wegedzieciak.pl

[koko]

Lenka 86, rany, mąż ewidentnie ma jakiś problem z podejściem do córy, chyba nic dobrego z tego nie wyniknie. Pierwszy raz spotykam się z takim podejściem rodzica do dziecka, kurczę, jakby opowiadał o jakimś kupionym sprzęcie, z którego jest niezadowolony.
A jakich masz teściów? Może oni mogą coś na to poradzić, otrzeźwić trochę męża?

[Lenka 86]

Dokladnie tak jak piszesz! Rozmowa jak o przedmiocie! No i nie wiem co bedzie w przyszlosci,skoro juz tak zaczyna!!

Tesciow moge zapomniec...dluga historia!

[Anja]

Lenka 86, masakra to zachowanie Twojego męża! Rzuciłabym jeszcze łaciną, ech. Czyli co, macie rozpieszczonego bachora i to oczywiście Twoja wina i jak to nieładnie wygląda przed znajomymi?
Czy jego rodzice byli nadmiernie surowi, wymagający i też wierzący w to, dziecko to wizytówka rodzica i że każde można "wychować (=wytresować), tylko trzeba się trochę "postarać"? Nie odpowiadaj, to Wasza prywatna sprawa, tak tylko mi przychodzi do głowy.

Słuchaj, takie małe dzieci długo jeszcze mogą źle znosić sylwestra, spotkania ze znajomymi itp. Jeśli coś nie służy Twojemu dziecku, odpuszczaj, zamiast Was męczyć w imię...? Sama miałam high-need baby (zaraz podrzucę linka), wiem, co piszę.
Pogadaj z mężem. Czy dla niego Wasza córka jest lalką do chwalenia się znajomym, czy dziecko z krwi i kości, które potrzebuje ciepłych rodziców, będących jego ambasadorami? I właściwie, dlaczego aż tak się wstydzi (bo to chyba ta emocja tu rządzi?)?
Takie zachowanie małego dziecka spokojnie mieści się w normie (czy on czyta książki / artykuły o dzieciach, zna jakieś prawidła, czy tylko gada co mu się "wydaje"???).

Artykuł, o którym wspominałam: hxxp://www.bangla.pl/artykuly/a86/high-need-baby-to-brzmi-dumnie

[Lenka 86]

Dokladnie bylo tak jak napisalas. Rodzice jego byli,sa bardzo wymagajacy! Dostal w szkole 5, to odpowiedz byla : a dlaczego nie 6?!

Co do artykulu, to wydaje mi sie, ze Madeleine moglaby byc wlasnie takim dzieckiem. Wiele sie rzeczy zgadzalo...wyslalam artykul mezowi,moze przeczyta tez. A te pozycje,ktore polecaja przeczytac cos juz moze przeczytalas?! Zastanawiam sie czy jest sens kupowac kolejne poradniki,ksiazki? Mam caly jeden regal ok.1,5m dlugosci ksiazek o dzieciach...w tym i polskie i niemieckie oraz angielskie. Tak jak wiecie same, nic mi nie pomogly i nowego nikt nic nie wymyslil jeszcze...chociaz jedna jest bRdzo fajna,ktora jest moja "biblia"i jak mi zle to wracam.

A z mezem jeszcze dzis nie rozmawialam

[Anja]

Może i dobrze, że jeszcze z nim nie rozmawiałaś...?
A co do książek, to nie wiem, czy jest sens kupować kolejną, skoro tyle ich masz. Mi zdecydowanie pomagały, przynajmniej niektóre. Fajne sa też warsztaty, spotkania z psychologami itp. Jaką masz "biblię"? Z pozycji pod artykułem to polecam "Mądrych rodziców", pozostałe dwie znam, ale niezbyt mi pomogły (może komuś innemu tak).

[Lenka 86]

To moze "madrych rodzicie" sobie zalatwie jeszcze. Moja "Biblia" jest wydawnictwa niemieckiego. Tlumaczac na polski to "tajemnica szcczesliwego dziecka" ogolnie wlasnie o "bliskim wychowywaniu" fajna bardzo! Rowniez autorka jest zdania, zeby nosic,spac z dzieckiem , za BWL itp. Porusza wiele tematow i problemow z ktorymi sie zmagamy..jak ja czytam to mam wrazenie,ze ona ja dla mnie pisala pczywiscie czesto odwiluje sie do badan naukowych...wlasnie zgadza sie to wszystko z moja intuicja...tym co sams robilam wczesniej juz. Czasem tylko watpie, gdy ktos mnie probuje na inna droge skierowac, typu rozpiescisz, powinnas ja zostawiac na 3,5 i potem 7 minut i to pomoze, zamykac w pokoju, wsadzac czopki na kolke(bo na pewno ja ma skoro placze!)dawac wode na noc zamiast cycka itp. Tylko oni w ogole nie znaja mojego dziecka! Jak msm jej dac wode w nocy, jak mala za dnia malo pije i w nocy uzupelnia, bo wtedy jest spokojna. Jest tez chudzielcem,wiec niech je kiedy chce! Do 18 urodzin robic tego nie bedzie ale ja chyba bie jestem pewna siebie i dlatego co jskis czas zaczynam watpic w siebie jedynie mama powtarza mi przez telefon , ze mala jest normalnym dzieckiem i , ze ona tez tak miala i nosila dzieci na biodrze, bo chusty nie byly popularne wtedy. Tez pamieta,ze tak bylo i nikt z tego nie robil tragedii. Nalezalo do macierzynstwa i taka rola mamy. Dzis z duzo teorii, poradnikow i szumu....tak ona twierdzi. Hm?? Teraz to latwo mowic, jsk juz cala piatka jest dorosla hehe.

