wegedzieciak.pl

[koniczynka_k]

[adriane]

[Humbak]

Alciu u nas te odzywki też były, teraz już sporadycznie, bo po prostu gdy coś wyjdzie to rozmawiamy. Nie ma sensu karać bo - przynajmniej u nas - było tego dużo, z przedszkola. Osobiście uważam że im szybciej takie rzeczy wyjdą tzn dopóki jeszcze mama nie koleżanki są autorytetem, tym lepiej. My reagowaliśmy stanowczo dopiero gdy jej słowa nas obrażały, najpierw tłumacząc że my w domu się kochamy i tak do siebie nie mówimy bo jest brzydko. W zamian mówię jej jak może się wyrazić - zawsze to alternatywa a nie pozostawianie pustych rąk (czy tez buzi ). Jak to nie skutkuje oboje z mężem przypuszczamy ostry atak że sobie takich zachowań nie życzymy.
A resztę pomijamy gdy można i tłumaczymy, rozmawiamy, tłumaczymy, rozmawiamy...
bo przynajmniej natalia powtarzała badając jak to wpływa na otoczenie i czy otoczenie zareaguje tak samo jak zareagowało w przedszkolu albo i ona (np ja słucham koleżanki to jak to powiem to rodzice powinni posłuchać mnie)
Dużo rozmów jest u nas, do dziś, nie wiem czy to sie kiedyś kończy

[pao]

Cytat:

Zastanawiam się ostatni czy wprowadzanie dyscypliny w tym wieku to nie za szybko?.Mam znajomych którzy uważają że dzieci powinno się karac po ukonczeniu przez nie 5 roku życia

ja uważam, ze dyscyplinę trzeba wprowadzać od razu. dyscyplina to przecież nie jest rygor ale po prostu pokazanie dziecku co jest oki a co nie. a że psychologia dziecięca mówi, iż to czego dziecko nauczy sie do 3 roku życia będzie dla niego stałe to uczenie dyscypliny po 5 zdaje sie mijać z celem.

widzę, że wszystko to czego gabi była nauczona jako małe dziecko (sprzątanie po sobie, mycie się codziennie, czytanie książeczki itp) dziś nie sprawia najmniejszego kłopotu. gabi wie, ze po myciu zębów nie jemy nic a pijemy tylko wodę. wie, że po umyciu sie idzie do swojego pokoju, jest ileś rzeczy które na przestrzeni czasu trochę się zmodyfikowały, ale jednak ich podstawa jest niezmienna i nie mam na tym tle najmniejszych kłopotów.

gabryska ma bezczelne odzywki a czasem jak tekstem zasunie to ręce opadają, no ale niemal zawsze jest to tekst mój albo bartka, tylko, ze z mniejszym wyczuciem (tudzież dziecięcą bezpośredniością) zaserwowany.

mnie ostatnio zadziwia to, ze gabi oczekuje poważniejszego traktowania, że już nie jest dzieckiem tylko dziewczynką, a jednocześnie dalej jest dzieciaczkiem. wymaga to od nas nie lada dyplomacji, elastyczności i morze cierpliwości...

Cytat:

Zastanawiam się ostatni czy wprowadzanie dyscypliny w tym wieku to nie za szybko?.Mam znajomych którzy uważają że dzieci powinno się karac po ukonczeniu przez nie 5 roku życia

ja uważam, ze dyscyplinę trzeba wprowadzać od razu. dyscyplina to przecież nie jest rygor ale po prostu pokazanie dziecku co jest oki a co nie. a że psychologia dziecięca mówi, iż to czego dziecko nauczy sie do 3 roku życia będzie dla niego stałe to uczenie dyscypliny po 5 zdaje sie mijać z celem.

widzę, że wszystko to czego gabi była nauczona jako małe dziecko (sprzątanie po sobie, mycie się codziennie, czytanie książeczki itp) dziś nie sprawia najmniejszego kłopotu. gabi wie, ze po myciu zębów nie jemy nic a pijemy tylko wodę. wie, że po umyciu sie idzie do swojego pokoju, jest ileś rzeczy które na przestrzeni czasu trochę się zmodyfikowały, ale jednak ich podstawa jest niezmienna i nie mam na tym tle najmniejszych kłopotów.

gabryska ma bezczelne odzywki a czasem jak tekstem zasunie to ręce opadają, no ale niemal zawsze jest to tekst mój albo bartka, tylko, ze z mniejszym wyczuciem (tudzież dziecięcą bezpośredniością) zaserwowany.

mnie ostatnio zadziwia to, ze gabi oczekuje poważniejszego traktowania, że już nie jest dzieckiem tylko dziewczynką, a jednocześnie dalej jest dzieciaczkiem. wymaga to od nas nie lada dyplomacji, elastyczności i morze cierpliwości...

