wegedzieciak.pl

[lamialuna]

Witajcie
Moje 'terroryzowanie' bynajmniej nie odnosi sie do malego ale do mnie probujacej dziecko 'tresowac'.

Rozne sa szkoly.... Ja normalnie twardziel, nie potrafie 5tygodniowego malenstwa zostawic by wyl. Sam nie umie sie uspokoic jeszcze, ani zasnac... Wydaje mi sie, ze to niepotrzebne stresowanie dziecka i trzeba trzezwo obserwowac i wyczuc momenty na probowanie takich akcji....

Do tego kolki, czyli mieszanka gazow i odpowiedz przeladowanych zmyslow... podpowiada mi, zeby sie tym zajac od 3 miesiaca...

Co myslicie?? Co u Was dzialalo?

Dzieki

[eMka]

[emiwa]

nie zostawiałam synka ani po urodzeniu, jak płakał, ani teraz nie zostawiam; po co aplikować dziecku dawki kortyzolu? jeszcze będzie miał czas na stres; trzeba budować poczucie bezpieczeństwa.

[Capricorn]

jakoś nie wierzę w to, że dzieci przychodzą na świat po to, żeby terroryzować dorosłych.

będąc matką imponującego stada zauważam, że dziecko przede wszystkim potrzebuje poczucia bezpieczeństwa. Płacze, kiedy nie może sobie z czymś poradzić, a nie dlatego, że poczyniło plany manipulacji całym światem.

Mówisz, że są różne szkoły? Cóż, z klapsami też są pewnie "różne szkoły"...

[Anja]

[Kaja]

Ja sobie nie wyobrażam zostawić małą choć na chwilę płaczącą- nawet jak po raz setny próbuję ją odłożyć do łóżeczka by cokolwiek zrobić. Teraz po prostu jeździ ze mną wszędzie albo w wózku albo w leżaczku i gadam do niej by mnie słyszała i czuła, że jestem blisko.
Puki co działa

[dżo]

[mimish]

Zgdzam sie calkowicie z dżo. Ja tez nasluchalam sie jakie negatywne skutki przyniesie mi spanie z Misia i jej ciagle noszenie w chuscie. Moja corka za 2 tyg skonczy roczek, nie dosc ze nie czuje sie terroryzowana to jescze owe madre glowy i wujkowie dobra rada nie moga sie nadziwic ze jest taka pogodna, ulozona i posluszna no i jakos obeszlo sie bez skomplikowanej tresury i wyrzucenia pieniedzy przez okno na specjalistyczne podreczniki mini dyscypliny. Serce samo nam podpowiedzialo, nie zawsze bylo latwo, ot taki urok macierzynstwa

[lamialuna]

Rankiem sie zaglebie we wszystkie posty. Teraz chcialam tylko zaznaczyc, ze nie zamierzam 'terroryzowac' mlodego.

Chodzilo mi bardziej o ludzkie podejscie do powolnego przyzwyczajania go do zasypiania samemu itp
Starsze pokolenie jak mantre zapodaje mi temat, ze trzeba uczyc od malego bo sie rozpusci.... a ja pamietam kilka dzieci wychowywanych wg ksiazki Dr Spocka i nie potrafilabym tego swojemu dziecku zapodac.
No i lubie kisiac to male cialko, tak zalezne odemnie na jego nieszczescie .

Musze tez przyznac, ze noszenia go do 2ego roku zycia nie widze sie go szczegolnie, ze juz mnie boli wybor miedzy sniadaniem, prysznicem a WC .

Do jutra, dobrej nocki

[ Dodano: 2010-08-22, 07:59 ]
Jeszcze doadam, ze 'terroryzowanie' odnosi sie do mnie jako terroryzujacej

[ Dodano: 2010-08-22, 08:58 ]
DZIEKI JESZCZE RAZ ZA POSTY I WIADOMOSCI NA PW.

