wegedzieciak.pl

[lilias]

Humbak, wiem jak to jest. chodziłam dniami i nocami tuląc, przytulając, rycząc i kołysząc. korzystałąm wtedy ze wszystkiego co mi wpadło do głowy, a rezultaty marne były do roku. potem jakoś udało się opanowac sytuację. za to drugie dziecko niczego takiego mi nie fundowało. czemu tak jest? cholera wie :**

biechna, super, ze u Was przeszło tak ładnie. mój synek nerwusem pozostał do dzisiaj. wyrzucam sobie, że to pewnie przeze mnie bo w ciąży nerwowa byłam bardzo (ciąża była poważnie zagrożona, studia mi się waliły, mąż daleko, rodzice dopiekali, że bez studiów nikim będę), ech, było, minęło, ale fakt faktem dziecko moje pierworodne nerwowe jest

[bajka]

Humbak, ja Ciebie też świetnie rozumiem...Od dłuższego czasu Olek jest bardzo absorbujacym dzieckiem-właściwie to poza wczorajszą nocą, którą mnie zadziwił-pięknie spał i budził się tylko na karmienie-ale to jednorazowo, to nie pamiętam, kiedy dłuższą chwilę był spokojny:-/ Gdy go odkładam do łożeczka, może pięknie już spać na rękach- oczy otwiera i w płacz...Gdy głodny to się drze, a tak to płacze...U nas jedynie się wózek sprawdza-na spacerach śp i cudownie...Ale nie będę jeździła n on stop wózkiem przecież...W nocy walczymy w łóżku- śpi ze mną, T.wywędrował na dół do salonu(wstaje o 5 do pracy)...a ja z poduszką do karmienia i Olkiem na sobie, powyginana okrutnie kradnę minuty snu...Nie wiem lu nawet, czy karmię, czy nie- fakt, że budzę się z pełną na maksa piersią, przeciwną do tej, z której pijei teraz właściwie jedna butelka na dobę tylko jest podawana...więc te nocne męczarnie czymś dobrym skutkuja...ale widzę, że Olka coś męczy-teraz pewnie kupa, której nie zrobił od 3 dni...Ja sama też do radosnych mam mogę nie należeć...
Jest to dla mnie nowość. Gabi była totalnie bezproblemowym, trochę tylko obsługowym dzieckiem..Dostawała buteleczkę mleczka i spała jak anioł.Kolki miała, ale lekkie i krótko..Także droga Humbak- przytulam i wiem, że się uspokoja chłopy- tylko kiedy;-)

[Martuś]

diancia, nie kładź dziecka na stole, naprawdę nigdy nie wiadomo, kiedy fiknie pierwszy raz, mój synek w wieku Twojego zaczął się przewracać z brzucha na plecy (spał na brzuchu, inaczej nie lubił), niezły miałam wytrzeszcz, jak go tak znalazłam. Kładłam go spać w dzień gdzieś "pod ręką" lub, gdy robiłam hałas (ale duży hałas, w stylu blendera, normalnie dźwięki domu są ok) to jak najdalej od jego źródła, w gondoli/w wózku najczęściej (jak już w ogóle był łaskaw się od cyca odkleić).

A co do tych otulaczków, to chciałam tylko dodać, żeby zawsze brać pod uwagę, że są dzieci, które takiej formy zniewolenia po prostu nienawidzą (więc nie warto w to inwestować już w ciąży, o ile w ogóle, dla mnie to kolejny produkt do wyciągania kasy od młodych rodziców), Jaś od początku (tzn. już nawet w życiu płodowym ) był mega ruchliwy i potrzebował swobody, zawinęłam go raz - fakt, bardzo efektownie i efektywnie - kocykiem i paskiem od szlafroka i większego darcia i wściekłości to nigdy u niego nie widziałam.