[Anja]

Ale fajnie, że tak Ci mama mówi! To prawdziwe wsparcie, super. Nie wątp w siebie.

[Lenka 86]

Bardzo sie ciesze,ze wlasnie mnie wspiera. Niedtety tylko przez telefon jakbysmy mieszkaly blizej to mialabym latwiej. Ale w piatek przylatuje do mnie na 3dni bardzo sie ciesze,bo przyda sie wsparcie. Nie widziala malej 5,5miesiaca. Naprawde rodzina na miejscu to skarb.

Jeszcze tak sobie pomyslalam i prodze o wasza opinie. Poniewaz tydzien temu wrocilismy z urlopu 2tygodniowego i zaczela mala wlasnie tak ektremalnie potrzebowac kontaktu. Moze to przez to,ze na urlopie non stop byla noszona badz zabawiana. Bylismy w dwojke i nie bylo momentow zeby sama byla.Jednsk wczesniej az tak nie bylo...pare minut mogla byc sama... Do tego zabki jej wyszly pod koniec urlopu i zaczela byc marudna. Nie wiem czy to moze muec wplyw. Dzis probowalam odejsc na chwile jak sie zajela zabawka,ale od razu zauwazyla i ww krzyk az niemoliwe,ze 5sekund nie wytrzyma?!

[MartaJS]

Lenka 86, ząbki na pewno mają wpływ. Ale może też być wiele innych rzeczy, mała może np. odreagowywać stresy związane ze zmianą miejsca.

Żadne z moich dzieci w wieku niemowlęcym nie miało tak, że można je zostawić i się bawi. Owszem, zajmowały się czymś, ale mama musi być obok. Teraz jest ich dwóch, to czasem Tymo bawi się chwilę (pół minuty, minutę) kiedy Stach jest obok i np. ogląda bajkę, ale musi być człowiek obok. To normalne - kiedyś niemowlę pozostawione samo natychmiast zostałoby przez coś zjedzone...

[Lenka 86]

Oczywiscie, rozumiem co masz ma mysli. Tylko teraz jest to nasilone u niej do maximum! Ja musze z nia lezec na dywanie. Gdy wstaje i i tak jestem obok to reakcja jest od razu- placz! Musialam dzis pojsc do kuchni,ktora jest obok pokoju i mowilam do niej ciagle glosno i tylko nastawilam na herbate. Gdy wrocilam to juz musialam ja uspakajac ok10min na rekach. Tak jak radzilyscie ,wiekszosc dnia nosze ja w chuscie,reszte zabawa,jedzenie i spanie. Dobrze ze moge z telefonu pisac, to jak leze z nia na dywanie czy karmie to moge szybko polaczyc sie ze swiatem! Moj kochany maz dzis zaja sie corka cale 15min. Mimi ze ma wolne no coz?!

[eMka]

lenka86 wychodzi na to, że Ty masz większy problem z chłopem niż z dzieckiem. Bo dziecko jest normalne naprawdę. Ma swoje potrzeby, takie a nie inne, Ty je spełniasz- gdzie tu jakiś problem? I pewnie byłoby Ci zdecydowanie łatwiej uwierzyć w to, że wszystko jest w granicach normy, gdyby nie "życzliwy" mąż. Atmosfera konfliktu, obwiniania się też na dziecko dobrze nie wpływa.

[Lenka 86]

To forum to lepsze niz terapia! Naprawde. To strzal w dziesiatke! Maz siedzi w domu teraz i krytykuje wszystko...jak chodzil do pracy to bylo mi latwiej. Akceptowalam ja taka jaka jest i nie myslalam nad tym,ze jest rozpieszczona,czy inna... Robilam intuicyjnie wszystko. Nie wymagalam od niej,ze bedzie jutro lepsza,ze jutro uda mi sie ugotowac obiad,a ona sie pobawi. Teraz to wlasnie bardziej maz mi podklada takie mysli...