[malina]

[Malati]

[alcia]

[Maja111]

Malinko wszystkiego najlepszego dla Zuzi

[nitka]

Maja111, malinowa Zuzia ma urodziny na tym suwaku od przynajmniej tygodnia
Chyba się suwak poprostu nie przestawił.

czarna96, zdaję sobie sprawę, że jest coś o czym nie wiem, i dane mi to będzie poznać jak mi się Zosia kiedyś tam zmaterializuje, dlatego napisałam, że moje zdanie jest niczym w porównaniu z Waszym doświadczeniem dziewczyny.

[ Dodano: 2008-03-31, 16:32 ]
o sprawdziłam. Malinowa Zuzia ma urodziny 1 marca. malina, suwak się zatarł

[Malati]

[nitka]

czarna96, już napisłam na pw

[kłapouchy]

odświeżam temat, bo problem zaczął nas dotyczyć... do tej pory nie było źle - zdarzało mu się strzelić focha, ja nie reagowałam w myśl zasady, że jak będę reagować nauczę go, że jest to metoda na osiągnięcie celu - wychodziłam z pokoju, młody się po jakimś czasie uspokajał i przychodził do mnie z książeczką.. ale ostatnio dwa razy - w tym dziś - zdarzyły mi się akcje trwające ponad 40 minut za pierwszym razem wystraszyłam się, próbowałam go wziąść na ręce, ale prężył się, kopał i wyrywał. dziś tylko co jakiś czas zaglądałam do pokoju i pytałam czy już się uspokoił co tylko nasilało jego histerię. w końcu jak ryk zmienił się w kwilenie podniosłam go z podłogi- nie opierał już się, zaniosłam do łazienki, umyłam buzię, ponosiłam chwilę na rękach, pomówiłam do niego spokojnym głosem, dałam buziaka i za chwilę bawił się już z uśmiechem... czy normalne są takie długie akcje u dziecka kt. nie ma 2 lat? może metoda ignorowania nie jest tu najlepsza? a może powinnam być konsekwentna i poczekać aż sam się uspokoi dodam, że dialog jest z T trochę utrudniony, bo on praktycznie nie mówi, choć sporo rozumie, wykonuje proste polecenia itd.

odświeżam temat, bo problem zaczął nas dotyczyć... do tej pory nie było źle - zdarzało mu się strzelić focha, ja nie reagowałam w myśl zasady, że jak będę reagować nauczę go, że jest to metoda na osiągnięcie celu - wychodziłam z pokoju, młody się po jakimś czasie uspokajał i przychodził do mnie z książeczką.. ale ostatnio dwa razy - w tym dziś - zdarzyły mi się akcje trwające ponad 40 minut za pierwszym razem wystraszyłam się, próbowałam go wziąść na ręce, ale prężył się, kopał i wyrywał. dziś tylko co jakiś czas zaglądałam do pokoju i pytałam czy już się uspokoił co tylko nasilało jego histerię. w końcu jak ryk zmienił się w kwilenie podniosłam go z podłogi- nie opierał już się, zaniosłam do łazienki, umyłam buzię, ponosiłam chwilę na rękach, pomówiłam do niego spokojnym głosem, dałam buziaka i za chwilę bawił się już z uśmiechem... czy normalne są takie długie akcje u dziecka kt. nie ma 2 lat? może metoda ignorowania nie jest tu najlepsza? a może powinnam być konsekwentna i poczekać aż sam się uspokoi dodam, że dialog jest z T trochę utrudniony, bo on praktycznie nie mówi, choć sporo rozumie, wykonuje proste polecenia itd.

[ag]

Tak długo to nam się nigdy nie zdarzyło. Łukasz (też niedługo 2 lata) złości się i płacze raczej krótko, szybko mu przechodzi. Staram sie spokojnym głosem do niego mówić i tlumaczyć (z czego on niewiele rozumie no ale przynajmniej tyle że czegoś mu nie wolno) i nie ustępować. U nas sprawdza się też metoda zajęcia go czymś innym - wystarczy że wyjdę do innego pokoju, a on od razu za mną, wtedy łatwiej mu jest zapomnieć czego się domagał wcześniej i zainteresować czymś innym.

