wegedzieciak.pl

[ewulka]

Witam zalogowałam się u Was bo bardzo zainteresował mnie ten wątek. Sama dodam od siebie kilka słów.
akz, a próbowałaś kontaktować się z behawiorystą ? Jacek Gałuszka jest świetnym szkoleniowcem, behawiorystą , można się z nim skontaktować telefonicznie bądż mailowo ( dane można znależć w internecie ) opisac problem, myśle, że napewno jest na to jakieś rozwiązanie . Jeśli jednak zdecydowaliście się już ostatecznie oddać suczkę, oddajcie ja za pośrednictwem fundacji lub psiego forum - gdzie domki są sprawdzane.
Co do labradorów otóż

[samaja]

ewulka, również witam serdecznie
Widać , że kochasz psy

Podziwiam wiedze na temat labradorów i racja , że utarło się , że labrador to takie łagodne bydle , idealne dla rodzin z dziecmi , sama tak myslałam .

[ewulka]

euridice, i samaja, dziękuje za miłe przywitanie .
Wiem, że macie małe dzieciaczki i nie jeden forumowicz z tego forum myślał pewnie o zakupie jakiegoś pieska "idealnego dla dziecka" - za takiego uważa się labradory .
Niestety do nas na forum o labradorach coraz częściej trafiają piękne przedstawiciele tej rasy, gdyż albo właściciele nie zdawali sobie sprawy ile on wymaga, wzięli bo taki słodki lub częstą wymówką są alergie ( ja wiem, że alergie na psią sierść się zdarzają co jest przykre, ale alergia powodem oddania codziennie kilku labradorów jest już trochę przesadzona i często zmyślona - aby tylko był powód) .
Co do samych labków, dla dzieci owszem - ale tylko wtedy kiedy sam labrador jest starszy od dziecka przynajmniej rok czy dwa i miał kontakt z dziećmi. Pies odchowany, wiedzący co wolno czego nie, pies który już nie ma tej szczenięcej głupawki - taki labrador jest ideałem - dziecko może na nim siadać , szarpać on wytrzyma to ze spokojem. Natomiast labek szczeniak i małe dziecie, taka mieszanka jest naprawde wybuchowa i kończy się szukaniem dla laba nowej rodziny.
Jak pisałam wcześniej ja dzieciaczków nie mam i szybko się nie zapowiada natomiast mam dużo znajomych z małymi dzieciątkami. Dzieci jak to dzieci chcą pieska głaskać, Nestor ( mój lab) jak był młodszy łapał dzieciaki za rękawy od bluzek, skakał, podgryzał , ślinił - kończyło się płaczem dziecka, natomiast pies nie wie, że podgryzajac robi mu krzywde, dla psa jest to zabawa.
Dziś widuje takie sceny kiedy mój piesek siedząc sobie z rana pod bramą, czeka na maluchy zaprowadzane do przedszkola aby go pogłaskały. Cudowny widok - Nestor wielkie, czarne bydle i dzieciaczek 3 letni głaszczący go po główce i nosku .
Dzieci go uwielbiają on je zresztą też, natomiast ciągle ma momenty kiedy skoczy z radości na dziecko, poliże po policzku - jest młody, muszę go jeszcze pilnować, żeby nie zrobił przez przypadek dzieciątku krzywdy lub nie wystraszył.
Sama jeszcze kilka lat temu, pomyślałabym, że to pies ideał, chodząca inteligencja, który wszystkie komendy ma we krwi. Odkąd jest u mnie labrador, moje widzenie tej rasy zmieniło sie diametralnie. Nie raz miałam momenty słabości, nie raz nie dawałam sobie z nim rady. Wiedza zdobyta od hodowców, z for o LR i przedewszystkim wiedza wzięta z moich osobistych doświadczeń z tą rasą pozwala mi teraz w miarę możliwości pomagać chociażby przez takie pisanie postów - pomagać i labradorom i ludziom, którzy wahają się co do zakupu tego psa - w podjęciu odpowiedniej decyzji.
Dziś Nestor jest dla mnie najlepszym kompanem - z wzajemnością . Bystry, energiczny, posłuchany - dla mnie nie ma lepszego psa, nie mogłabym sobie wymarzyć bardziej idealnego pieska. Ale jak już wspomniałam, zrobienie z niego wspaniałego kompana wymagało ode mnie mnóstwa czasu, cierpliwości, wyrzeczeń i wysiłku i właścicwie do dziś tak jest - nie ma nic za darmo. Moje poddanie się oznaczałoby dla Nesta szukanie nowego domu lub dla mnie na dzień dzisiejszy - posiadanie najbardziej nieposłusznego psa pod słońcem. Labiszon sam się nie wychowa i sam z siebie nie będzie posłuszny.
Powiem Wam szczerze, że życie z labradorem to ciągły ruch. Wcześniej posiadając kundelki niewielkich gabarytów nie miałam z nimi większego problemu, nie musiałam poświęcać im mnóstwa czasu. Nestora muszę wybiegać, wymęczyć - jeśli energi nie rozładuje dosłownie staje się dzikusem . Biega po wszystkim, skacze po mnie jak oszalały, gryzie co popadnie . Nie ma nawet momentu, abym wyszła na podwórko i usiadła na ławce od razu przynosi mi zabawkę do aportu - z nim ciągle trzeba coś robić. Jego leżenie ogranicza się właściciwe tylko do nocnego snu .
Wiem, że wielu ludzi ma w oczach labka jako tego inteligentnego, ułożego psa. Chciałam po prostu uświadomić Wam i nie tylko - również ludziom, którzy przypadkowo znajdą ten temat i przeczytają go, że labek to jest trudny pies. Jeśli jego opinia o psie idealnym dla dzieci sprawdzałaby się, to dziś w każdym prawie domu byłby labrador. Także jeśli ktoś zanosi się z zamiarem zakupu laba - niech przemyśli to jeszcze sto a nawet tysiąc razy i niech przemyśli to tak, abym i ja i ludzie z labkowych for nie musieli szukać kolejnemu psiakowi nowego, dobrego domu, bo o taki naprawde coraz trudniej a labków jak mrówek - coraz więcej .
Pozdrawiam wszystkich E i N

[Lily]

Moi sąsiedzi mają wielkiego, czarnego labradora. Często widzę, jak bez względu na pogodę ubierają gumowce i idą z nim w pola Najwidoczniej też nie ma zmiłuj

[ewulka]

Lily, dokładnie, chociażby się waliło, paliło z psem trzeba wyjść - nie tylko z labiszonkiem, z każdym właściwie i każdy jest wymagający. Natomiast ja jako labradomaniaczka pisze z perspektywy właściciela takiego potworka - no a jeśli pogoda jest deszczowa i labrador widzi kałuże to można się spodziewać błotnego psiego SPA .

[dynia]

Ewulka pozdrawiam Cię i ja właściela 6 l czarnego laba Pepego.Muszę powiedzieć,że nasze psisko jest mocno bezproblemowe,ale kosztowało nas to też trochę czasu