wegedzieciak.pl

[Alispo]

[ketsisu]

Aisho, co do Twojego pytania, to jasne, że przeżywam kiedy nawet ktoś mi bliski wychodzi z domu.... Potrafię być panikarą, naprawdę, a że mam wyobraźnię bujną, to jeszcze gorzej.... Mi też się zdarzyło coś niefajnego. Z miesiąc temu idąc późno po zajęciach z angielskiego, ktoś z moich kolegów zawował do grupy kilku "blockersów" z ogniem po niecenzuralnemu.... I takie strasznie głupie, nieodpowiedzialne zachowanie spowodowało to, że biegliśmy ile sił, bo tamci nas ostro gonili - nie dziwię się.... Cudem niezauważeni wbiegliśmy do bloku, reszta, z którą szliśmy pobiegła dalej - my nie dawaliśmy rady. Taka adrenalina może wtedy była mi potrzebna, ale od tego momentu bardziej cenię życie - czytając to, nie czuję się ani nie widzi tego, co ja wtedy. Naprawdę tak mało brakowało, żebym wróciła lub nie w innym stanie, zwłaszcza, że w tym okresie w mieście niemiłe wydarzenia się działy....

[Alispo]

Nieciekawie

Przejmuje sie jak naprawde juz sa ku temu powody,zdecydowanie nie jestem panikarą..moze nawet za malo sie przejmuje? Ale tez w sumie takich okazji cale szczescie nie ma.
a historia z dziecinstwa zrobikla na mnie wrazenie po latach jak zdalam sobie sprawe,ze moglam byc przeciez wrazliwym dzieckiem i nawet miec jakis uraz psychiczny..cale szczescie ani troche..ale szlag mnie trafia ze nie brakuje zaczepialskich Nie kazdemu jest latwo od razu wrocic do normalnosci po spotkaniach z nieciekawymi luidzmi..

[Kamm]

Ja jestem straszną panikarą i w sytuacjach powiedzmy " zagrozonych " zawsze najpierw mam czarne wizje ...

W wakacje wracalysmy z przyjaciolką z krakowa ostatnim busem po 22 - w osw ok 24 .
Bus caly zapakowany , nie bylo miejsca zeby ustac nie wpychając sie na kogos ...
Pare wiosek przed osw wszytko zaczelo sie rozladowywac ... I osob coraz mniej ...
Juz ostatnio miescine przed osw wysiadly ostatnie osoby , zostalysmy tylko dwie i jeden koles ktory dosiadl sie do kierowcy i nagle zaczeli stwarzac wrazenie jakby sie znali..wyciągneli sobie po piwku i docinku do nas w stylu ze albo jedziemy z nimi na dyskoteke ale nie bedzie ciekawie ... Zaczeli byc bardzo nachalni i obrazliwy..Cholera pamiętam ze balam sie wtedy jak malo kiedy , serce mi dygotalo jak szalone , gdy zaczelismy dojezdzac do osw i okazalo sie ze panowie wcale nie maja ochoty zaliczyc planowanych przestankow bo skrecili juz na kolejne miasto ktore nie jest w planie ... wysiadlysmy w biedu na sile z tego busa . Nogi nam sie trzesly jak galareta ...

[Karolina]

Jak widze nie tylko mi brak asertywności. Zawsze staję jak słup soli, tylko patrze ze ździwieniem. Moim zdaniem to jest wina wychowania. Zawsze mi powtarzano - jak ktoś cie zaczepia - udawaj, ze nie słyszysz, nigdy się nie bij, nie oddawaj - bądz mądrzejsza.
To takie głupie wychowanie - obrona jest naturalnym odruchem, dlaczego dzieci uczy się tłumienia agresji kiedy chcą się bronić? Jak mnie ktoś walnie to powinnam oddać a nie czekać na drugi cios. Jak mnie ktoś obrazi - odpowiedzieć coś odruchowo (niekoniecznie obrażliwego) a nie spuszczać oczy na dół...

[Cytrynka]

Współczuję przeżyć. Ja też miałam kilka nieprzyjemnych sytuacji w swoim życiu. Długo się bałam potem. Zresztą do tej pory czuję się zagrożona po zmroku, albo w miejscach, gdzie nie ma zbyt wielu ludzi (dla odmiany boję się też miejsc, gdzie jest dużo ludzi, boję się ataku terrorystycznego - ze dwa lata temu do centrum handlowego w miasteczku godzinę drogi ode mnie jakiś młody facet zaczął strzelać do ludzi. Jak się okazało, chciał by policja go zastrzeliła - nie miał odwagi popełnić samobójstwa).
Raz tylko było dość zabawnie. Wracałam po 22 z pracy. Jechałam metrem do stacji Kabaty. Jakiś młody facet intensywnie mi się przyglądał. Wysiadł ze mną na ostatniej stacji i szedł za mną. Ja byłam coraz bardziej przerażona. Chłopak szedł za mną, potem do mnie podbiegł i mówi (ja miałam nogi z waty ze strachu): ja bardzo panią przepraszam, proszę się mnie nie obawiać. Jestem malarzem a pani jest taka piękna, że z chęcią bym panią namalował. Podał mi swój adres, telefon i imię i nazwisko. Oczywiście nie skorzystałam i odetchnęłam z ulgą po dotarciu do domu. Niemniej jednak jego komplementy nieco mnie podbudowały.
A z niemiłych, sporo ich było niestety.

