wegedzieciak.pl

[nitka]

Zostałam zainspirowana do założenia nowego tematu przez moich sąsiadów. Na piętrze są 3 mieszkania, moje jest w środku. po prawej mam młode małżeństwo z dzieciątkiem-Julką, po lewej b. młodą parkę-blondi i dres. Kłócą się masakrycznie, blondi z dresem dodatkowo się leją, pani mamusia od Julki potrafi tak wrzescześ, że mam ochotę tam wejść, zabrać dziecko i uciec. jest tak samo, od kiedy przyjechaliśmy do Polski, czyli od października codziennie. Tak naprawdę jest to o tyle dla mnie trudne, że ja od tego uciekłam mając 20 lat. Uciekłam z takiego domu, gdzie wrzaskom nie było końca, i jakikolwiek podniesiony głos rodził u mnie napięcie i nasłuch. masakra dla mnie naprawdę. najgorsza jest bezsilność, bo przeciez nie mogę nic zrobić, a policja mnie wyśmieje... Dlaczego nie można się poprostu dogadać, a jeżeli komunikacja zanika, to trzeba podjąć jakieś konkretne kroki. Czy wy też macie takie doświadczenia? a może też potraficie dać czadu? może ja nie znam takiej formy komunikacji.

[ań]

nitka, ja muszę przyznać, że jak mnie ktoś doprowadzi do kresu wytrzymałości to potrafię wrzasnąć ale potem bardzo to odchorowuję, dużo mnie coś takiego emocjonalnie kosztuje, więc unikam takich akcji jak ognia.
U nas w domu generalnie jest zasada, ze na dzieciaki nie krzyczymy, zdarzyło się jedynie krzyknąć DO Jagi gdy np. dusiła kota i nie reagowała na upomnienie.
Między nami też krzyk zdarza się tylko w ekstremalnych sytuacjach, bo po pierwsze nie działa, po drugie nie chcemy go. Jednak czasem człowiek nie daje rady i wypuszcza emocje

[nitka]

Cytat:

Jednak czasem człowiek nie daje rady i wypuszcza emocje

ań kochana, ale rozumiesz sama, że jeżeli ludzie na siebie poprostu wrzeszczą, kiedy tylko się widzą, to już nie jest ok. Ile stresu, kwasu i nieporozumień, desperacji jest w człowieku, nie mogę się nadziwić.

[ewatara]

współczuję ....ale może jednak zawiadamiaj policję, namów do tego sąsiadów i w końcu ucichnie trochę?
ja miałam też tak obok, teraz jest znaaaaaaaaacznie spokojniej, można powiedzieć zmiana o 180%, już dwa razy wywołała pożar, (aż się boję jak sobie przypomnę), a awantury były non stop, chlanie itd, że kobieta (notabene upośledzona umysłowo), była tak pobita, że jej twarz była tak sina, że przypominała bardziej murzynkę niż białą kobietę, wzywałam ileś razy policję i w końcu skończyło się (odpukać , teraz jak ktoś do niej przyjdzie i tylko głośniej gadają to już zawczasu w ścianę pukam, bo mała akurat obok śpi i ją już kilka razy obudzili. Sprawa tak się odwróciła, że sama mi nieraz pomagała i wynosiła mi śmiecie jak widziała, że mam kilka rzeczy na raz do znoszenia
Możesz też zawiadomić Ośrodek Pomocy Społecznej (oni chyba nie mają nawet prawa powiedzieć, że taka , a taka osoba to zgłaszała, więc nie bój się pogróżek), oni będą musieli też zainterweniować, powiedz, że boisz się o to że dzieciom dzieje się krzywda itp i w końcu powinno się poprawić, jeszcze raz przypomnę, jeśli znasz sąsiadów, pogadaj kilka zgłoszeń - to większe prawdopodobieństwo poprawy sytuacji. powodzenia!

[kasienka]

nitka, jeśli tak jest jak piszesz, że to się powtarza codziennie, to ja tez bym chyba sgłosiła...może faktycznie najpierw do jakiegoś ośrodka pomocy rodzinie?

[nitka]

i co-nocnie też. przecież nie ściemniam po to, żeby sobie założyć nowy temat wyszliśmy z Fazą z założenia na początku, że to oczywiście nie nasza sprawa, i absolutnie nie mamy prawa zwracać im uwagi. Ludzie jak się kłócą, to raczej nie myślą o sąsiadach, zawsze sobie obiecuję, że następnym razem już na pewno zawiadomię policję, ale wciąż mi głupio. Teraz robię plakat. wywieszę go jutro na klatce. może poskutkuje.

[ewatara]

[Lily]

nitka, wiele dzieci nie doczekało się interwencji z zewnątrz, choć tylko to mogło im pomóc. Działaj, zgłoś to gdzieś, zadzwoń na Niebieską Linię, porozmawiaj, popytaj, co możesz zrobić.

