wegedzieciak.pl

[adriane]

[Lily]

adriane, mi się wydaje, że żaden psychoterapeuta nie da gwarancji, że pomoże w tego typu chorobie, ponieważ oni generalnie zajmują sie problemami psychologicznymi i pacjent z takim problemem musi przyjść - masz coś, co możesz przedstawić jak swój problem emocjonalny? oczywiście ja wiem, że każdy 'coś' ma, ale większość ludzi radzi sobie bez poważniejszych interwencji
kontynuując temat - o ile psychoterapia jest z pewnością pomocna w poważniejszych konfliktach wewnętrznych i interpersonalnych, bo pozwala sobie poukładać w głowie, "wygadać" się, to z tego co wiem (co pamiętam ze studiów, może teraz coś się zmieniło), nie ma żadnych dowodów naukowych na to, że psychoterapia jest bardziej pomocna niż czas i tzw. natura
podsumowując: jeśli czujesz, że potrzebujesz tego to oczywiście idź, ale jeśli miałabyś sobie wymyślać problemy do przepracowywania to raczej szkoda kasy
nt. dr Bross czytałam już gdzieś, że jest lekko "ześwirowana" na punkcie psychiki swoich pacjentów i wszędzie dopatruje się przyczyn psychologicznych

[adriane]

[Lily]

[Cytrynka]

Ada, ja mam wrażenie, że na moim zdrowiu bardzo odbił się stres związany z ostatnią ciążą, krwawieniami, diagnozą itp. Pamiętam, że po diagnozie nienawidziłam swojego ciała, patrzyłam na rosnący brzuch i czułam niechęć (nie do dziecka, do brzucha, jako ciała, że nie jest bezpiecznym miejscem dla mojego dziecka). Wiecie co, kiedyś jadłam śmiecie: frytki, masę czekolady, mleko, piłam 7 kaw dziennie i czułam się świetnie. Potem zaczęły się problemy, a głównie dwa lata temu. Myślę, że paskudna dieta, stres i brak ruchu i snu, brak odpoczynku bardzo źle wpływają. Że powodują wiele chorób.
Tak, na marginesie jestem po wizycie u laryngologa. Mam nadzieję, że jego wstępna diagnoza nie jest spowodowana moją sugestią. Lekarz twierdzi, że moje problemy z zatokami mogą być spowodowane alergią na pleśń, trawy i coś tam jeszcze. Będę miała tomograf niestety.
Na razie przepisał prochy (chyba antyhistaminowe) i jakiś psikacz do nosa. Nie wiem czy wezmę, bo po pierwsze lekarz nie jest pewny czy można wie je brać karmiąć, po drugie nie czy można je mieszać z antytarczycowymi.
Kurka, klimat mi nie służy, ale ja kocham Olympię, a szczególnie jej port.

[Jagula]

[quote="Cytrynka"][quote="adriane"]

[adriane]

Jeśli chodzi o odporność, to ja akurat mam bardzo dobrą. W tym sensie, ze nie łapia mnie prawie żadne przeziebienia. Tej zimy po raz pierwszy od kilku ładnych lat miałam chorobę: zapalenie oskrzeli, bo się zaraziłam od Karolinki, która ze mną spała w łózku. Wyszłam z tego bez leków żadnych ( bo ja nie uznaję ). Poziom leukocytów we krwi mam poniżej normy od lat i nie choruję nawet na katar, w tym roku, to naprawdę wyjątkowo coś złapałam...

[kasienka]

Ciekawe, że u nas na oddziale większość dzieci nigdy wcześniej nie chorowała, nawet na przeziębienia, tak rodzice mówią...Zastanawiam się, czy to jakaś prawidłowość, czy raczej zbieg okoliczności...

Ja myślę, że psychika na pewno jest bardzo wazna w procesie zdrowienia, że trzeba i o nią porządnie zadbać. Ale powiem Wam, że sama jestem na etapie, na którym staram się wytłumaczyć sobie, że to , że Zuzia jest chora nie jest moją winą, ani jej winą. Szczerze mówiąc, takie rozumowanie mnie dobija, wolę wierzyć, że po prostu czasem się tak wydarza, że moje dziecko staje się jednym na 25tysięcy...Rozmawiałam z kilkoma lekarzami i mówili, że białaczka to problem w genach, że zwykle coś już w życiu płodowym się przestawi w jakimś genie i potem może się ujawnić. Wolę wierzyć, że to doświadczenie jest nam wszystkim do czegoś potrzebne, że tak jest i już, może to Bóg nas tak doświadcza, a może to jakaś karma...że teraz musimy sobie z tym radzić i doceniać to, co mamy, cieszyc się każdą wspólną chwilą, niż wyrzucać sobie, że wykrakałam jej chorobę, albo za mało czasu poświęcałam jej i sama sobie białaczkę wgrała. Moim zdaniem obecnym takie myslenie prowadzi tylko do dalszego dołowania się i nic pozytywnego nie wnosi. Najbardziej mnie rozwaliło, jak dżo kiedyś napisała, że może gdyby nie zaczęła sobie wyobrażać, jak by było, gdyby jej Mama odeszła, to może mama by nie umarła. Nie chcę tak myśleć. Nie można się obwiniać o takie rzeczy. Te myśli są, pojawiają się, i trudno, by ich nie było w ogóle...Trzeba chyba logicznie się z nimi rozprawiać, uświadomić sobie, że mamy do nich prawo w takiej sytuacji. Tak mi przynajmniej psycholog radził i to mi trochę pomaga.

