wegedzieciak.pl

[Kjójik]

Właściwie nie wiem od czego zaczac -bo za duzo mysli na ten temat kłębi mi sie w
głowie!! Ale sprobuje Wam to jakos w miare nieskomplikowanie wytlumaczyc o ile to wogole mozliwe Za pare miesiecy wychodze za maz..ale juz teraz bardzo czesto rozmawiamy o dziecku chcielibysmy sie zaczac starac zaraz po slubie..moj przyszly mąż(jak to brzmi )bardzo chce miec synka-jak chyba wiekszosc facetow hehe
Czesto puruszamy ten temat M zawsze mowi, ze bede super mamuska bo mam podejscie do dzieci(czemu nie zaprzeczam bo bardzo szybko nawiazuje kontakty z dziecmi i nawet na studiach czesto sie opiekowalam dziecmi znajomych)rozmawiamy takze o tym jak to zmieni nasze zycie, ze to odpowiedzialnosc praktycznie do konca naszego zycia, ze cheilibysmy dac naszemu dziecku to co najlepsze itd. wiem ze M bedzie mnie wspieral itp. ale ja poprostu sie BOJĘ!!! taka jest prawda boje sie czy dam sobie rade, czy damy rade finansowo, jak moje cialo bedzie wygladalo po ciazy czy wroce do formy? czy uda nam sie wychowac dziecko na 'porzadnego'czlowieka.. ogolnie jak sobie o tym wszystkim pomysle to zaczynam myslec czy ja na pewno chce miec dzecko..i tak sie w środku waham..jak czytam co piszzecie lub widze takiego malucha to mysle ze warto a jak zaczynam drążyc ten temat w glowie to mam watpliowsci..czasem sobie mysle moze lepiej nie miec dzieci i życ sobie w spokoju ..wiem, ze to brzmi samolubnie ale mam nadzieje, ze wiecie o co mi chodzi..nie jestem samolubem tylko staram sie jakos zobrazowac Wam moje mysli...moze to glupie ale sie boje- boje sie porodu...boje sie jak bede wygladac po ciazy i porodzie..no i opieka nad maleństwem tez latwa nie jest!!! Kurcze troche nagmatwalam...ale mam nadzieje, ze wiecie o co mi chodzi Jakie jest wasze zdanie na ten temat??? Moze tez mialyscie takie przemyslenia?

[Lily]

Chyba mało kto nie ma, ale przecież nie wszystko to dzieje się naraz...
Zresztą, ja nic nie powiem, bo sama z takich powodów nie zamierzam mieć dzieci (i dobrze, bo dziecko powinno przychodzić do ludzi, którzy go chcą i będą potrafili je odpowiedzialnie wychować, a ja do nich nie należę).

[zina]

Ja nigdy nie chcialam miec dzieci z podobnych powodow - brak zaplecza finansowego, ograniczenie wolnosci osobistej, braku czasu itp, bylo mi to bardzo nie na reke.
Dlatego jestem pewnie w ciazy po 30 Bynajmniej nie zaluje...
Wydaje mi sie ze do pewnych decyzji sie dorasta i nie mozna sie potepiac za cienie watpliwosci, one zawsze beda, nawet juz przy pojawieniu sie dzieci.
Moim zdaniem zycie czesto nas zaskakuje i daje sporo mozliwosci do wykazania sie wlasna zaradnoscia. Raz podjeta decyzja moze niezle namieszac w glowie. Rozmowa i poparcie w drugiej osobie dodaje sily
Zycze odwagi i konsekwencji

[frjals]

[Alispo]

Mysle,ze to normalne.Nie kazdy od razu uwaza,ze to normalne,ze pojawia sie dzieci i od zawsze tego chce.Pewnie raczej mniejszosc tak ma:)Dolaczam do tych watpiacych,chociaz niezupelnie z podobnych powodow.Jeszcze masz pare miesiecy do tego rozpoczecia starania,potem tez niekoniecznie dzidizus przyjdzie w pierwszym podejsciu;) wiec..masz czas..tak mysle..chyba na starym wegedzieciaku byl temat o watpliwosciach(to ja go zaczelam ) i wyszlo na to,ze wiele osob mowilo,ze nie byli do konca pewni,ze gdyby mieli sie zdecydowac tak z premedytacja to pewnie by sie nigdy nie zdecydowali,normalne rozterki,tak mysle:)

[martka]

to ja chyba jakaś dziwna jestem . zawsze chciałam mieć dziecko i nie targały mną takie wątpliwości. jedyne, co mnie teraz nachodzi czasami i w sekunde jest zażegnane - to czy sobie poradzę z dwójką. i w takich sytuacjach za chwilkę sobie uświadamiam, że nie jestem przecież sama . myślę, że duży spokój psychiczny na tym polu zawdzięczam mężowi.

a to jak będzie wyglądało moje ciało po ciąży to w ogóle kwestia mocno drugorzędna dla mnie.