Pamietam jak w trzecim dniu po porodzie maz powiedzial,ze rozpieszczam mala,bo ja ciagle karmie!! Ja wtedy jeszcze pod wplywem burzy hormonow poplakalam sie i poklocilam...po czym zaczekam myslec,czy moze ma racje!? Dobrze,ze moja mama byla i wysmiala to i powiedzials mu co mysli. Pozniej przy polozonej to powiedzialam,a ona smiechem wybuchnela...tylko ,ze on to myslal na powaznie! Wyczytal w podreczniku jakims,ze powinno sie co 4 h karmic. Maz jest bardzo scisly, naukowy i dla niego jest czarne albo biale...skoro jakies dziecko lezy na ziemi przez 1h to i jego corka musi! Do tego wymaga od niej bardzo wiele...juz teraz... Na szczescie od przyszlego tygodnia wraca do pracy i zajmie sie tym w czym jest dobry

[Humbak]

[Lenka 86]

Nie,jedynak. On czyta zupelnie co innego.

[koko]

[Humbak]

[bronka]

Zabolało Cię, ze twój mąż zrobił taką akcję przy ludziach. Ja bym mu odpowiedziała w jego stylu tak co by do wszystkich dotarło. Że to on takie "nieudane dzieci" płodzi i teraz Ty się musisz z dwójką męczyć .
Twoja córeczka jest całkowicie normalnym dzieckiem. Jest również dzieckiem nie tylko Twoim. Ma ojca. Żywego i obecnego. Zgodzę się z poprzedniczką, ze to z nim masz większy problem niż z córeczką

[kml]

[Albertyna]

Lenka, czytam Twoje posty i jest mi bardzo, bardzo, bardzo smutno...
Moze twój mąż powinien pomyslec o terapii? bo to co robi/mówi jest nie do przyjęcia!!!!!! Czy On chciał narodzin swojego dziecka?

Twoje postepowanie jest bardzo fajne, ale... ale może zbytnio ustepujesz mężowi? Pomysł wyjścia do znajomych w porze snu dziecka to tez Jego pomysł?
Posłuchaj swojej intuicji- jezeli czujesz ze wyjście nie będzie dla Was fajne (bo siedzenie z marudnym dzieckie fajne nie jest) odmów. Twoja córeczka nie będzie wiecznie niemowlęciem, ten czas zaraz sie skończy i wówczas wypłyniecie na szerokie wody!

Co do noszenia na plecach- spróbuj, to nie jest aż tak trudne, a o ile łatwiej żyć z dzieckiem na plecach!

[lilias]

czytam i żyłka mi pulsuje

Lenka 86 dziecko jest normalne. cholernie absorbujące itd., ale na 100 % normalne. moje oba sztuki kangurzyłam ile się dało bo tego potrzebowały. chłop i jego rodzina nie bardzo mnie wspierali bo towarzyscy, a ja zawsze z dziećmi. nie podobało się mógł iść sam. w stosunku do chłopa musisz być troszkę wredniejsza bo na jego niańkę czy domowe popychadło się nie pisałaś.

co do obrabiania czterech liter Tobie i dziecku przy (czy do) obcych bardzo podoba mi się co napisała bronka, a ze swojej strony mogę tylko dodać, że jak Twój chłop taki akuratny, ale z domu nienauczony, to powinien doczytać jak byc dobrym mężem i ojcem, o kochanku nie wspomnę.... (na to też są książki). ma chłop szczęście, że na mnie nie trafił bo bym go wdeptała w podłoże. może "czaruś" potrzebuje tego co miał w domu rodzinnym? mam na myśli, ze musi być podporządkowany i musi mieć stawiane konkretne wymagania? jak przez lata ktos jest żyje w takim reżimie to później nie potrafi inaczej i świruje.

trzymaj się kobieto, rób swoje i komunikuj głośno czego oczekujesz, krótko i wyraźnie. jesteś świetną mamą :**

[Lenka 86]

