakbym Milkę widział a ona ma ponad 4 lata! Wydaje mi się, że jest to pewien rodzaj emocjonalności, nie wiem czy genowy, czy nabyty w drodze socjalizacji, czy może w wyniku "błędów wychowawczych".
Jak Cię Nitka znam, tak na odległość , po pisaniu, to jak coś się dzieje to od razu to wywalasz na wierzch. Podobnie Anton. Podobnie ja i podobnie "moja" córka.
Milena jak się cieszy to prawie do łez, jak coś nie halo to łzy są bankowe.
Czasami jak patrzę na te zmiany nastroju to się zastanawiam cz nie brakuje jej jakiejś witaminy "K" albo jakiejś innej.
Ja próbuję okiełznać nieco moje emocje, nie tak na siłę ale z przyjemnością i liczę, że po iluś tam latach moje dziecko się tego nauczy. "Czego i Państwu życzę..."

[ań]

Niteczko, po pierwsze przytulam! Nikt nie potrafi tak porządnie zaleźć za skóre jak własne dzieci a tu nijak wyjść jak się nie podoba

moje spostrzeżenia-> młody płaczem i wyginaniem komunikuje problem. Też jestem za wizytą u neurologa. Morfologię też nie zaszkodzi zrobić. Lew miał już robioną z 3 razy(w tym badania związane z rzekoma niedoczynnością przytarczyc-podwójne wkłucie z dużym pobraniem), i serio-ani razu nie kwęknął, raz miał pobrane przez sen (chusta : ) )

->można też sprawdzić czy młody nie komunikuje, ze potrzebuje wyciszenia.
a jak zachowuje ię w innych otoczeniah niż Wasz dom?

[Christa]

A mi sie wydaje, ze moze to bylo tak, ze na poczatku on faktycznie mial problemy z brzuszkiem, kolki etc., w zwiazku z czym Wy reagowaliscie tak, jak zareagowalby pewnie kazdy normalny kochajacy swego bejbusia rodzic, czyli braliscie na rece, przytulaliscie i zapewnialiscie mu dodatkowe atrakcje i on sie po prostu do tego przyzwyczail.

Pamietam, ze jak Maxio mial 4 miesiace i przyjechali do nas moi rodzice, ktorzy widzieli go pierwszy raz w zyciu, to normalnie w ciagu 3 dni tak sie przyzwyczail do ciaglego adorowania go, ze nie darowal nam juz pozniej i ciagle domagal sie bycia przy nim, skakania przy nim, spiewania etc. Troche nam zajelo, zeby go od tego odzwyczaic, ale sie udalo.

nitus, moze faktycznie nie biegnij do niego od razu, jak tylko zakweczy. Nie jestes zla matka jak przetrzymasz go 3 minuty .

Trzymaj sie, choc wiem, ze na pewno masz juz dosyc tej "Fazy Zarazy"

[sylv]

Cytat:

A mi sie wydaje, ze moze to bylo tak, ze na poczatku on faktycznie mial problemy z brzuszkiem, kolki etc., w zwiazku z czym Wy reagowaliscie tak, jak zareagowalby pewnie kazdy normalny kochajacy swego bejbusia rodzic, czyli braliscie na rece, przytulaliscie i zapewnialiscie mu dodatkowe atrakcje i on sie po prostu do tego przyzwyczail.

Christa napisał/a:

nitus, moze faktycznie nie biegnij do niego od razu, jak tylko zakweczy. Nie jestes zla matka jak przetrzymasz go 3 minuty .

oo, to ja właśnie miałam na mysli - czuję potrzebę wytłumaczenia się, bo widzę, że wyszłam na potwora, który by zapłakane dziecko na 3 godziny zostawił
no ale ja dziecka nie mam, więc sobie gdybam tylko

[nitka]

poczytałam o tym napięciu mięśniowym i bardzo mnie to zmartwiło, bo anton wykazuje większość cech. Szkoda, że tu ani razu nie widział go pediatra - może wtedy nie miałabym takich problemów z karmieniem (co jest cechą przy tym napięciu). Anton jest w ciągłym ruchu, i nie ma w tym żadnej koordynacji. Nogi i ręce latają mu jak chcą, jest przykurczony na jedną stronę, i mega spięty, o czym już kilka razy pisałam. Ma przykurczone palce wskazujące i kciuki schowane za nimi. Kiedy leży na brzuszku, to ręce trzeba mu wyciągać przed siebie, inaczej leży z nimi wzdłuż ciała i się pręży Mam namiar na dobrego neuro dziecięcego, tylko nie mogę się dodzwonić. Chciałabym, żeby miał zrobione USG główki. no i morfo, biedaczek, też

Christa, my go nie nosiliśmy aż tak dużo. Albo z nim siedziałam, albo leżałam. No ale trudno, żebym z nim nie była kiedy się darł w niebogłosy.
Jako matka czuję, że on potrafiłby się czymś zająć sam, tylko coś mu w tym przeszkadza. Coś w tym musi być, skoro nie może spać na plecach, bo wszystko mu lata, i od razu się budzi.

[ Dodano: 2009-07-23, 08:26 ]

Cytat:

->można też sprawdzić czy młody nie komunikuje, ze potrzebuje wyciszenia. a jak zachowuje się w innych otoczeniach niż Wasz dom?

ań, ja mu nie zapodaję muzy na maxa i mega emocji, bo on za bardzo nie lubi być przestymulowany (kto lubi). a w innych miejscach zachowuje się tak samo jak tylko oswoi się z ich nowością

k.leee napisał/a:

Ja próbuję okiełznać nieco moje emocje, nie tak na siłę ale z przyjemnością i liczę, że po iluś tam latach moje dziecko się tego nauczy. "Czego i Państwu życzę..."

k.leee dzięki jasssne. Ze mną nie wyjdzie ten numer chociaż i tak nie wiem, skąd mam cierpliwość, żeby to wszystko dźwigać.

[ Dodano: 2009-07-23, 08:28 ]
sylv, nieeeeee, no co ty!!!! :****
ja go przetrzymuję 3 minuty, czasem muszę iść do kibla, a tu już nie będę go zabierać

[ Dodano: 2009-07-23, 09:15 ]
dostałam się do najbardziej polecanej neurolog dziecięcej w P-niu ))) Fuksem

[alcia]