wegedzieciak.pl

[tancredi]

Widziałem na tym forum kilka wątków o odporności, ale chciałem utworzyć nowy wątek o hartowaniu.

Mój synek urodził się przedwcześnie w 26 tygodniu ciąży. Oznacza to, że nie miał wykształconej odporności zupełnie. Bardzo się baliśmy o niego przez pierwszy rok życia (obecnie 17 miesięcy), bo powiedziano nam, że ze zwykłego kataru może się wykluć zapalenie płuc.

Jako jedną z metod tworzenia odporności postanowiłem zastosować hartowanie.
Pierwsze próby były w domu. Wiadomo nieprzegrzewanie. Ale też z drugiej strony właściwe hartowanie czyli chwilowe niedogrzanie czyli pozostawienie gołego ciałka nieco dłużej w takiej postaci. Wiosną kontakt bosych stópek z trawą trwający do tej pory (w tej chwili to krótki kilkunastosekundowy spacerek w weekendy). Oczywiście wakacje i działanie słońca. Od kilku miesięcy stosuję również polewanie coraz chłodniejszą wodą po kąpieli. W tej chwili maluch potrafi znieść doskonale nawet zimną wodę, i to z uśmiechem na twarzy.
Robię to wszystko ku rozpaczy babci i przerażeniu mamy, ale efekt jest widoczny.
Pomimo codziennego kontaktu ze starszym kuzynem praktycznie ciągle przeziębionym, Wojtek się trzyma zdrowo.
Myślę również o próbie ze śniegiem w tym roku.

Ktoś próbował?
Ma jakieś doświadczenia?

[Malati]

----

[pao]

ja tam nigdy nie myślałam o tym ze to co robię jakoś sie nazywa

zawsze jednak wzbudzam przerażenie tym, że za lekko dzieci ubieram. moim zdaniem wcale nie za lekko tylko dobrze :)ot hołduję zasadzie: lepiej wychłodzić niż przegrzać

ja tam nigdy nie myślałam o tym ze to co robię jakoś sie nazywa

zawsze jednak wzbudzam przerażenie tym, że za lekko dzieci ubieram. moim zdaniem wcale nie za lekko tylko dobrze :)ot hołduję zasadzie: lepiej wychłodzić niż przegrzać

[tancredi]

[Lily]

[zina]

Oj,ja pamietam anginowy okres w moim dziecinstwie bardzo wyraznie Mam migdaly przez to wyzarte to polowy...
A co do przegrzewania to ja pamietam koniecznosc noszenia czapki po kapielowym myciu wlosow w mieszkaniu z plyty i centralnym ogrzewaniem
Jestem pewna ze rodzice chcieli dla nas jak najlepiej no ale takie byly czasy...

[Malati]

[Ewa]

Przypomina mi się oglądany kiedyś program w telewizji o tatusiu, który był morsem i zaraził tym "hobby" swoich dwóch synów. Opowiadał jak hartował od urodzenia swoje dzieci. Kiedyś przyjechali do nich na kilka dni rodzice żony. Pora roku - zima. Tatuś wykąpał półrocznego wówczas synka i z golaskiem wyszedł na balkon. Teściowie chcieli po policję dzwonić

Przypomina mi się oglądany kiedyś program w telewizji o tatusiu, który był morsem i zaraził tym "hobby" swoich dwóch synów. Opowiadał jak hartował od urodzenia swoje dzieci. Kiedyś przyjechali do nich na kilka dni rodzice żony. Pora roku - zima. Tatuś wykąpał półrocznego wówczas synka i z golaskiem wyszedł na balkon. Teściowie chcieli po policję dzwonić

[Kreestal]

Ja też byłam chowana w cieple, no cóż ... nic dziwnego, że ciągle miałam zapalenia płuc np. po niewinnym wyjściu na sanki Co do hartowania się zimnem to ma to też swoje inne, ukryte plusy. Mama wielokrotnie opowiadała mi historię hrabiny Aleksandry Zajączkowej. Dożyła sędziwego wieku 90 lat z minimalnymi zmarszczkami. Podobno kąpała się w lodowatej wodzie, spała w nieogrzewanej sypialni ochładzanej lodem i spożywała tylko zimne i surowe posiłki

[Lily]

[Malati]

[Lily]

[Malati]

[Lily]

nie szkodzi, właściwie nie wiadomo, czemu nie urosła może dlatego, że jest pół-Japonką

[Christa]

A propos zakladania czapek... Mieszkajacy w AU nasz dwuletni kuzyn, ktorego rodzice sa oczywiscie Polakami, jest jedynym dzieckiem, noszącym czapke wiosną na placu zabaw. A na wiosnę jest tu naprawde cieplo. I nie mowię tu o czapce z daszkiem chroniacą od slonca, tylko o takiej cieplej czapce, jaką się zaklada na wiosnę w PL. Ozzijskie dzieci biegają generalnie caly rok na boso, bez czapek i cieplych kurtek. Nawet zimą.

[Lily]

Ja nieraz jak jest 20 stopni widzę dzieci tak poubierane, jakby było 2. Zastanawiam się, w czym te dzieci będą zima chodzić. Przecież na pewno sa całe spocone, biegają, a potem to dopiero choroba gotowa.