Zaczelo sie od 'starszyzny' ostrzegajacej przed rozpieszczeniem dziecka, a konczy na ksiazkach, ktore czasem poczytowuje przy karmieniu...
i tak ostatnio jedna z nich, ktora niby fajna bo o swiecie zmyslow u niemowlat zapodaje temat odkladania do lozeczka miedzy 2-6tygodniem juz.... szarpnelo mna bo moje samo nie umie usnac jeszcze i to bylby jakis straszny ryk....
Argumentuja to faktem, ze dziecko musi sie nauczyc jak sie samemu uspokoic i czyms zajac.....

Przerzucam sie na "Continuum Concept - In Search of Happiness Lost" by Jean Liedloff
hxxp://www.continuum-concept.org/book.html

[gemi]

[dżo]

lamialuna, polecam książkę "Zasypianie bez płaczu".

[dżo]

[eMka]

a ja kolejny raz swoją teorię przedstawię, że nawet maleńkie dziecko można nauczyć samodzielnie zasypiać bez płaczu, wypłakiwania się, zostawiania aż do zmęczenia. u nas to się sprawdziło. bez bujania, noszenia, kołysania.
z bliskością, przytuleniem, trzymaniem za rączkę, delikatnym poklepywaniem po pleckach, kiedy tego potrzebuje. bywały dni, kiedy tego było potrzeba sporo, a bywały takie, kiedy wystarczyło maleństwo odłożyć do łóżeczka i mała spała.
i moje dziecko mimo, że niechustowane, niezasypiające przy piersi, nieśpiące z nami, a samodzielnie we własnym pokoju od urodzenia też jest małym radosnym cudem. rozpieszczonym w granicach przyzwoitości, ułożonym w normie.

[Tempeh-Starter]

dylemat chyba nierozstrzygalny

na ile podporządkować się dziecku vs. na ile podporządkować dziecko sobie

w zgodzie z naturą (czyli tak jak u innych naczelnych) dziecko w pierwszym okresie nie jest "wypuszczane z ręki" ani na jedną chwilkę, towarzyszy matce a to na ramieniu, a to uczepione szyi a to uczepione futerka na plecach non stop 24h/d. ustanie kontaktu fizycznego momentalnie powoduje panikę i u dziecka i matki.
no ale pani Orangutanowa nie idzie rano do biura, nie musi wstawić prania, nie musi zmyć podłogi w kuchni, nie musi być wyspana...

[eMka]

euri nie sądzę, żeby moje dziecko nie czuło się bezpiecznie, jeżeli zasypiało spokojnie, bez płaczu, czując moją bliskość, mój zapach. nawet przez sekundę nie czułam, ze tresuję własne dziecko, bo jej nie noszę i nie sypiamy razem kiedy miała kolki, to owszem dużo ją nosiliśmy, bo wiedziałam że przynosi jej to ulgę. ale jeżeli ona sama nie wykazywała potrzeby bycia non stop ze mną (a myślę, że dałaby tego wyraz płaczem, niepokojem), to nie widziałam żadnego powodu, żeby nie robić tak, jak mi podpowiadała intuicja.
dawałam maksimum z siebie dziecku, tak żeby zapewnić jej to co najlepsze, jednocześnie dając maksimum wolności sobie, na tyle ile można jej wyskrobać przy niemowlęciu.
jeszcze raz podkreślę, że u nas, przy naszej małej udało się to poukładać naprawdę dobrze, bez ŻADNEGO terroru, żadnego przymusu, żadnych metod. w ogóle na każde dziecko należałoby rozpisać osobną metodę i uważam że najlepszą jest dużo serca dla dziecka i siebie.

Cytat:

Pewnie takie a nie inne postępowanie rodziców wynika z zagubienia, z przekonania, że pozwolenie niemowlakowi na wiszenie u piersi czy spanie z mamą, spowoduje problemy wychowawcze w wieku nastoletnim

rany, co za bzdura.

