wegedzieciak.pl

[lilias]

Humbak, ja pierdzielę! (mam ochotę na więcej takich słów ) trzymaj się i trzymaj się synka. gdzie on tam i Ty. BabęJagę co go ułozyła jak trzeba zapytaj wprost czy może na spokojnie Ci pokazać, a jak nie to stój i bez krępacji patrz na łapy. KURNA no wścieknij się na tyle chociaż, żeby patrzeć każdej w twarz i nie schodzić im z drogi, chyba że z przejścia nie spuszczając oka. kasienka, dobrze radzi. jak spróbuje któa Cię przestawiać poproś o zakaz na piśmie. mają identyfikatory. mówią do Ciebie na Ty czy prosze pani? nie reaguj na Ty.

sami tam jesteście?

[Kat...]

Jeju straszne to. Anja i kasienka mądrze piszą. Wiem, że to trudne ale nie daj się.

[Humbak]

[Anja]

[priya]

Nie wiem co to za antybiotyk, w każdym razie Mikoś też jako maleństwo miał iść do szpitala, ale postanowiłyśmy z lekarką zobaczyć czy będzie przyjmował antybiotyk doustnie i udało się. To zależy nie tylko od tego czy jest zamiennik konkretnego leku, ale jak znosi jego podawanie noworodek. Czasem dzieci wymiotują zaraz po podaniu itp., dlatego zaleca się kroplówki. No, ale spróbowac można.
Humbak, przytulam i współczuję, normalnie nóż się w kieszeni otwiera jak to czytam.

[Kat...]

Anja, mądrze pisze. Z był ostatnio w szpitalu gdzie dostawał antybiotyk i jak się lepiej poczuł wypuścili nas do domu z receptą na ten sam tylko doustny na dokończenie terapii. Takim maluchom widziałam jak podawali leki przez smoczek od butelki. Spróbujcie. Przypominam, że zawsze się możecie wypisać na własną prośbę i wtedy chyba będą Wam musieli ustalić leczenie domowe.

[moony]

Humbak, jestem w szoku, że mozna tak traktować matkę i dziecko!
Absolutnie złozyłabym skargę, choc podejrzewam, że jest to ostatnia sprawa, o jakiej teraz myślisz.
Mieszkam 10 minut od szpitala - gdybyś tylko czegoś potrzebowała, gdyby coś Ci trzeba było szybko kupić, ugotować, donieś - dawaj znać.

[Humbak]

moony, dobra kobieto, dziękuję

Narazie Przemek daje radę, ale w razie czego będę pamiętać :*

[fila]

Humbak, dzielna jesteś, życzę Wam siły! Nie do uwierzenia, że to w naszych czasach się dzieje. Myślałam, że to nasze mamy tylko musiały przechodzić... A oddział powinien się nazywać patologii pielęgniarskiej ;/

[Humbak]

[Kamyk]

Humbak, moze ten klaps to mialo byc takie klepanie po pupci przy ktorym wiele dzieci sie uspokaja? Ona nie wyrazila sie jasno, Ty w kiepskim humorze i o nieporozumienie latwo. Chcialabym, aby tak bylo, bo bicie dzieci nie bardzo mi sie miesci w glowie.
Super, ze jest lepiej. Laduj baterie

[eMka]

przeczytałam wątek z wielkimi oczami. Humbak to naprawdę cholernie przykre, ze wasze wspólne pierwsze dni w taki nerwach i chorej atmosferze mijają. Cieszę się tylko, ze dziś troszkę lepiej, a i Twoje posty brzmią pozytywniej.
Życzę Ci baaaardzo dużo sił na przetrwanie tego, nie danie się wstrętnym pigułom, do walki o dobro Twojego syna i swoje.
Pisz co u Was i jak sytuacja, nawet jak nie pomożemy bezpośrednio to myślę, że dobrze chociaż poczytać dobre słowo stąd płynące.
ps. i może rzeczywiście warto zapytać któregoś z życzliwszych lekarzy czy nie dałoby rady kontynuować leczenia już w domu?

[Kat...]

[lilias]

Humbak, z tym klapsem rzeczywiście wersja Kamyka wygląda najbardziej prawdopodobnie . grzej serducho, teraz już tylko lepiej

[majaja]

Humbak współczuję ci bardzo, nie wiem jak to możliwe, że najgorsze ekipy pielęgniarskie są właśnie na dzięcięcych oddziałach. Myśmy przerabiali Instytut (z serduszkiem) i chirurgię dziecięcą. Przy wielu schorzeniach oddział niedoobejścia, bo tam są najlepsi spece w kraju. Ale piguły tragedia. M. po narkozie strasznie rzygał, zdarza się, a ta przyszła, rzuciła z fochem pościel na drugim końcu sali i wyszła obrażona. Zmienić musiałam sama kombinując jak nie powyrywać tych wszystkich rurek. Tego typu chamskich akcji było kilka. Zwiewaliśmy do domu po pierwszej propozycji czyli w drugiej dobie od operacji. W efekcie na taksówki wydaliśmy majątek, bo co i rusz trzeba było jechać na zmiany opatrunków, ale warto było.
Trzymam kciuki byście jak najszybciej wrócili do domu i mogli zapomnieć o tym wszystkim, by Antoś zapomniał

