wegedzieciak.pl

[ań]

pomyślałam, ze warto się podzielić sposobami na nieciekawe zachowania naszych dzieciaków. Moja Jagoda jest dosyć charakterna i co jakiś czas następuje kumulacja zachowań jakich wolała bym u Niej nie widzieć. Po pierwsze odkrzykiwanie różnych rzeczy, nieustanne próbowanie nas-kto rządzi, ignorowanie próśb i poleceń, męczenie kota (bez widocznych postępów ), brak cierpliwości naznaczony krzyczeniem jak coś się nie wydarza natychmiast gdy Ona o tym pomyśli ...

ostatnio jest kumulacja, bo mamy Borysa od niedawna i Jagoda wciąż traktuje Go jak miśka, męczy Go, wciąż nosi z miejsca na miejsce(wcale nie delikatnie), zrzuca z kanapy i parapetu, przygniata itd itd- z tego powodu często ma kary co u nas oznacza albo siedzenie w wyznaczonym miejscu aż się uspokoi, albo zakaz dotykania kota do końca dnia(co ciężko upilnować niestety). Jak ciągle muszę pilnować by nie męczyła kota to jestem strasznie tym zmęczona i zestresowana, ze ciągle są awantury, bo Jag często reaguje krzykiem jak ma iść sobie usiąść za karę, albo jak ma pozbierać zabawki to tez się złości i krzyczy "NIE" albo "ZARAZ".

Ja już nie mam pomysłów na skuteczne radzenie sobie z Jej męczeniem kota i brakiem postępów w tej sprawie. Nawet wyprowadzanie kota z domu do babci (odegrane na tyle realistycznie, ze uwierzyła) nie pomogło...

Nie do końca tez akceptuję Jej brak cierpliwości i natychmiastowe podnoszenie głosu w różnych sytuacjach (jak woła z łazienki, jak nie może zdjąć kurtki itp.) niecierpliwi sie i od razu zaczyna krzyczeć. ja zawsze reaguję spokojnie i tłumaczę Jej, ze chwilkę musi poczekać aż dotrę do łazienki np. ale jak jest takich sytuacji 5 pod rząd to już wymiękam i mam ochotę zwiać gdzie pieprz rośnie.

co działa na Wasze dzieci?

[Ewa]

Jeżeli chodzi o sprzątanie zabawek, to na Nataniela najlepiej działa jak mówię "sprzątamy zabawki" i sama zaczynam sprzątać. Natychmiast się dołącza. Na Gabryśka to nigdy nie działało, więc była marchewka - "Gabryś, jak będą posprzątane zabawki będę mogła puścić Ci bajkę". Teraz, jak mają swoje pokoje, to specjalnie w ciągu dnia nie ingeruję, ale aby oglądać dobranockę muszą być spełnione dwa warunki - zjedzona kolacja i posprzątany pokój. Jeżeli coś nie jest zrobione na czas idzie się spać bez bajki.
Gabryś jak zachowuje się niegrzecznie, to musi wyjść do swojego pokoju, Nataniela zaczynam powoli uczyć tego samego, szczególnie jak zaczyna odstawiać swoją histerię bez powodu. Ostatnio takich było sporo, ale odstawka "na górę" podziałała i jest ich mniej. Charakterny jednak to on jest. Cokolwiek by nie powiedzieć, to reakcja ostatnio jednakowa - tupnięcie nogą i ile sił w płuckach "nie!". Jak reagowałam na to złością, to zaczynała się półgodzinna histeria. Teraz reaguję ciszą i patrzeniem prostu w oczy. On też patrzy w skupieniu (muszę się pilnować, żeby nie wybuchnąć śmiechem, bo strasznie miniasty się zrobił ) i w końcu uśmiecha pod nosem i robi to, o co był proszony. Jeżeli jednak to tupnięcie nie było czystym sprawdzeniem moich reakcji tylko prawdziwą złością, to wtedy wprowadza w ruch ręce. Jednak już świetnie wie, że tak nie wolno i natychmiast się reflektuje i przeprasza.
Co do braku cierpliwości i wymuszania "natychmiast muszę to mieć" krzykiem, to moja reakcja jest jedna. Spokojnie mówię, że nie ma sprawy, tylko proszę bez krzyku. I czekam aż będzie cisza, wtedy reaguję.