[Martuś]

kłapouchy, ja co prawda jeszcze tego nie przerabiałam na własnej skórze, ale moja siostra rok ode mnie młodsza była taka, że potrafiła leżeć i wyć bardzo długo. Sama pamiętam taką akcję, kiedy ona była mniej więcej w wieku Twojego Tomka, że Zofia rzuciła się na klatce schodowej, bo ja chciałam pierwsza wejść do mieszkania, i urządziła maksymalną histerię, nic do niej nie docierało, więc moja babcia wciągnęła ją do mieszkania i Zofia tak leżała w przedpokoju, właśnie podobno ok. 40 min. W ogóle z tego co wiem, to była typem mocno 'rzucającym się' (np. w kolejce sklepowej na ubłoconą podłogę w środku zimy ). Dla pocieszenia dodam, że jej przeszło, że teraz jest znacznie spokojniejsza i bardziej skryta niż ja, a ja z kolei byłam dużo spokojniejszym dzieckiem).

[Karolina]

Kłapouchy widać trzeba zmienić taktykę. Ignorowanie nie przynosi skutku, nie wiem, czy Twój synek zrozumiałby odsyłanie na dwie minuty do pokoju aby się uspokoił?

[kłapouchy]

Karolina nie wydaje mi się, jak zaczyna tak mocno histeryzować to nie reaguje na nic - tj. reaguje ale jeszcze większą histerią, głośniejszym krzykiem, tarzaniem się na sam dźwięk mojego głosu czy dotyk, sprawia wrażenie jakby nic do niego nie docierało... i nie wiem jak to nazwać, ale jakby każdy dodatkowy bodziec nasilał jego złość... na szczęście zwykle to tak nie wygląda, zdażyło się 2 razy i to w dni w kt. ogólnie od rana był marudny, niewyspany i prawdopodobnie jeszcze zęby doszły... ja wtedy po prostu wychodzę.
Martuś czyli za jakieś 20 lat nie będzie już tego robił?

Karolina nie wydaje mi się, jak zaczyna tak mocno histeryzować to nie reaguje na nic - tj. reaguje ale jeszcze większą histerią, głośniejszym krzykiem, tarzaniem się na sam dźwięk mojego głosu czy dotyk, sprawia wrażenie jakby nic do niego nie docierało... i nie wiem jak to nazwać, ale jakby każdy dodatkowy bodziec nasilał jego złość... na szczęście zwykle to tak nie wygląda, zdażyło się 2 razy i to w dni w kt. ogólnie od rana był marudny, niewyspany i prawdopodobnie jeszcze zęby doszły... ja wtedy po prostu wychodzę.
Martuś czyli za jakieś 20 lat nie będzie już tego robił?

[agaw-d]

Myślę, że ignorowanie to i tak najlepsza metoda. U nas też było kilka takich masakrycznych akcji trwających dłużej niż pół godziny i dokładnie tak jak piszesz kłapouchy, każdy bodziec podkręcał tak jakby Marcelle, więc dalej to starałam się ignorować. po kilku takich sytuacjach teraz jest lepiej. Tzn. nie nakręca się już tak bardzo, szybciej się uspokaja. Wydaje mi się, że dlatego że ma świadomość, że histeria do niczego nie doprowadzi. Zawsze jak już się uspokaja próbuje coś jeszcze do mnie wykrzyczeć i wtedy mówię jej spokojnie, że nie rozumiem co mówi jak płacze, żeby spróbowała się uspokoić i porozmawiamy wtedy. Jak się uspokoi to mówi mi o co jej chodziło, jeśli umie to wytłumaczyć, jak nie to zazwyczaj mówi, że było jej smutno lub była zła.
Natomiast metodę odprowadzania do jakiegoś miejsca, żeby się wyciszyła bądź coś 'przemyślała' stosuje (złe słowo, ale nie przychodzi mi inne) jak robi coś na złość, specjalnie, rysuje po podłodze, rozwala rzeczy itp. Zazwyczaj muszę ją kilka razy odprowadzać, ale w końcu zostaje i po chwili przychodzi i się przytula i jest fajnie