wegedzieciak.pl

[YolaW]

[Mala_Mi]

Ja "siedzę w domu" już od blisko 4 lat i nie wyobrażam sobie by mogło być inaczej. Uważam (tak samo jak już pisały m.in. AniaD., adriane, Ewa), że dziecko do 3 lat potrzebuje nade wszystko opieki rodziców. Wierzę, że wtedy kształtuje się jego postawa wobec całego życia. W tym okresie dostaje swego rodzaju bagaż, który poniesie w świat i od tego, czy dostanie wtedy wystarczająco dużo miłości i czy będzie miało zapewnione poczucie bezpieczeństwa, zależy naprawdę bardzo dużo.

[Ania D.]

Autorka artykułu użyła słowa zlikwidować, bo ono daje najwięcej do myslenia. Nie chodzi o dosłowność, ale o uświadomienie sobie, że żłobek to nie jest dobre wyjście. Ja też, jak Mała_Mi, jestem za kombinowaniem, by zrobić wszystko, by zostać na początku z maluchem w domu. I nie ma to nic wspólnego z cierpieniem i poświęcaniem się, o którym piszą kolorowe gazety, dla których idealna kobieta to taka, która się realizuje w pracy, bo tylko wtedy może być zadowolona. Jeśli do czegokolwiek, co robimy w życiu, podchodzimy w ten sposób, to nie wpływa dobrze na człowieka. Pewne rzeczy w życiu są do zrobienia i już.

[biechna]

...

[DagaM]

Dziewczyny, nie ma co się kłócić, czy dyskutować. Po prostu każdy musi znaleźć swoją drogę, sam musi podjąć decyzje co do do tego jak długo chce/ może byc z dzieckiem w domu.
Ja np. ostatnio spotkałam koleżankę, która po urodzeniu dziecka, zażyczyła sobie zastrzyk na zatrzymanie laktację. Nie powiem, byłam w szoku, jednak jak juz ochłonęłam, stwierdziłam, nie moje dziecko, nie moja sprawa. Nie można wtrącać się i wchodzić na głowę drugiej osobie, tylko dlatego, że ja osobiście jestem za tym, żeby karmić piersią jak najdłużej. Mozna się nie zgdodzić z kimś, ale trzeba być tolerancyjnym.

A tu na forum, jest chyba faktycznie więcej dziewczyn, dla których priorytetem jest dziecko i kosztem pieniedzy są w stanie poświęcić te kilka lat swojej pracy zawodowej na opiekę nad dzieckiem, ale żeby zaraz wytwarzały presję ... ja tego nie odczułam. W zasadzie moge powiedzieć, że właśnie dlatego tak bardzo lubię to forum, bo znajdują się tu bardzo serdeczni ludzie, kochający dzieci, życie, otwarci na świat, a także szanujący innych i to jest właśnie to!

majaja, współczuję Ci, że nie możesz sobie pozwolić na zostanie w domu z Mironem, może przy nastepnym dzieciaczku będziecie lepiej stać finansowo.

[majaja]

[Lily]

[DagaM]

[puszczyk]

Moja mama nie miała wyboru, musiała wracać do pracy. Myślę, że żłobek i przedszkole mocno zaważyły na moim przyszłym życiu. Przez długie lata byłam odludkiem i wspomnienia z tamtych czasów są dla mnie koszmarem...

Kamil nie chodził, a Weronika nie będzie chodzić do żłobka, a do przedszola dopiero gdy tego dojrzał. Cieszę się, że życie nie zmusiło mnie do skorzystania z tej przechowalni... Gdy kiedyś przechodziłam pod żłobkiem i usłyszałam zbiorowy płacz to serce mi się kroiło...
Oprócz tego wszystko zależy od dziecka, pań... Ja się nie nadawałam...

[Lily]

[DagaM]

A ja byłam chowana przez nanię, pomimo, że moja mama nie pracowała - wygodnisia, co? Trudno mi powiedziec, czy dobrze, czy źle. Chyba nie najgorzej, chociaż wygodnictwo mojej mamy zaczęłam zauważać dopiero kilka lat temu.

[Lily]

[DagaM]

[Lily]

[Malinetshka]

[Humbak]

[rosa]

jak pracujesz to też trzeba gotować, sprzątać, prasować, odrabiać lekcje z dziećmi itp.
i dla siebie zostaje strasznie mało czasu.
zwłaszcza jeżeli ma się na drugie imię chaos

jak ja bym chciała mieć kogoś kto by prowadził za mnie dom , wracam z roboty a obiad na mnie czeka, dla mnie chyba gotowanie to największy problem. zwłaszcza że rosnący chłopcy lubią jeść dużo

[kamma]

A ja już nie mogę. Siedzę w domu od trzech lat, z małymi przerwami na prowadzenie zajęć na Uni. I mam dość. Dziś idziemy pogadać w sprawie przedszkola dla Irmy, a jak tylko się coś załatwi, to będę szukać pracy. Czuję, że coraz mniej mi się chce, że tracę rozpęd życiowy. Rozleniwiam się....
Z drugiej strony, praca w domu mogłaby być dla mnie satysfakcjonująca. Ale nie przy dziecku, próbowałam. Jak tylko biorę się za pracę, Irma dostaje białej gorączki, stara się mi wszystko niszczyć, słowem - przykuć moją uwagę. Szkoda, że nie ma rodzeństwa.

[Capricorn]

[Ania D.]

Można też nie prasować, przynajmniej tego, czego koniecznie nie trzeba. Nie prasuję już od dawna bielizny pościelowej, ręczników, ścierek kuchennych. Zawsze jest to też ekologiczne

[alcia]

A ja wogóle nie prasuję. A karko prasuje tylko koszule do pracy.

[DagaM]

[ań]

[Tobayashi]

A ja zamiast myć naczynia siedzę tu sobie i czytam . Jakoś nie wpadłam wcześniej na to, że ta dyskusja także mnie dotyczy

Od prawie dwóch lat "siedzę w domu", bo nie pracuję od początku ciąży, co zbiegło się z przeprowadzką i całkowitą zmianą życia. Za dużo tego było i odchorowałam to na duszy i ciele. Miałam totalnie ambiwalentny stosunek do owego "siedzenia" w domu, bo będąc tzw. kurą domową bez dotychczasowej pracy i pasji oraz znajomych, z mężem cały dzień w pracy, po prostu "dostawałam do głowy". Z drugiej strony chciałam być z małym i nie wyobrażałam sobie, żeby mogło być inaczej - żeby opiekowała się nim, a potem wychowywała inna osoba Wykluczone!!! Finansowo nie przędziemy najlepiej i druga pensja przydałaby się, ale moim zdaniem nie warto. Osobiście uważam, że moje towarzyszenie mojemu synowi jest więcej warte, niż pieniądze, które mogłabym zarobić i rzeczy, które za nie byśmy mogli kupić Specjalnie podkreślam, że chodzi o moją sytuację, a nie o generalną regułę, bo tu nie ma generalnych reguł.

Na przykład dla Humbaka i Capricorn oraz ich dzieci na pewno lepiej jest, że obie pracują A dla Alci i DagiM, że nie pracują

[Mala_Mi]