P.S. Właśnie mam śliczny przykład histerii i Nati został odstawiony na górę

Jeżeli chodzi o sprzątanie zabawek, to na Nataniela najlepiej działa jak mówię "sprzątamy zabawki" i sama zaczynam sprzątać. Natychmiast się dołącza. Na Gabryśka to nigdy nie działało, więc była marchewka - "Gabryś, jak będą posprzątane zabawki będę mogła puścić Ci bajkę". Teraz, jak mają swoje pokoje, to specjalnie w ciągu dnia nie ingeruję, ale aby oglądać dobranockę muszą być spełnione dwa warunki - zjedzona kolacja i posprzątany pokój. Jeżeli coś nie jest zrobione na czas idzie się spać bez bajki.
Gabryś jak zachowuje się niegrzecznie, to musi wyjść do swojego pokoju, Nataniela zaczynam powoli uczyć tego samego, szczególnie jak zaczyna odstawiać swoją histerię bez powodu. Ostatnio takich było sporo, ale odstawka "na górę" podziałała i jest ich mniej. Charakterny jednak to on jest. Cokolwiek by nie powiedzieć, to reakcja ostatnio jednakowa - tupnięcie nogą i ile sił w płuckach "nie!". Jak reagowałam na to złością, to zaczynała się półgodzinna histeria. Teraz reaguję ciszą i patrzeniem prostu w oczy. On też patrzy w skupieniu (muszę się pilnować, żeby nie wybuchnąć śmiechem, bo strasznie miniasty się zrobił ) i w końcu uśmiecha pod nosem i robi to, o co był proszony. Jeżeli jednak to tupnięcie nie było czystym sprawdzeniem moich reakcji tylko prawdziwą złością, to wtedy wprowadza w ruch ręce. Jednak już świetnie wie, że tak nie wolno i natychmiast się reflektuje i przeprasza.
Co do braku cierpliwości i wymuszania "natychmiast muszę to mieć" krzykiem, to moja reakcja jest jedna. Spokojnie mówię, że nie ma sprawy, tylko proszę bez krzyku. I czekam aż będzie cisza, wtedy reaguję.

P.S. Właśnie mam śliczny przykład histerii i Nati został odstawiony na górę

[kamma]

Na wymuszanie płaczem mamy jeden sposób, bardzo skuteczny: "Porozmawiamy, jak się uspokoisz." Nie odsyłamy w miejsce odosobnienia, no chyba że płacz jest długotrwały i uparty. Ale zazwyczaj pomaga prośba o uspokojenie, Irma potrafi bardzo szybko się opanować i wtedy tłumaczę jej, dlaczego nie może czegoś tam dostać. Czasami moje tłumaczenia owocują dalszym płaczem, wtedy jest ponowna prośba o uspokojenie. Za którymś razem wymuszanie się kończy. Najczęściej za pierwszym, ale nie zawsze
Irma w zasadzie jest dość posłuszna - mi. Natomiast Michała często nie słucha (udaje, że nie słyszy), ale to jest jego wina, bo prosi ją o coś po 5, 10 razy. Tu jest dla mnie pole do popisu. Uczę Michała, żeby prosił najwyżej dwa razy. Jeśli Irma nie posłucha, M ma załatwić sprawę w inny sposób. Na przykład podejść do Irmy, zmusić ją do spojrzenia na niego i powtórzenie prośby tak, aby nie mogła go zignorować.
U nas najwięcej problemów jest z jedzeniem, ale to osobny temat
Jeszcze, jeśli chcemy, żeby Irma coś zrobiła, to stawiamy na przekorę: "Nie sprzątaj! odłóż tę zabawkę! Nie chowaj jej na miejsce!" Bardzo skuteczne, a Irmę to bardzo bawi. Zazwyczaj pomaga również przy jedzeniu, uff...

[pao]

Cytat:

"Porozmawiamy, jak się uspokoisz."

u nas też obowiązuje
u nas podstawą jest rozmowa i tego dziewczyny są uczone od małego. wiedza ze krzykiem i płaczem nic sie nie załatwi (tj u nas, bo gabi w innych okolicznościach testuje )

niestety zdolność argumentacji i dyskusji była dla niej kłopotliwa w przedszkolu, gdzie była jedynym nie rozwrzeszczanym dzieckiem, przez co niezauważanym przez panie przedszkolanki...

w przedszkolu nauczyła sie krzyczeć...


bardzo spodobał mi sie tekst u moich znajomych "kto krzyczy nie ma głosu"

Cytat:

"Porozmawiamy, jak się uspokoisz."

u nas też obowiązuje
u nas podstawą jest rozmowa i tego dziewczyny są uczone od małego. wiedza ze krzykiem i płaczem nic sie nie załatwi (tj u nas, bo gabi w innych okolicznościach testuje )

niestety zdolność argumentacji i dyskusji była dla niej kłopotliwa w przedszkolu, gdzie była jedynym nie rozwrzeszczanym dzieckiem, przez co niezauważanym przez panie przedszkolanki...