[kasienka]

nitka, ja się źle wyraziłam, przecież nie sądzę, że Ty ściemniasz
Wiem jak to jest, bo jest jakaś blokada, żeby ingerowac w czyjeś osobiste sprawy, ale w takich sytuacjach uważam, że powinno się to zrobić...

[Agnieszka]

może pomoże poczytanie strony:
hxxp://www.niebieskalinia.pl/index.php?assign=swiadkowie

[stokrotki]

nitka ja też mam głosnych sasiadów a właściwie miałam ( chociaż u mnie wygladało to troche inaczej ) . Imprezy codziennie , krzyki , odgłosy rzucanych (?) mebli - po prostu chłopaki bawili się świetnie . Gorzej było z nami . Wiesiu wrócił im uwagę że do 22 to mogą robić co chcą ale po to ma być spokój i cisza . No i stopniowo sąsiedzi dali spokój ......
Ja raczej zwróciłabym uwagę szczególnie z uwagi na to dzieciatko . Spokojnie , bez wiekszych emocji ....... ( o ile to mozliwe) , jesli nie odniosło by to skutku to może do dzielnicowego bym poszła ..... no i tak jak dziewczyny radzą Niebieska Linia ....
Powodzenia i duzo wytrwałosci

[alcia]

nitka, jak tak tylko odnośnie "wtrącania się"..
Od małego byłyśmy z siostrą uczone, że to co się dzieje w naszym domu, to tylko nasza sprawa i nie mamy prawa o tym z nikim rozmawiać. Z tego co widzę, nie tylko nam to wpajano. Teraz, z perspektywy czasu muszę przyznać, że jest to dla mnie obrzydliwe, że tylu ludzi wiedziało/widziało/słyszało co się u nas dzieje i nikt nigdy nam nie pomógł. Byłyśmy zdane same na siebie.
Ja nigdy nie zostawię takich rzeczy bez reakcji.

[pao]

ja mam chyba nieco łatwiej... jak mi dziewczyny marudzą to zaglądam a aurę i wiem czy to tylko marudzenie dla marudzenia czy tez jest przyczyna. jak jest przyczyna to patrzę co można zrobić by im pomóc, jak nie ma przyczyny to daję sie im wymarudzić/wykrzyczeć i tyle. sama w te emocje nie wchodzę raczej (nerwów szkoda, bo to strasznie sie wzajemnie nakręca)

niegdyś zdarzało mi sie z bartkiem pokłócić i to chwilami dosadnie, jednak bartek szybko zaskoczył że doprowadzanie mnie do niekontrolowanych wybuchów choć trudne to niewątpliwie kompletnie nieopłacalne (przechodzę po oponencie jak tsunami) i sam zaczął sie kontrolować i nie prowokuje mnie. a aktualnie jest jedyna osobą która potrafi mnie do takiego stanu doprowadzić.

zatem raczej krzyki dla sąsiadów nie występują, płacze też nie (no bo gabi za duża a ulka za uśmiechnięta ) i jeśli już mamy czymś przeszkadzać to śmiechem

ja mam chyba nieco łatwiej... jak mi dziewczyny marudzą to zaglądam a aurę i wiem czy to tylko marudzenie dla marudzenia czy tez jest przyczyna. jak jest przyczyna to patrzę co można zrobić by im pomóc, jak nie ma przyczyny to daję sie im wymarudzić/wykrzyczeć i tyle. sama w te emocje nie wchodzę raczej (nerwów szkoda, bo to strasznie sie wzajemnie nakręca)

niegdyś zdarzało mi sie z bartkiem pokłócić i to chwilami dosadnie, jednak bartek szybko zaskoczył że doprowadzanie mnie do niekontrolowanych wybuchów choć trudne to niewątpliwie kompletnie nieopłacalne (przechodzę po oponencie jak tsunami) i sam zaczął sie kontrolować i nie prowokuje mnie. a aktualnie jest jedyna osobą która potrafi mnie do takiego stanu doprowadzić.

zatem raczej krzyki dla sąsiadów nie występują, płacze też nie (no bo gabi za duża a ulka za uśmiechnięta ) i jeśli już mamy czymś przeszkadzać to śmiechem

[nitka]

[Lily]

Ja też mam ochotę do sąsiadów napisać i do ich psa...

[alcia]

[alcia]

[Lily]

alcia, Ty się nie śmiej, oni jak są to się kłócą, a jak ich nie ma to pies wyje, nieraz przez wiele godzin
a teraz też pies wyje, tylko inny (tamten to jamnik, teraz wyje policyjny owczarek... przeraźliwie...)

[nitka]

już chyba 2 dni minęły od wywieszenia mojego dzieła klatkowego, i.... spokój. hmmmm. w zamian ktoś wywiesił kartkę, że mamy posprzątać klatkę 12-stego stycznia, i czy wymagają zbyt wiele? posprzątam.

[kasienka]

[pao]

nitka, genialne

nitka, genialne

[nitka]

dziękuję, dziękuję. Najpierw prośbą, potem dopiero groźbą, nie?

[gosiabebe]

[ina]