[Lily]

Ja mam za sobą wiele różnych zdarzeń - łapanie za krocze na ulicy, podnoszenie sukienki, obleśne propozycje (czy potrafiłabyś chłopakowi zrobić kupę do buzi?), raz zostałam napadnięta - wrzeszczałam tak strasznie, że chłopak się przestraszył i uciekł. Nie rozumiem dziewczyn biegających samotnie po lesie i jeżdżących stopem. Ja nie kuszę losu, a i tak nie czuję się bezpieczna, jak muszę skądś wrócić wieczorem to jestem mocno spanikowana. Gdyby coś się działo to bym się broniła na śmierć i życie.

[pao]

tutaj dwie kwestie ruszyłaś:
jeśli są prowokacje to warto ich nie widzieć. nie reagując popsułam "zabawę" dzieciakom choć oberwanie jajkiem do bezbolesnych nie należało, gdybym zareagowała spotkała bym sie z wyzwiskami i kolejnymi jajkami czym zapewniła bym im dużą dozę rozrywki. są sytuacje gdzie właśnie brak reakcji jest najlepszą reakcją. jednak są reakcje gdzie trzeba wręcz zareagować (nie sądzę by chłopak co dostał strzała miał odwagę na następny taki numer )i rzeczywiście, uczenie potulności i uległości nie jest tu przydatne (o ile gdziekolwiek jest). chcąc wychować grzeczne dzieci często powodujemy, ze sa niezaradne... z drugiej strony te "zaradne" często tez mają inne braki...
niełatwo zachować równowagę...

[ Dodano: 2007-11-29, 19:39 ]

Cytat:

Nie rozumiem dziewczyn biegających samotnie po lesie i jeżdżących stopem.

a to ja

spokojnie łażę po nocach, nie panikuje i choć było kilka sytuacji podbramkowych to bynajmniej nie w okolicznościach jakie by temu przypisywać

tutaj dwie kwestie ruszyłaś:
jeśli są prowokacje to warto ich nie widzieć. nie reagując popsułam "zabawę" dzieciakom choć oberwanie jajkiem do bezbolesnych nie należało, gdybym zareagowała spotkała bym sie z wyzwiskami i kolejnymi jajkami czym zapewniła bym im dużą dozę rozrywki. są sytuacje gdzie właśnie brak reakcji jest najlepszą reakcją. jednak są reakcje gdzie trzeba wręcz zareagować (nie sądzę by chłopak co dostał strzała miał odwagę na następny taki numer )i rzeczywiście, uczenie potulności i uległości nie jest tu przydatne (o ile gdziekolwiek jest). chcąc wychować grzeczne dzieci często powodujemy, ze sa niezaradne... z drugiej strony te "zaradne" często tez mają inne braki...
niełatwo zachować równowagę...

[ Dodano: 2007-11-29, 19:39 ]

Cytat:

Nie rozumiem dziewczyn biegających samotnie po lesie i jeżdżących stopem.

a to ja

spokojnie łażę po nocach, nie panikuje i choć było kilka sytuacji podbramkowych to bynajmniej nie w okolicznościach jakie by temu przypisywać

[Lily]

pao, ja się cieszę, że nie jestem w tych sprawach tak odważna jak Ty - bo ja bym sobie nie poradziła psychiczne, gdyby mnie ktoś zgwałcił, więc nie będę szukać okazji

[taniulka]

Jak muszę gdzieś iść i jest ciemno i czuje sie niepewnie wtedy wyobrażam sobie, że koło mnie idzie wielki pies i w6tedy czuje sie bezpiecznie. Działa

[Karolina]

Nie wiem czy pisałam na starym forum jako dziecko zostałam napadnięta przez wielkiego wilczura w parku i...moja noga była gwałcona przez dobrych kilka minut. Tak mocno mnie złapał łapami a ja trzymałam się drabinek i wisiałam tak biedna ofiara...