w przedszkolu nauczyła sie krzyczeć...


bardzo spodobał mi sie tekst u moich znajomych "kto krzyczy nie ma głosu"

[ań]

dla mnie problem jest przede wszystkim z tym kotem- macie jakieś pomysły na to?

z moich obserwacji wynika, ze jak teraz jest ciągły problem z kotem to Jaga jest rozdrażniona i przez to ciągle strasznie niecierpliwa ogólnie dużo krzyczy. Ale Ona w ogóle duuuuuuuużo i głoooosno mówi.

podobna akcja była jak pojawił się nasz pierwszy kot i Go goniła a to jest mega dzika kotka. Po jakimś czasie Lal nauczyła się spieprzać skuteczniej i Jag dała sobie spokój i od razu się poprawiła energia w domu. Ale Borys jest inny, czasem ją podrapie, ale ogólnie strasznie się daje, poza tym jest 4 razy mniejszy od Lali.

[malina]

[magdusia]

czytałam artykuł o babce która wprowadzila dzieciom punkty za dobre sprawowanie,np.samodzielne ubranie 5pkt.,zjedzenie w odpowiednim czasie obiadu kolejne 5 lub więcej pkt.w zależności od tego jaka czynność jest dla dziecka trudniejsza do wykonania.Wszystko zapisywane było na tablicy.Po osiągnięciu odpowiedniej ilości punktów niespodzianka(w jej przypadku było to jajko z niespodzianką).No i się sprawdziło,dzieci domagały się wręcz przydzielania punktów.

[ Dodano: 2007-11-17, 19:57 ]

[Ewa]

[ań]

niestety, nagroda nie działa przy kocie. już to praktykowaliśmy. Jagoda miała dostać książeczkę z naklejkami, bo je uwielbia. książeczka specjalnie leżała tak, że Jag widziała ją, żeby nie zapomnieć co może dostać za ładne zachowanie. I niestety, nie zdało egzaminu...
Wyjście do pokoju obok, lub siedzenie w kącie jest ostatecznością, gdy Jag nie umie opanować swoich emocji. U nas akurat świetnie działa, bo Jagoda sama się nakręca i jak się Ją odetnie od sytuacji to w mig się uspakaja.
Co do zabawek to zawsze też zaczynam pomagać Jej i generalnie chwalenie, że super samodzielnie zbiera jest dla Niej motywacją- O zabawkach pisałam w kontekście tego, ze Ona najpierw wykrzykuje "zaraz", zanim ja skończę zdanie
Aha, jeszcze jedno ostatnio mnie denerwuje- jak Jej zwracam uwagę, albo ogólnie coś mówię co nie do końca jej pasuje to krzyczy do mnie "cicho", masakra. ja do Niej nigdy tak się nie zwracam i Jacek też nie. Czasem jak za głośno mówi to mówimy spokojnie, "Jagoda mów ciszej", ale nigdy żadne z nas Jej nie ucisza w ten sposób jak Ona to robi. Nie wiem skąd Jej sie to wzięło. Zawsze wtedy mam dla Niej argument, ze ja tak do niej nie mówię. Ale mimo to jeszcze z tym sobie nie dała spokoju.

Ewa, możesz dać linka do tych naklejek na allegro? Mamy od jakiegoś czasu w planach zrobienie dla niej tablicy z punktami. Generalnie z psychologii wiadomo od dawna że zwierzęta i dzieci uczą się jedynie przez system nagród a nie kar (najlepiej widać to po tym jak karany za coś kot robi zakazana rzecz jak tylko człowiek znika z pola widzenia). Dlatego my stosujemy karę pójścia do drugiego pokoju tylko w ostateczności i w sumie służy to tylko wyciszeniu się dziecka. jag idzie zawsze na tyle ile potrzeba Jej by przestać się wkurzać. Nie stosujemy tego dziwnego podziału, ze tyle minut ile ma lat
Dlatego też jest problem z kotem, bo nagroda nie zadziałała, zakaz dotykania kota też nie, wyprowadzka kota tez nie (może jak by zniknął na parę dni to by Jej coś dało do myślenia, ale nie wiem jak niby miało by to wyglądać) ... może po prostu musze przeczekać