ale powypisywałam

[Lily]

[adriane]

Cytat:

Ja myślę, że psychika na pewno jest bardzo wazna w procesie zdrowienia, że trzeba i o nią porządnie zadbać. Ale powiem Wam, że sama jestem na etapie, na którym staram się wytłumaczyć sobie, że to , że Zuzia jest chora nie jest moją winą, ani jej winą.

Kasieńko, przecież nie wiadomo tak naprawde skąd to wszystko, może to jakieś zaszłości karmiczne...Podobno sami sobie wybieramy życie jeszcze przed urodzeniem, czasem bardzo trudne życie...Ja mam tendencję do tego, że chcę żeby było idealnie we wszystkim, nie akceptuję różnych rzeczy, które mi sie przytrafiają, ale wtedy przypominam sobie o tej zasadzie, że po coś to jest zapewne. Wiem, że Ci szalenie trudno, dobrze, że przynajmniej niekiedy udaje Ci się cieszyć z dobrych chwil życia, mimo choroby Zuzi.

[Malinetshka]

Myślę podobnie jak adriane.

Wiem, że myśl ma moc, bo od niej się wszystko zaczyna, ale już nie myślę tak jak parę lat temu, że sami tworzymy swoje życie swoim myśleniem i że muszę po prostu mocno pracować nad sobą, wtedy wszystko będzie perfekto. A jak noga mi się podwinie tzn. że zrobiłam sobie taką projekcję... i powinnam się bić w pierś, że sama sobie to zrobiłam. Może i była projekcja, ale niekoniecznie SWIADOMA. Pewne rzeczy zapisane wcześniej po prostu muszą się wydarzyć.. Teraz to wiem. Zgodziliśmy się na nie TAM. Także dobrze kasienko radził Ci psycholog. Nie wiń nikogo za to co ma miejsce...
Ciężko jest znaleźć granicę m-dzy tym na co mamy wpływ, a na co nie. Myślami pogrążamy stan rzeczy lub go wspomagamy, czasem nakierujemy coś na właściwy tor, ale borykamy się tymi myślami właśnie z tym co dostajemy od pisanego nam losu. I dopiero ten "półprodukt" (przeznaczenie?) możemy swoimi myślami kształtować. Niekiedy z bezkształtnej ciemnej masy może wyjść cudo Więc warto pracować. Ale jednocześnie brać życie jakim jest. I to chyba jest najtrudniejsze... Przed urodzeniem zaakceptowaliśmy swoją życiową lekcję, a tutaj schodzimy "ślepi". I jako ci ślepcy układamy sobie idealny plan swojego życia, po czym gdy coś nie idzie wg planu, wściekamy się... i to właśnie jest ta lekcja, aby przyjmować z pokorą wcześniej zapisane nam zadania, tak myślę.
Ale oftop

[Marcela]

[Karolina]

Nie rozumiem tego odniesienia...czy możesz to rozwinąć?

[Cytrynka]

[Karolina]

Kurcze ja mam bardzo rzadko gorączkę, ale też rzadko choruję, jak już coś to tylko katar albo drapanie w gardle. Jak jestem lekko chora to nie mam czasem wogóle. Czy to żle?

[Lily]

[Malinetshka]

[Lily]

[Karolina]

Bałabym się chodzić do takiego starego lekarza...

[Martuś]

[Karolina]

A słyszałyście taka afera ostatnio w radio: szef firmy wysyłał swoje pracownice na badania, po czym sam przebierał się za ginekologa, badał je, wszystko uwiecznając kamerą.

[Jagula]

Karolina co to za news????Mam nadzieję,ze to kaczka dziennikarska...

[Lily]

[Jagula]

rany...a te kobiety jakieś dziwne...nawet powiem strasznie głupie...czy nie wydał im sie dziwny wymóg badania gin. przed przyjęciem do pracy??? no jeszcze bym zrozumiała gdyby to była praca w burdelu...

[Karolina]

hehehe faceci rzadko mają fantazję ale jak już się taki trafi....