[bodi]

O matko, Humbak,przez co Wy tam przechodzicie... Masakra
Duzo sily Ci zycze I asertywnosci wobec pielegniarek... I rzeczywiscie moze da sie kontynuowac leczenie w domu? Kciuki zaciskam z calej sily za to zebyscie jak najszybciej stamtad wyszli. A Ciebie przytulam :*

[KasiaQ]

Współczuję przejść. Przypomniałaś mi (mam świetny mechanizm wyparcia ), że też się gubiłam podczas zmian pielęgniar, bo każda miała inne zalecenia i wymagania, a my po narodzinach Ali spędziłyśmy w szpitalu równo tydzień... I równie mocno przeżyłam wylanie mojego mleka, albo niepodawanie go zupełnie, bo po co, skoro dopiero co skończyła wrzucać w nią mieszankę
Trzymaj się ciepło i pomyśl, że jak wszystko, i pobyt tam niedługo pozostanie wspomnieniem

[rosa]

Humbak, to po prostu przerażające co za ludzie, no porazka. trzymam kciuki za siłe do nie poddawania się i szybkie wyjście do domu :*

[Mnemozyne]

[dort]

Humbaczku to straszne, że musicie przez coś takiego przechodzić, również nie mogę pojąć co takiego się dzieje, że te piguły od maluszków są takie nieprzyjemne (u mnie gdy rodziłam to w obu przypadkach, też tak było, że pielęgniarki z położnictwa były cudne i wspierające, a te z neo były zimne i nieprzyjemne) podpisze się pod dziewczynami - spokojnie i bez krzyków przypominaj personelowi o jego obowiązkach i waszych prawach - jedne będą fochały a inne odpuszczą - ja teraz będąc w szpitalu też tak robiłam i na spokojnie przeszliśmy to (sama kąpałam, nie zgadzałam się na dokarmianie i dopytywałam co z dzieckiem, wynikami - ogólnie budziło to duże zdziwienie wśród personelu, że trafili na świadomego pacjenta, a nie uległego jak zawsze)

a skarga do dyrektora szpitala za to podejście to jak najbardziej im się należy i na takie pismo muszą zareagować

wspieram was i myślę ciepło

[Humbak]

Jesteśmy już w domu. Chyba można zamknąć wątek

BARDZO WAM DZIĘKUJĘ ZA WSPARCIE!!!!! Dzięki temu ostatni tydzień był o niebo lepszy niż poprzednie. Odzyskałam spokój, humor, wiarę...
Rada, żeby skupić się na tych "dobrych" lekarzach i pielęgniarkach była trafiona w dziesiątkę i pobyt w szpitalu był znośny.

Odkryłam też, że w ciągu tych trzech tygodni... schudłam 15,5kg... W ciąży przytyłam 13kg więc teraz mam mniej na koncie niż przed ciążą Tego się nie spodziewałam.

Antoś po tym pobycie niestety jest wyjątkowo trudnym maleństwem, ciągle płacze, nic mu się nie podoba, nie chce leżeć, trzeba go nosić tak i siak i owak, nie umie sam zasnąć, trzeba go kołysać, szarpie się, szamoce i generalnie rzecz biorąc narazie jest koszmar.
Ale już dziś po powrocie do domu był spokojniejszy, dał się na 20minut położyć żeby oglądać światek, mniej płakał, więcej patrzył, słuchał... więc dzisiejszy dzień przyniósł mi bardzo dużo optymizmu... mam nadzieję, że staniemy na nogi i będziemy to tylko niemile wspominać.

Raz jeszcze BARDZO dziękuję za pomoc.

Anja, puszczyk, żuk, dziękuję za wszystkie rady, z wszystkim skorzystam lub już skorzystałam!!! :* :* :*

[bodi]

Nareszcie! Strasznie sie ciesze ze juz jestescie w domu a antek musi niestty odreagowac szpitalne stresy,teraz w domu ma Ciebie, bedzie lepiej kazdego dnia I juz niedlugo szpital bedzie tylko przykrym wspomnieniem. Nie dziwie sie ze chce byc caly czas przy Tobie.masz chuste? Mnie coreczka tez nie chciala spuszczac z oka nawet na chwile,jak byla w wieku antka,do toalety chodzilam z fotelikiem samochodowym ,zeby tam ja odkladac cieszcie sie soba w spokoju

[lilias]

Humbak,

[malina]

Humbak, przeczytałam dzis-całe szcęście,że to za Wami.Mienio p szpitalu też miał tak jak Antoś-po nadmiarze nieprzyjemnych bodźców,to minie.Odpoczywajcie.

[priya]

Humbak, uffff! W koncu w domu. Cieszę się, ze to już za Wami. Teraz dużo spokoju życzę. Antoś wkrótce pewnie otrząśnie się ze szpitalnych przeżyć i zaraz będzie lepiej.