Humbak, próbowałaś korków do uszu albo słuchawek z muzyką? Może to brzmi dziwnie, żeby sobie zatkać uszy przed własnym dzieckiem, ale moim zdaniem to świetna sprawa na taki długotrwały płacz, bo słuchając go nijak dziecku nie pomożesz, a tak możesz je nosić i przytulać bez narastającego wk*a.
Współczuję Ci bardzo, ja nigdy takich aż przebojów nie miałam, zdarzyło się nam tyko parę większych kolek (chociaż było ciężko z innych powodów. m.in. nadwrażliwości na wszelkie bodźce i nienawiści w stosunku do wózka ), a Ty masz jeszcze dwójkę starszych dzieci, Kubuś jest w wieku Jasia, Który sam w sobie potrafi mnie umordować, mimo, że nie jest kłopotliwym dzieckiem. I do tego jeszcze dorastająca panna.. możesz być naprawdę dumna z siebie, że jeszcze funkcjonujesz Jednak myślę, że maluszek odreagowuje po prostu ciężki start i szpital, i że za parę miesięcy nie będziecie już o tym pamiętać.

[dort]

Marta a od początku taki "samowystarczalny" był czy po jakimś czasie się zmieniło - u mnie z obserwacji starszego spokój przyszedł z czasem m.in. z dojrzewaniem układu nerwowego i teraz na podobne postępy liczę

Humbak trzymam kciuki, żeby jak najszybciej twój najmłodszy zaznał spokoju abyście całą rodziną mogli cieszyć się sobą[/b]

[MartaJS]

dort, od początku. Oczywiście płakał, głównie wieczorami, nadal mu się zdarza, ale generalnie to taki spokojny typ. Mały Budda. Ale za to już w szpitalu wściekał się jak go zawijały położne w ten ich idealny ciasny becik - po prostu każde dziecko ma swoje upodobania i już. Trzeba to wyczuć...

[Humbak]

Dziewczyny, dzięki za wszystkie słowa otuchy...

Powoli zaczynam godzić się z tą sytuacją i cieszyć się każdą chwilą w której mały nie krzyczy... Choć miałam parę mega dołów... dla mnie ta ciąża jest ogromnym zaskoczeniem i zupełnie nie w czasie pod wieloma względami... I w związku z tym jak Antoś przedłuża swoje wrzaski takie różne rzeczy przychodzą mi do głowy że strach pisać... A z drugiej strony ja uwielbiam dzieci, w domu, w pracy, w życiu, wszędzie, cieszę się, że mam je w takiej odległości czasowej od siebie, bo widzę, że to pozwala nie zaniedbać nikogo, a tutaj zupełnie sobie nie radzę i czuję się w tej miłości do dzieciaczków taka bezradna, do dupy...
Jakby mało nam tego braku mleka było Antoś lubi ssać i nie raz by zasnął przy cycu, ale jak nie ma co ssać, to się wkurza, ja go trochę przetrzymuję ale wtedy wcześniej czy później zaczyna cycem pluć. I wtedy zaczynają się cyrki

Tym bardziej dziękuję Wam za wszystkie słowa wsparcia... i że to przechodzi...

[Mnemozyne]

Humbak może po prostu synek odreagowuje stresy z początków. To też może być "to" coś co mu dolega. Dla mnie sygnałem, że może tak być jest choćby to, że odkładany niepokoi się nawet gdy już usnął. Przecież w szpitalu był czasowo rozdzielany z tobą, prawda? Może w momentach kiedy bardzo potrzebował pomocy w postaci bliskości mamy. Może teraz potrzebuje sobie na nowo ustawić rzeczywistość. Na nowo poczuć się bezpiecznie, uwierzyć i zaufać, że już będzie ok, że to, że oddalasz się na więcej niż 5 cm to nie koniec świata. Wiem, że jak krzyczy co byś nie robiła to ciężko w to uwierzyć, ale może płacze trochę prewencyjnie? na zasadzie żeby znowu coś się nie zadziało, żeby na pewno słyszeli, że tu jestem, mały, bezradny... Oczywiście to takie moje dywagacje. U nas po przeżyciach w szpitalu też był niepokój. Po prostu byłam z nią ile mogłam. Wiem, że na pewno mega ciężko z tym, ale myślę, że najlepsze co możesz zrobić to być z maleństwem ile się da jak najbliżej i może jeżeli czasem choć na chwilę możesz położyć się z nim nawet w dzień? Mi bardzo pomagało, że kładłam mała spać na naszym łóżku, tam ją usypiałam i jak usnęła to po prostu odchodziłam a ona spała tak jak usnęła. Ale nie wiem czy u ciebie by to przeszło jeśli nie usypiasz przy piersi.