[pao]

u nas z kotem była prosta sprawa: parę razy tequila podrapała czy ugryzła (nie mocno ale zawsze) i gabi nabrała respektu a że kot mój drapie tylko baaardzo mocno sprowokowany, to dziecko kota sie nie boi, dalej nosi na rękach i męczy ino w formie i ilości odpowiadającej kotu

u nas z kotem była prosta sprawa: parę razy tequila podrapała czy ugryzła (nie mocno ale zawsze) i gabi nabrała respektu a że kot mój drapie tylko baaardzo mocno sprowokowany, to dziecko kota sie nie boi, dalej nosi na rękach i męczy ino w formie i ilości odpowiadającej kotu

[Ewa]

[ań]

[pao]

co do spojrzeń:
kolega skwitował mnie tak "trzysekundowe upomnienie wzrokowe" dodam ze działa, zazwyczaj nic więcej nie trzeba robić

co do spojrzeń:
kolega skwitował mnie tak "trzysekundowe upomnienie wzrokowe" dodam ze działa, zazwyczaj nic więcej nie trzeba robić

[Ewa]

[pao]

ewa, ale ty tez jesteś charakternym dzieckiem

ewa, ale ty tez jesteś charakternym dzieckiem

[Ewa]

[alcia]

[pao]

Cytat:

W końcu podziałało wyganianie jej do jej pokoju i tłumaczenie, że my nie lubimy jak ktoś tak krzyczy. Jak postanowi powiedzieć nam to normalnie, to ma przyjść i ja jej z przyjemnością pomogę. A jak będzie od razu krzyczała, to musi radzić sobie sama. Trzeba było to przerobić ze sto razy, ale w końcu się nauczyła (bo dzielnie trzymałam się tych zasad, za każdym razem opowiadając jej jak bardzo lubię robić dla niej różne rzeczy i jej pomagać, o ile tylko potrafi ładnie mnie o pomoc poprosić, a nie wrzeszczeć od razu).

u nas tez sie to sprawdziło

do tego jak dziewczyny krzyczą ja mówię niemal szeptem i one wtedy potrzebują być ciszej by zrozumieć co mówię na gabi to już nie jest potrzebne, ale na uli sie sprawdza na szczęście nie często jest potrzeba

Cytat:

W końcu podziałało wyganianie jej do jej pokoju i tłumaczenie, że my nie lubimy jak ktoś tak krzyczy. Jak postanowi powiedzieć nam to normalnie, to ma przyjść i ja jej z przyjemnością pomogę. A jak będzie od razu krzyczała, to musi radzić sobie sama. Trzeba było to przerobić ze sto razy, ale w końcu się nauczyła (bo dzielnie trzymałam się tych zasad, za każdym razem opowiadając jej jak bardzo lubię robić dla niej różne rzeczy i jej pomagać, o ile tylko potrafi ładnie mnie o pomoc poprosić, a nie wrzeszczeć od razu).

u nas tez sie to sprawdziło

do tego jak dziewczyny krzyczą ja mówię niemal szeptem i one wtedy potrzebują być ciszej by zrozumieć co mówię na gabi to już nie jest potrzebne, ale na uli sie sprawdza na szczęście nie często jest potrzeba

[Capricorn]

hm. Ja mam trojkę charakternych dzieci i na każdego trzeba innych metod. Z wysyłaniem do swojego pokoju jest różnie, raz pięknie działa, a raz kończy się na próbie demolowania pokoju. System nagród też działa tak sobie, tzn, czasem działa, a czasem nie bardzo.

Generalnie u nas chyba najlepiej działa rozładowywanie napięcia humorem - gdy dziecko ma korbę, staram się obrócić wszystko w żart. Też dziala tylko czasami.

A jak jest naprawdę źle, to się pocieszam, że naprawdę wolę charakterne niż "ciepłe kluchy"

[majaja]

Z doświadczeń z siostrą najmłodszą wiem, że jak ktoś mocno histeryczny to najlepiej ignorować, jak wrzeszczysz to cię nie słyszę, nie mogę zrozumieć.

Na pocieszenie z perspektywy czasu siostrzanej, problem jest gdy dziecku brak charakteru, to jest nieszczęście, z dziećmi z trudnym charakterem jest może trudniej na początku, ale dużo mniej problemów gdy zaczynają dorastać. Naprawdę lepszy trudny charakter niż jego brak.

[ań]

spoko, ja lubię urwisy, tylko czasem nie mam siły jak się to nakumuluje

[Karolina]

U nas jedna metoda jak Tymek się wkurza mówię - "Popatrz mamusi w oczy" To go przywołyje do rzeczyweistości. Jak już spojrzy to mówię do niego stanowczo co mam do powiedzenia. Druga metoda na histerię - "wyjdż do przedpokoju ( u nas łączy dwa pokoje) i wróć jak się uspokoisz". Często jest tak, że jeszcze krzyczący zbliża się do drzwi ale w momencie przekraczania progu milknie i czasem się nawet uśmiechnie:)
Co do męczenia kota byłabym bardzo stanowcza, bo kot męczony przez dziecko często nie broni się z litości dla oprawcy. Zwierzęta widzą różnicę między dorosłymi i dziećmi - dla tych ostatnich są delikatniejsze. MOże Jag po prostu wykorzystuje swoją pozycję?