[Kamm]

[Ewa]

Wiecie, mi się przypomina historia sprzed wielu lat. Jechaliśmy z moim ówczesnym chłopakiem pociągiem, w nocy. Siedzieliśmy sami w zupełnie pustym wagonie. Na którejś stacji wsiadła grupka 8-10 osobowa chłopaków tak na oko 17-19 lat. Taka typowa grupka "nudzącej" się młodzieży z zaczepnym spojrzeniem. Słabo nam się zrobiło. Normalnie w pierwszej chwili panika w oczach. Miałam wtedy fazę na naukę języka migowego, więc bez zastanowienia zaczęłam migać do mojego chłopaka. Na szczęście załapał od razu, cosik tam ode mnie wcześniej załapał. Grupka, jak tylko zobaczyła nasze miganie, ucichła. Usiedli na przeciw nas i popatrywali w naszą stronę. W którymś momencie wyszłam do toalety, a w tym czasie P. zebrał pochwały, że fajny z niego gość, ze jest z taką dziewczyną itp. Do końca podróży byliśmy częstowani przez nich cukierkami. Jednak nie da się ukryć, że psychicznie ta podróż totalnie nas wykończyła. Nie chcę nawet myśleć, co by było, gdyby ktoś z nich znał język migowy (ja się go dopiero uczyłam)

Wiecie, mi się przypomina historia sprzed wielu lat. Jechaliśmy z moim ówczesnym chłopakiem pociągiem, w nocy. Siedzieliśmy sami w zupełnie pustym wagonie. Na którejś stacji wsiadła grupka 8-10 osobowa chłopaków tak na oko 17-19 lat. Taka typowa grupka "nudzącej" się młodzieży z zaczepnym spojrzeniem. Słabo nam się zrobiło. Normalnie w pierwszej chwili panika w oczach. Miałam wtedy fazę na naukę języka migowego, więc bez zastanowienia zaczęłam migać do mojego chłopaka. Na szczęście załapał od razu, cosik tam ode mnie wcześniej załapał. Grupka, jak tylko zobaczyła nasze miganie, ucichła. Usiedli na przeciw nas i popatrywali w naszą stronę. W którymś momencie wyszłam do toalety, a w tym czasie P. zebrał pochwały, że fajny z niego gość, ze jest z taką dziewczyną itp. Do końca podróży byliśmy częstowani przez nich cukierkami. Jednak nie da się ukryć, że psychicznie ta podróż totalnie nas wykończyła. Nie chcę nawet myśleć, co by było, gdyby ktoś z nich znał język migowy (ja się go dopiero uczyłam)

[Jędruś]

Aisha trzeba w takim wypadku powiadomić policję bo się taki facet jeszcze bardziej rozbestwi, tak właśnie się zaczynają gwałty i inne nieprzyjemne zachowania, raz się udało i jeden z drugim myśli że to przejdzie płazem.
To jest jak z ogniem jak jest ogień mały to go łatwo ugasić ale jak się czeka aż się rozprzestrzeni to ciężko wtedy ugasić.

Głowa do góry i idź na policję, zapisz sobie w notatniku gdzie i kiedy to było (notatnik jest dobry, wtedy nie musisz sobie przypominać kiedy i gdzie masz już zapisane, bardzo poręczny w takich sprawach).
Policja i prokuratura jest od wymierzania sprawiedliwości. Nie brać sprawiedliwości w swoje ręce.

Pozdr.
Jędruś wegano-witarianin + B12
Zwolennik soku marchewkowego własnej roboty

[Ewa]

[kasienka]

[alcia]

[Lily]

W Cieszynie też niby bezpiecznie, a jednak dziewczyna została zgwałcona i zamordowana w windzie. Ba, w mojej rodzinnej miejscowości moja znajoma, przyjaciółka kuzynki, została prawdopodobnie podwieziona przez kogoś w czasie burzy - dręczona, masakrowana, z drutem zaciśniętym na szyi została znaleziona nad Wisłą następnego dnia. Wioska ma parę tysięcy ludzi i nigdy nic takiego sie nie zdarzyło (od wojny). Do dziś nie wiadomo kto to zrobił, prawdopodobnie ktoś znajomy.

[Cytrynka]

Kiedyś jechalismy z moim obecnym mężem nocnym autobusem. Był pełny. Weszło kilku facetów i zaczęli zaczepiać i obrażać mojego P.. Ja mu cicho szeptałam by nie zwracał na nich uwagi, ale byłam przerażona. Na szczęście odpuścili. Dodam jeszcze, że w wakacje po ukończeniu 8 klasy, napadło mi kilku podpitych łebków wieku około 10-15 lat. Byłam z koleżanką, ona uciekła i nikogo nie zawiadomiła, dopiero moją mamę po 2 godzinach. Mnie się udało uciec po trzech godzinach. Dodam, że wołałam o pomoc, ludzie wyglądali przez okno, a jakieś 300 może ciut więcej metrów dalej był radiowóz z policjantami.