Jeszcze nawiążę do tego owijania. Ja bym się jednak bała owijać. Odruch moro jest przede wszystkim odruchem ochronnym, między innymi przed śmiercią łóżeczkową, pozwala wrócić do stanu równowagi. Ale może nie powinnam się wypowiadać, bo Maliny odruch moro nigdy nie wybudził pod czas snu. Po prostu nagle wyrzucała rączki, powierciła się lub nie i spała dalej. Jako noworodek zasypiała sama. Teraz kiedy mega się obje też sama usypia. Leży za dnia spokojnie sama czasem bardzo długo bez żadnych zabawek nawet. Dlatego z jednym się zgodzę, jak nic nie pomaga dla zdrowia psychicznego lepiej owinąć, chociaż ja bym się chyba bała samo dziecko zostawić tak, więc by się to chyba u mnie nie sprawdziło.
Nie zgodzę się, że dziecko rodzi się tak nieprzystosowane, że gdyby nie nasze ciągłe przystosowywanie to by nie przeżyło. Bo może sęk w tym, że od samego początku jest przystosowywane po naszemu? Będę jak zdarta płyta powtarzać, że moim zdaniem Malinka jest tak spokojna mimo wszystkiego co się dzieje, dzięki lotosowym narodzinom, ale to jest właśnie brak ingerencji i pozostawienie spraw ich naturalnemu biegowi...

[lilias]

Humbak, a tzw. leżaczek? żeby widział ciebie, słyszał i żebyś mogła go swobodnie przemieszczać może on potrzebuje bodźców typu ruch, głos

[Izzi]

Tosia gdy nie spała prawie wszystko "robiła" ze mną: gotowała, zmywała, myła głowę, suszyła włosy, odkurzała - w chuście lub w powozie. Jak widziałam, że jest już mną znudzona zapodawałam jej karuzelkę nad łóżeczkiem i czasem tak zasypiała.

Bardzo uspokajająco działał na nią spacer po miejskich chodnikach, tj. wybojach

Anyway
Wszystko mija i takie krzyki też w końcu miną.
Mnemozyne ma rację, że to może odreagowanie stresów z początków - ja tak właśnie sobie tłumaczyłam humory Antoniny.

Ściskam mocno!
Trzymaj się!!

[diancia]

[go.]

jeszcze co do wiązania rąk -jak G. (S. też tak miał) zasypia w dzień w moim łóżku to sama już wyczaiła i sobie tak radzi, że rączki wyciąga do góry i wkłada pod poduszkę, co hamuje odruch. Patenciara mała

Humbak, trzymaj się! Każdy dzień zbliża Cię do końca tych początkowych "udręk" )))

[Humbak]

[Anja]

Humbak, Artek nie lubił wózka - woziliśmy go w nim tylko gdy spał. chustę też akceptował tylko do zaśnięcia (i początki były trudne, pamiętam, że dawałam mu smoczek, co wydawało mi sie profanacją chusty, no bo jak to? ) i spania. nie dawał sie w niej nosić ot tak (jak ja zazdrościłam ludziom, że mogli włożyć dziecko do chusty i iść z nim w świat).
dopiero po jakims czasie wszystko się uregulowało i z chustą i z wózkiem.
a takich rzeczy na ewentualna nudę próbowałaś z Antosiem: hxxp://wegedzieciak.pl/viewtopic.php?t=6138 ? u nas to był hit (ale jak Młody był nakarmiony, wyspany i przewinięty ofc)

[Humbak]

Anja, rany, ale mi przypomniałas, zupełnie zapomniałam w tym wszystkim o tak prostych rzeczach...
Antos lubi nasz obraz na scianie - takie trzy maki... muszę pomysleć jak by tu mu przemycić te obrazy, bo narazie to on 95% czasu, zwłaszcza tego niespiącego, na naszych rękach spędza... ale może to by przyciągnęło wzrok na tyle, by chciał leżeć zamiast być noszonym? Narazie leży tylko pod karuzelką, fajnie byłoby gdyby jeszcze cos go do tego skłoniło.