[Malati]

----

[ajanna]

przy Weronice stosowałam zimny chów praktycznie od momentu wyjścia ze szpitala - urodziła się w marcu - od razu były spacery, lekkie ubieranie, spanie przy uchylonym oknie itp. ale przy chłopakach musiałam zrewidować moje poglądy - wprawdzie nie byli w medycznym tego słowa znaczeniu wcześniakami, ale jednak mali (2800) i trochę za wcześnie urodzeni (początek 37 tc). po przyjściu do domu w ogóle nie potrafili spać w normalnej temperaturze, ciągle byli zmarznięci, o kąpielach nie wspomnę a za oknem upał przecież. przez pierwszy msc kąpaliśmy ich rzadko i tylko przy piecyku, zdarzało nam się też włączać piecyk na noc w sypialni - my byliśmy kompletnie spoceni, ale chłopaki zadowolone. stopniowo przyzwyczaili się do normalnego zakresu temperatur (Olafek trochę później i dalej troszkę b marznie). teraz uwielbiają kąpiel i codziennie, bez względu na pogodę spędzają na tarasie 2-4 h ubrani wg mnie dość lekko - zważywszy, że śpią (body, skarpetki, spodnie, czapka, kombinezon, rożek). no i czasem wynoszę ich w normalnym ubraniu na taras na chwilę, żeby się rozejrzeli a, i wg mnie dobrze jest dziecko przyzwyczajać nie tylko do zimna, ale i do ciepła tzn. do różnych temperatur

[YolaW]

Będąc w UK zauważyłam, że tam ludzie chodzą bardzo lekko ubrani w porównaniu do Polaków. Ja np. kurtka i rękawiczki w listopadzie a oni żakieciki lekkie. Dla mnie to był szok, ale oni pewnie od małego są przyzwyczajani do niskich temperatur. Emily, którą się zajmowałam od niemowlaka spała w chłodnym pokoju i kiedy ona w południe spała w body i poodkrywana to ja spałam szczelnie okryta kocem!
Widywalam też maleńkie dzieci na spacerach z bosymi stópkami i bez czapek (u nas rzadziej przy wiosennej pogodzie). Poza tym mam wrażenie, że u nas dużo dłużej siedzi się zamkniętym w domu po urodzeniu się dziecka (często ludzie chodzą tylko na krótkie spacerki, ewentualnie do sklepu). Tam babki z parodniowymi maluchami przychodziły do Community Centre gdzie było mnóstwo ludzi w tym dzieci zaglądających do ich wózków i chuchających na nie (o zgrozo!).
Chyba faktycznie w Polsce ciągle pokutuje pogląd, że dziecko musi mieć ciepło w pokoju i koniecznie czapka!! No i do ludzi to dopiero po dłuższym czasie.

[Lily]

Koleżanka mi opowiadała, że była w szoku, bo do końca października dziewczynki do szkoły w UK musiały chodzić w podkolanówkach, pod spodem miały gołe nogi. Mnie by było zimno... czapki nie noszę, ale rajstopy i owszem i w tyłek mi musi być ciepło, bo inaczej pęcherz nawala

[nina_an]

[quote="czarna96"]Wielu rodziców obecnie również zakłada swoim dzieciom czapki po kapieli.[/quote]

u nas w ogóle panuje jakaś czapkomania. Ja ubieram swoje dziecko normalnie (tzn. w miarę lekko, w końcu nie mieszkam na Syberii), tak mi się przynajmniej wydaje , ale czapkę nosi bardzo rzadko i jest to zawsze powodem jakiś napomnień i "miłych" pytań w stylu - czy nie jest mu za zimno? od zupełnie obcych ludzi, co dziwniejsze działo sie tak od jego urodzenia, czyli prawie przez cały rok. Ostatnio napotkana kobieta zaryzykowała nawet swoje życie rzucając się na przejściu pod koła mojego wózka i rozdzierająco krzyknęła do mnie - uszka mu wychodzą? Cud boski, że mnie nic na tym przejściu nie przejechało, bo dobra samarytanka umknęła, a ja stałam tam przez czas jakiś, jak ten słup soli, ogłuszona komunikatem i formą jego przekazania. W pierwszy momencie nie wiedziałam o co chodzi, zaraz potem wyobraziłam sobie rozbiegające się w różne strony uszka Kajuchy... o co chodzi z tymi czapkami i uszami? Może to w Polsce jest wstydliwa część ciała?

[Ewa]

Cytat:

Cud boski, że mnie nic na tym przejściu nie przejechało, bo dobra samarytanka umknęła, a ja stałam tam przez czas jakiś, jak ten słup soli, ogłuszona komunikatem i formą jego przekazania. W pierwszy momencie nie wiedziałam o co chodzi, zaraz potem wyobraziłam sobie rozbiegające się w różne strony uszka Kajuchy...

No i znowu się popłakałam. Ja chyba zrezygnuję z przerwy na kawę przed kompem, bo się kiedyś zakrztuszę

Cytat:

Cud boski, że mnie nic na tym przejściu nie przejechało, bo dobra samarytanka umknęła, a ja stałam tam przez czas jakiś, jak ten słup soli, ogłuszona komunikatem i formą jego przekazania. W pierwszy momencie nie wiedziałam o co chodzi, zaraz potem wyobraziłam sobie rozbiegające się w różne strony uszka Kajuchy...

No i znowu się popłakałam. Ja chyba zrezygnuję z przerwy na kawę przed kompem, bo się kiedyś zakrztuszę

[Lily]

brzuch mnie boli

[Humbak]

[Lily]