[Malati]

Chyba kazdy ma takie myśli i takie wątpliwości .Przyjście na świat filipa z jednej strony planowaliśmy z dugiej nie. Chodzi mi o to że któregoś dnia ja powiedziałam do męża "chcę mieć dziecko, co ty na to?'' On powiedział ze tez chce, tej samej nocy spłodziliśmy filipa Ale z dugiej strony wogóle sie nie przygotowałam do tej ciązy fizycznie, nie zastanawiałam się czy damy sobie rade finansowo,(byłam wtedy na 4 roku studiów) czy będziemy dobrymi rodzicami itp Poszłam na żywioł, bo czulam że chce tego malca, teraz!. Czy takie podejscie było słuszne? Nie wiem, wiem że nie żałuje tej decyzji Ale teraz kiedy wiem juz co to znaczy miec dziecko, ze wszystkimi plusami i minusami ( czyli brak czasu dla siebie, odpowiedzialnośc za drugiego człowieka, strach o jego zdowie, zycie, itd) tej sytuacji podjęcie decyzji o drugim jest dla mnie trudniejsze.Bardzo pragne mięc jeszcze jednego brzdąca i w głebi siebie czuje ze to dziecko pojawi sie w naszym życiu.Ale mam takie momenty kiedy zmieniam zdanie i mówieże nie chce juz miec dzieci, ze sobie nie dam rady z dwójka, ze nie jestem dobrym materiałem na matke. A co z kasa? A co jeśli urodzi sie chore? Dużo różnych wątpliwości.

Więc jak widać nie jestes sama, kochana

[sylv]

[Martuś]

To ja mam podobnie jak Martka, zawsze chciałam mieć dziecko (kiedyś tam), niecały rok temu poczułam, że chcę mieć mieć dziecko już teraz, Tomek też do tego dojrzał, a jedyne, czego się bałam to to, że nie uda mi się zajść w ciążę. No ale chciałam tak bardzo, że (wg lekarza cudownie) udało się nam za pierwszym razem i już niedługo będziemy cieszyć się maluchem. O tym, co będzie z moim ciałem, to szczerze mówiąc jakoś nawet przez chwilę nie pomyślałam, porodu też się (na razie) nie boję, mimo, że ogólnie jestem bardzo niewytrzymała na ból i drżę przed pobieraniem krwi, ale ból porodowy wydaje mi się czymś innym, takim mobilizującym i konstruktywnym, na razie tak myślę, mimo, że skurcze przepowiadające są coraz bardziej bolesne, nie wiem, może później mi się zmieni. Teraz moje jedyne obawy wiążą się z wychowywaniem dziecka 'pod prąd', tzn. z tym, że pewnie nie raz będzie to stwarzało kłopotliwe sytuacje i będzie mnie zmuszało do różnorakich interakcji z otoczeniem, w które nie lubię wchodzić. Martwię się też trochę, jak zaliczę nadchodzący semestr studiów, praktyki, ale wierzę, że dam radę, nie ja pierwsza jestem w takiej sytuacji. O pieniądze się jakoś nie martwię, mimo, że za dużo ich nie mamy, a raczej wręcz przeciwnie, ale wszystko idzie do przodu, zresztą dużo ważniejsze jak dla mnie od super wypasionych zabawek jest danie dziecku jak najwięcej miłości, a to mam za darmo (chociaż pewnie, gdybym miała taką sytuację, że nie mam co do garnka włożyć, to bym się wstrzymała z dzieckiem, ale na szczęście wszystko układa się po naszej myśli, coraz lepsza praca i kasa, po prostu nie mieliśmy wyjścia i nie przyjmowaliśmy innej możliwości, no i to nas zmobilizowało).