Kurczę, dzięki!!!!

[MartaJS]

U nas sprawdziła się taka zawieszka-kwiatek Lamaze, kolorowy, z buźką i dużymi, wyraźnymi oczami. Zarówno Stach, jak i Tymek uwielbiali ten kwiatek w pierwszych miesiącach życia. Najpierw patrzli tylko, potem pierwsze uśmiechy, gadanie...

Nie mogę znaleźć fotki teraz, ale chodzi o żywe kolory + wyraźne oczy.

Znalazłam (tu ze Stachem 3-miesięcznym, hehe, stare czasy)

[diancia]

A u nas od piątku coś dziwnego się dzieje ze Staszkiem... zasypia koło 22 spokojny, wyluzowany, budzi się koło 2-3 głodny i po jedzeniu ma iśc spać, to robi się bardzo bardzo nerwowy: silny odruch moro, oczka mu "latają", ma na twarzy grymas uśmiechu... trzeba go wtedy trzymać mocno za rączki i jakoś w końcu zasypia. Ale wygląda to dość dziwnie... wiecie, o co chodzi?

[go.]

diancia, u Gajosa obserwuję coś podobnego. ) Wieczorem zjada tak, żeby zaspokoić pierwszy głód (z 1/3-1/4 porcji), a reszta to raczej ciamkanie smoka. Po kilku godzinach budzi się mega głodna, tak głodna, że próbując jeść dalej mega jej się w brzuchu przelewa, bo "była zbyt pusta". Tak samo niektóre bobasy mają ze snem- są tak zmęczone, że z nerwów nie mogą zasnąć. G. jest tak głodna, że nie może jest

[diancia]

gosia z badylem, no to macie przeboje z Gają... dobrze że Wy dzielne babki jesteście! Martwiłam się, że u Stasia to coś neurologicznego, ale jak piszesz, że to z niedospania może być, to spróbujemy bardziej usypiać Staszka w dzień... choć on taki ciekawski jest! Wszystko jest fajowe, po co spać?

[go.]

diancia, neurologicznego? Masz takie podejrzenia? mam mimo wszystko nadzieję, że to coś bardziej "lajtowego"!
My dzisiaj klasycznie-identycznie. G. wciąnęła z 1/5 "dawki", biorąc łyka tak z raz na 2 minuty, reszta ciamkanie bezjedzeniowe, więc liczę się z tym, że ok 2giej mnie obudzi jej burczenie w brzuchu... i z dobrą godzinę będzie nieciekawie

ps. diancia, stosujecie jakiś probiotyk?

[diancia]

[MartaJS]

diancia, może to rozwojowe, może coś mu się zmienia właśnie. Obserwuj, ale - jak to kiedyś ktoś mądrze napisał - przez pierwsze trzy miesiące większość dziwnych rzeczy to po prostu adaptacja. Zaufaj swojej intuicji

[go.]

diancia, na początku dzieciaki nie ogarniają swojego ciała, odruchów, mięśni (po G. np widać, źe odjeżdż jak zapomni zamknąć oczu, bo jej mięśnie puszczają i robi mega zez ), generalnie swojegi ciała. to minie

tez w akcie desperacji mam biogaie. srednio nastawiona do wlewania w młodą jakichkolwiek kropelek, ale trochę nam chyba pomagają jednak.
Z bodźcami z wieczerca tez uważam w miarę, ale to chyba po kąpieli i długim niespaniu popołudniu jest tak zmęczona, że nie ogarnia jedzenia już. staram się pod wieczór ją wychustować, ale to też się już raczej rozgląda ze szmaty niż wtula i przysypia