[dżo]

[kamma]

Dziewczyny, zanim pójdziecie na noże , uważajcie na zbyt duże uogólnienia, z których mogą wyniknąć nieporozumienia.
eMka, masz tylko jedno dziecko i akurat przy nim udało się bez noszenia, kołysania itd. I masz prawo o tym opowiadać, dzielić się swym doświadczeniem, ale to nie znaczy, że inni będą mogli z tego doświadczenia korzystać. Każde dziecko jest inne, dzieciaki mają zróżnicowane zapotrzebowanie na bodźce, zróżnicowany poziom lęku, różne temperamenta itp. Choćby moja dwójka jest pod tym względem różna jak lato i zima.
Natężenie naturalnych odruchów jest również zróżnicowane. Nie ma co się tu czepiać eMki, skoro wszystko obeszło się bez zbędnych stresów.
Z teorią "małego terrorysty" spotkałam się już wielokrotnie i zawsze neguję, uświadamiam i tak dalej. Niby banał: dziecko nie potrafi inaczej komunikować swoich potrzeb jak poprzez płacz, a bez zaspokojenia ich po prostu umrze. Nie wiem, co powodowało twórcami tej teorii, jakże złośliwej i okrutnej.

[Anja]

[eMka]

kamma ja również się z tym zgadzam jak napisałam

Cytat:

na każde dziecko należałoby rozpisać osobną metodę

.
ale nie można też twierdzić, że jak ktoś nie jest za całkowitym zespojeniem z dzieckiem to od razu przechodzi na drugą stronę barykady i zamęcza je wypłakiwaniem w łóżeczku. zawsze gdzieś jest też środek, z którym można spróbować. jeśli dziecko pozwoli.

[ Dodano: 2010-08-22, 21:05 ]

Anja napisał/a:

Moja kolezanka, karmiąca piersią, też ma takie dziecię jak eMKa.

ja również znam taki przypadek.

[Anja]

[Kasiula2305]

...szlag mnie trafia jak widze w sklepie, na ulicy, gdzie kolwiek placzace dziecko, a matka/ ojciec lub razem, nie zwracaja uwagi, ignoruja bo mysla ze to dla dobra ich nerwow... tak jak mi to znajoma ostatnio powiedziala, gowno prawda. Jesli czlowiek do czlowieka sie przytuli, wtedy rusza produkcja endorfina

[Kat...]

Byłam zwolenniczką "tresowania", próbowałam, nie polecam. U mnie szybkie przeniesienie Zygmunta do łóżka było absolutną koniecznością, dla jego bezpieczeństwa. Lubiłam z Nim spać ale na moim wąskim i wysokim (teraz ma dwa lata i dalej nie jest w stanie na niego wejść) tapczaniku nie mieściliśmy się, spadł. Ja to naprawdę robiłam w dobrej wierze, w trosce o jego bezpieczeństwo. Ale też nie byłam świadoma jakie mogą być skutki takiego ryku, co takie dziecko tak naprawdę może przeżywać. On przy usypianiu i tak się darł, dużo w ogóle płakał, byłam wykończona, chciałam żeby to się wreszcie jakoś rozwiązało. Wtedy czułam się atakowana ale teraz się cieszę, że w moim wątku o usypianiu tyle mądrych słów padło. Teraz wiedząc co wiem na pewno postąpiłabym inaczej. Nie wiem jak, bo przenieść bym i tak musiała ale na bank nie robiłabym tego tak brutalnie.
Właśnie zdałam sobie sprawę z tego, że mój ojciec o terroryzowaniu dorosłych przez dzieci mówi przynajmniej kilka razy w tygodniu. O mnie, o Zygmusiu. O wszystkich. Ech

[Kat...]