Dzieki za wasze cieple slowa i wsparcie. Nie pisalam bo chcialam odpoczac od tego wszystkiego...maz wyjechal na pare dni z pracy. W tym czasie malutka byla super kochana! Nawet ja zostawilam na pare minut sama i sie sama zajmowala. Ja bylam spokojna... Maz wrocil i znow ona nerwowa, ja rowniez... Maz zauwazyl u niej zmiany, bo pierwszego dnia po powrocie jego byla bardzo grzeczna. Maz ja chwalil i zachwycal sie. A jak znow zaczela byc marudna to wrocily glupie gadki... Ja sie oczywiscie jej bronie i znow klotnie mala wtedy jeszcze bardziej sie denerwuje, bo ja chodze zdenerwowana no i takie kolo... Powiedzialam mezowi wszystko co mi n sercu lezy i uznal ze przesadzam! Teraz zaczynamy dokarmiac ja i nie za bardzo sie garnie do tego. Malo wazy,nie przybiera:( ja sie stresuje tym. Maz ocuywiscie chce byc ekspertem i mi ciagle uwage zwraca co moze zle robie, ze nie je. Moze za malo jej dajesz, moze nie o tej porze ? Moze! Moze! Powiem wam , ze od 3 dni mam bole glowy, jestem rozdrazniona, na mala zaczelam krzyczec, bo juz nie mam sil psychicznych. Do tego mala zaczela gryzc mi sutki i niespac po nocach maz ma korzonki i mam teraz 2 dzieci do opieki sa chwile, ze chcialabym uciec... Rozmawialam z mama i prosilam, zeby przyleciala na tydzien i mi troszke pomogla..ja bym poszla do fryzjera, do kina, na spacer sama, na zakupy...cokolwiek. Ale niestety musi prcowac i narazie nie da rady nie chce na malej wyzywac swojej agresji! A widze, ze zaczynam to robic (( co za matka ze mnie! Przestaje sie kontrolowac, a potem mi smutno ze tak sie zachowalam.

[Kat...]

Lenka 86, wszystko co opisujesz oprócz zachowania Twojego męża jest jak najbardziej normalne. Normalne jest twoje zdenerwowanie wynikające z braku wsparcia, chęć wyjścia gdzieś i naładowania akumulatorów, poddenerwowanie.
To bardzo przykra sytuacja, nie wiem nawet co Ci poradzić skoro nic nie dociera i wie swoje. Jedyne co mi przychodzi doraźnie do głowy to robić swoje i starać się nie zwracać uwagi na docinki ale to między Wami raczej nic dobrego nie zrobi.
Może nie czekaj na mamę, zostaw małą z tatą i idź do fryzjera. Jak wrócisz i będzie płakała to mu powiedz, że może coś nie tak robił, może dotrze. Jak nie za pierwszym razem , to za którymś?

[Albertyna]

[go.]

Lenka 86, dziewczyny wszystko napisały poza tym, że... zachowanie Twojego męża też jest normalne!
Facetom dużo więcej czasu trzeba, żeby się ogarnąć i przywyklnąć, i co najważniejsze- odnaleźć się w nowej, rodzicielskiej sytuacji! Nie ma chyba żadnej inne zmiany (no, może poza zdrowotnymi), które tak diamentalnie i dla mężczyzn- w chwilę- zmieniają całe ich życie! Całe!
Rozmawiaj z nim, tłumacz (jak dziecku!), ale nie zapominaj o głaskaniu, Waszej bliskości (nie mówię od razu o seksie), ale też jak przegina to sprowadź go na ziemie! Tupnij.
Niedługo zobaczy, że tacierzyństwo też może być fajne i on też ma wpływ na dziecię! Weź na niego poprawkę i daj mu czas.
Ile ja na początku macierzyńśtwa się nasłuchałam , że chusty są beznadziejne, rozpieszczają, on nie będzie nosił, bo nie chce wyglądać ja baba z kongo, etc. Zobaczył jak to działa, zrozumiał, wkręcił się, a dzisiaj się "kłocimy- kto nosi"
Spokoju życzę!

[AzjaB]

Zgadzam się z go., nie usprawiedliwiam beznadziejnego zachowania, ale faceta też trzeba zrozumieć. Kobieta ma 9 miesięcy żeby pokochać dziecko, dla faceta to zbyt wirtualne, on tego nie doświadcza jak my. Po za tym wielu facetów kompletnie nie zdaje sobie sprawy co to znaczy mieć dziecko, że nie będzie tak słodko jak na filmach. Dziewczyny siedzą na forach, czytają poradniki i jakoś im się w głowie układa jak może być. Po za tym w związku, gdzie pojawia się pierwsze dziecko wszystko się zmienia, wywraca o 180 stopni. Nas na tę zmianę przygotowuje natura, hormony, itp. Facet musi sobie to wszystko ułożyć sam. Jego potrzeby zostają zepchnięte nawet nie na margines tyko po za kartkę, nie ma obiadu, albo jest tylko zupa, nie ma czystej koszuli, itd. Wieczorem chce się potulić, a w łóżku leży niemowlak... To może frustrować. Dlatego pogadaj z mężem, niech powie Ci jakie są jego oczekiwania, czego mu brakuje i wspólnie ustalcie jak to zmienić. Może wspólne spacery? Randka raz w tygodniu (bez wychodzenia z domu)? Dzień wspólnego gotowania, czytania? Nie wiem, coś co lubiliście robić razem przed narodzinami małej. Jak wasze relacje będą dobre myślę, że zmieni się też nastawienie do córki, bo teraz to wygląda jakby upatrywał w niej wroga...