[YolaW]

Aisha bardzo Ci współczuję. Mnie przydarzyło się to samo kiedy byłam dzieckiem. Przechodził koło mnie starszy chłopak i zrobił to samo. Strasznie to przeżyłam i pamiętam do dziś. Do dziś nie wiem dlaczego to zrobił i dlaczego to musiałam być ja...
Co do bezpieczeństwa to ja jestem typem bojącym się ciemności i samotnych spacerów (przez kilka lat zaczytywałam się w Detektywie więc sporo historii się naczytałam, a potem mi się to wszystko przypominało). W Cieszynie na studiach mieszkałam nad samą Olzą i kiedy wracałam tam w niedzielę wieczorem to niejedną Zdrowaśkę ze strachu odmówiłam...tam było ciemno i pusto, wąska dróżka, po jednej stronie rzeka a po drugiej wzgórze zamkowe...do dziś ten strach pamiętam...
Tu gdzie teraz mieszkam też część ulicy jest nieoświetlona i teraz tamtędy nie chodzę, ale kiedyś też sobie tłumaczyłam, że nikomu nie chciałoby się gwałcić w mróz np. Na dodatek musiałam przejść koło zagajnika, w którym pomieszkują bezdomni...

Generalnie zawsze mówię komuś gdzie jestem i o której będę, żeby wiedzieli kiedy się zacząć o mnie martwić w razie czego...

[ Dodano: 2007-11-29, 21:37 ]

[Jagula]

na skutek mojej lekkomyślności i nadmiernemu zaufaniu tez musiałam ktoregoś razu uciekać z terenu starej, opuszczonej budowy...koszmar- zwodzenie gościa- zagadywanie (ble ble ble,spoko, spoko, czemu jesteś spięty...) i powolne przesuwanie sie w strone zabudowań a potem sprint...życiówka. Nauczyło mnie to wiele...

I nawet nie chcę sobie wyobrażać co powiedzieli by na komisariacie gdybym powiedziała, że :"tam a tam koleś mnie straszył i zaciągał w krzaki"

[Lily]

[pao]

Cytat:

pao, ja się cieszę, że nie jestem w tych sprawach tak odważna jak Ty - bo ja bym sobie nie poradziła psychiczne, gdyby mnie ktoś zgwałcił, więc nie będę szukać okazji

kurcze, sama forma wypowiedzi już nasuwa takie sytuacje... niemniej nie życzę tego ani Tobie ani nikomu.

Cytat:

Po prostu nie mogłabym uwierzyć, że jakiemuś gwałcicielowi chciałoby się siedzieć o tej godzinie w lesie i czekać na biegającą wariatkę

bo nie las jest niebezpieczny a ulica w mieście. przestępcy nie czekają na ludzi tam gdzie ich nie ma ale tam gdzie można ich spotkać... a przynajmniej znaczna większość przestępców.

dlatego bardziej niebezpieczne jest wracanie stałą droga do domu niż szlajanie sie po lesie

a co do drastycznych obrazów przemocy, to najczęściej ofiara i sprawca znali się, choćby przelotnie. to niestety sprzyja niemiłym tekstom policjantów... przypadkowe ofiary statystycznie są w mniejszości.


niemniej ja wychodzę z tego tematu, zbyt niskie tu energie a nie mam ochoty czyścić sie z takich przylepów

Cytat:

pao, ja się cieszę, że nie jestem w tych sprawach tak odważna jak Ty - bo ja bym sobie nie poradziła psychiczne, gdyby mnie ktoś zgwałcił, więc nie będę szukać okazji

kurcze, sama forma wypowiedzi już nasuwa takie sytuacje... niemniej nie życzę tego ani Tobie ani nikomu.

Cytat:

Po prostu nie mogłabym uwierzyć, że jakiemuś gwałcicielowi chciałoby się siedzieć o tej godzinie w lesie i czekać na biegającą wariatkę

bo nie las jest niebezpieczny a ulica w mieście. przestępcy nie czekają na ludzi tam gdzie ich nie ma ale tam gdzie można ich spotkać... a przynajmniej znaczna większość przestępców.

dlatego bardziej niebezpieczne jest wracanie stałą droga do domu niż szlajanie sie po lesie

a co do drastycznych obrazów przemocy, to najczęściej ofiara i sprawca znali się, choćby przelotnie. to niestety sprzyja niemiłym tekstom policjantów... przypadkowe ofiary statystycznie są w mniejszości.


niemniej ja wychodzę z tego tematu, zbyt niskie tu energie a nie mam ochoty czyścić sie z takich przylepów

[Lily]

Ja nie wierzę w aż takie przyciąganie. Ani w to, że jak ktoś o tym nie myśli, to się nie wydarzy.

[kamma]