To samo miałam napisać. Kasiula2305 najlepiej swoje dzieci znają ich rodzice i są sytuacje, w których lepiej się nie wtrącać w płacz. Dzieci często płaczą ze zmęczenia po prostu, dlatego, ze im się czegoś zabroni, że są głodne-prawie biegniesz do domu odgrzać obiad, dziecko już płacze bo były korki i co? lepiej się zatrzymać i przytulać bijące cię po twarzy dziecko, które nie chce się przytulać i się wije i kopie bo nie chce, czy lecieć z ryczącym i dać mu jeść? Ja jako, że byłam już w wielu sytuacjach i wiem, ze ogólnie życie rodzica nie jest proste, staram się tak łatwo nie oceniać. Widzisz płaczące dziecko w wózku i rodziców, którzy nic nie robią ale Ty nie wiesz dlaczego ono płacze, jak reaguje na próby uspokojenia, czy jest w ogóle czas na przytulanie (pociąg za 15 minut, wizyta u lekarza, na którą czekali pół roku itp).

[priya]

Podsumowując : w życiu dziecka nic nie trwa wiecznie, pewne fazy rozwoju przychodzą same, naturalnie. Nie ma nic nienormalnego w tym, że w pierwszych miesiacach życia dziecko nie chce rozstawać się z mamą. Później stopniowo 'odkleja się' od nas w miarę jak rosną jego możliwości poznawcze i motoryczne. Zaczynają się z kolei inne problemy Porównywanie płaczu niemowlaka i płaczu kilkulatka oczywiście na nic się nie zda. W tym drugim przypadku całkwicie zgadzam się z euridice i Kat..., często brak reakcji jest najlepszą reakcją. W przypadku malutkich dzieci oczywiście reagować trzeba, a w przypadku tyn NAJmniejszych, nie ma lepszego lekarstwa na smutki niż rodzice. Jak inaczej je ukoic? Może dorosły kiedy brak mu towarzystwa potrafi na jakiś czas zaspokoić swoje potrzeby za pomocą telewizora, gazety, nie wiem czego tam jeszcze. Dziecka tak nie da się oszukać. Nie da się w zaden sposób odwrócić jego uwagi, tym bardziej że niemowlę nie potrafi nawewt skupić na dłużej swojej uwagi na niczym, nie potrafi nic chwycić do raczki itd. Gdy podrośnie i zacznie interesować się czymś więcej niż mama, będzie można próbować uspokajać je proponując coś ciekawego do zrobienia, ale to już całkeim inny etap, a zanim do niego dorośnie można tylko dać mu siebie. I nie zastanawiać się jakie to starszliwe nawyki wyrobi w nim na przyszłość tulenie i miłość. Lamialuna, czujesz, że nie można nie przytulać - czujesz doskonale i tego się trzymaj

[ Dodano: 2010-08-23, 08:08 ]
No tak, dodać muszę, że mimo wszystko zdarza mi się zostawić na chwilę Mikołaja płaczącego. W oczywistych momentach gdy jestem sama z dwójką i Nat akurat bardziej mnie potrzebuje (np. w sytuacjach niebezpiecznych), ale też w mniej oczywistych, kiedy ze zmęczenia nie mam już na nic siły i czuję falę wzbierającej złości. Wolę na moment zostawić go płaczącego i doprowadzić siebie do porządku przez chwilę, żeby móc spokojnie wrócić i utulić malucha.

[Tempeh-Starter]

Jak u mnie było to ze szczególikami nie pamiętam, ale na pewno żadnych "gorszących scen".

Nie wyobrażam sobie żebym podszedł do dziecka które kopie, wije się bije po twarzy albo rzuca w histerii na ziemie. no f'n chanse!
odwracam się i szybciutko znikam - nie jestem jakiś patyk z lasu abym chciał i mógł znosić takie akcje.
dziecko dzieckiem a co ze mną? póki co to ja dostarczam papu, piciu, dach nad głową i zabawki i najzwyczajniej w świecie, to ja tu rządzę