[stokrotki]

Ja tak samo jak Martka i Martuś :-D ( może to cos w imieniu siedzi ). Zawsze chcialam mieć dzieci (DUŻO) , nie miałam i nie mam wątpliwości !!!! Dziecko jest dla mnie szczęściem niepojetym nawet jak czasami na głowe chce mi wleść . Ten uśmiech , błysk rozrabiaki w oku , całus od córki na dobranoc . :") nic i nikt takiego mi nie da .

[martka]

[Salamandra*75]

Wiesz miałam chyba jeszce więcej wątpliwości niz ty, ale tak patrzac na to wszystko myslę, że każdy odpowiedzialny i dojrzały człowiem sie martwi o przyszłość.Ślub wziełismy w kwietniu tego roku, naiwnie myślałam ,że dziecko to może kiedyś..a tu po miesiacu sie okazło że dwie kreseczki jak nic!Byłam śmiertlenie przerażona-po pierwsze że tak szybko, po drugie jak sobie damy rade finasowo, bez swojego mieszkania dobrych zarobków.Mój mąż za to szalał z radości-od dawna chciał zostac tatusiem, zatem pełen optymizmu wskoczył w te systuacje.Ja powoli sie przyzwyczajałam, udało mi sie znaleźć prace i teraz w 8 miesiącu nadal jestem aktywna zawodowo, do tego co weeked od września do grudnia robiam kurs, który powozli mi pracowac z dziećmi i powiem ci, że jakoś dałam rade:)Jeśli masz oparcie w swoim patnerze to juz połowa sukcesu.
Pzdr ciepło i życze powodzenia.Slamandra

[Kjójik]

Jak czytam wasze wypowiedzi to mi sie tak cieplo na serduchu robi i czuje sie pewniej wiedzac, ze nie tylko ja mam takie watpliwosci..

Jak na razie mamy zajecie- organizacja slubu..ale juz wiemy ze zaczniemy sie starac po..
Martwie sie o dom kase itd...ale chyba mniej niz przed napisaniem tego postu...dzieki

A jak jest z tym dojrzewaniem do maciezynstwa przez okres ciazy?? Jak to u Was wyglada/ło??
Czytalyscie cos na ten tamet jakies porady, jak sie 'obchodzic' z dzieckiem..jak karmic, dbrac itd???

No i jak tatusiowie sie zachowuje przez te 9m-cy?

[pao]

z tatusiami różnie bywa... nawet ten sam model różnie może reagować

mój bartek zupełnie inaczej reagował na gabi niż na ulę.

a obaw przy obu mieliśmy sporo i niestety głównie były to takie materialne z cyklu czym zapłacić za prąd, co zjeść na obiad itp.

ale skoro dziewczyny przyszły do nas to założyłam ze wiedza co robią i że będzie dobrze zatem nie miałam sposobności jakoś specjalnie sie denerwować

z tatusiami różnie bywa... nawet ten sam model różnie może reagować

mój bartek zupełnie inaczej reagował na gabi niż na ulę.

a obaw przy obu mieliśmy sporo i niestety głównie były to takie materialne z cyklu czym zapłacić za prąd, co zjeść na obiad itp.

ale skoro dziewczyny przyszły do nas to założyłam ze wiedza co robią i że będzie dobrze zatem nie miałam sposobności jakoś specjalnie sie denerwować

[zina]

[ań]

ja mogę się podpisać pod tym co napisały martka i Martuś. Jakoś na początku studiów wiedziałam już, ze moim głównym marzeniem jest mieć dzieciaki, fajną ciepłą rodzinę i bardzo się teraz w tym spełniam. Jak byłam w ciąży z Jaga nie miałam żadnych stresów, raczej czułam się jak ryba w wodzie, mnóstwo pozytywnych wibracji i miłości i tak pozostało jak dziecię sie urodziło. Miałam i mam to szczęście mieć silny instynkt i dobra intuicję, nie miałam nigdy stresa, ze nie wiem co z dzieckiem robić albo czego Ono ode mnie chce. Teraz nie mogę się już doczekać az przytulę mojego synka

[alcia]

[topcia]

Kjójik, Rozmawiasz o tym ze swoim facetem partnerem? Mówisz mu o tych wszystkich watpliwościach, niepokojach??

[Lily]

topcia, Kjójik ma problemy zdrowotne i na razie nie może się starać o dziecko, pisała w innym wątku...

[topcia]

Rzeczywiscie, nawet w nim się wypowiadałam.

[Amanii]

[topcia]

[alcia]

[ań]

[adriane]