[ań]

[ewatara]

Ja na razie "z teorii" , ale z tego co czytałam i oglądałam min. Superdziecko czy Poradnik Toni Barton (czy jakoś tak na TVN Style) to najlepiej udawać jeśli chodzi o krzyk, że się nic nie słyszy i tak jak już dziewczyny wspomniały, mówić spokojnie, że "jak będzie mówić spokojnie i grzecznie do Ciebie to jej wysłuchasz"- na początku powtórz kilka razy - bo od razu na pewno nie zadziała, a potem udawaj, że nie słyszysz i rób to co robiłaś, ze stoickim spokojem choć wiem, że to łatwe nie będzie. Ale bądź konsekwentna- pamiętaj to b. ważne- raz Ci się ręka podwinie i wszystko na nic- bo dziecko będzie miało sprzeczne sygnały- powtarzanie tego powinno odnieść rezultaty
to samo- czyli zupełny brak reakcji- nawet nie patrz na nią- jeśli zrobi cyrk w sklepie, bo jej czegoś np nie kupisz- ludzie mogą dziwnie patrzeć, ale ta metoda jest coraz częściej stosowana i jednak coraz więcej ludzi ją zna...- bo daje rezultaty.

System nagrody za nie zrobienie czegoś złego, faktycznie nie jest najlepszym sposobem, sądzę-" nie połamiesz kotkowi łapki to dostaniesz cukierka" - bo im większa będzie, to by to wykorzystywała w drugą stronę- czyli nagradzaj mnie, że komuś czegoś nie zrobię....
Jest jeszcze malutka i pewnie dla niej to jak zabawka i pewnie jeszcze trochę to potrwa, aż zrozumie, że to jednak nie zabawka, a żywe stworzonko... czuje i cierpi - tłumacz jej - choć jak się spodziewam to pewnie to robisz...
Może też musi sobie odreagować swoje "nerwiki"- jak jest wkurzona daj jej np. starą gazetę do darcia lub papier i kredki i niech kreśli i kreśli, aż się tym zmęczy, lub uderza pięściami w poduszkę

Zastanów się- czy nie jest to (krzyk, kot...)u niej jakiś rodzaj zwrócenia na siebie uwagi, to znaczy czy częściej z nią rozmawiasz, poświęcasz uwagę gdy coś zrobi "nie tak" czy odwrotnie i czy sama się czymś nie denerwujesz- bo to przechodzi na dzieci- sama u siebie obserwuję, że jak jestem zdenerwowana to Jasmi też jest bardziej nerwowa i coś "krzyczy" po swojemu, kiedy mówię szybko - nawet nie do niej, ale ona słyszy- dzieci są jak gąbka...jeśli chodzi o nasze emocje

Zwracaj uwagę na jej dobre nawet te najzwyklejsze pozytywne zachowania uwagę i chwal, CHWAL, CHWAL; mów: "ale jesteś grzeczna, ale to ładnie zrobiłaś, ale ładnie jesz,ale jesteś dobra dla kotka jak ładnie pogłaska- kotek Cię kocha..." ... aż do przesady, może "wciągnij ją" w dbanie o kotka, "choć damy mu jeść, pić, poczeszemy"- może wtedy spojrzy na niego inaczej, że jet taki Jej i ona jest za niego odpowiedzialna.
i pamiętaj o konsekwencji ona daje rezultaty, powodzenia

[ań]

ewatara, to o czym pisałaś jest u nas na co dzień. Ja w stosunku do Jag mam naprawdę dużo cierpliwości i zawsze gdy gwałtownie reaguje ja reaguję spokojnie. Czasem jak wypali z 8 akcji naraz to w końcu powiem jej ostrzej, żeby przestała.
Co do akcji typu sklepowe krzyki- u nas tego na szczęście nie ma. Ja akurat nalezę do mam, które mają żelazną zasadę, ze konsekwencja i zdrowy rozsądek są najważniejsze.

Wydaje mi się, że Jagoda po prostu taka jest, szybko chce rezultatów, nie ma za wiele cierpliwości a że od początku widać u Niej duży charakter to się temu nie dziwię. Byłam tylko ciekawa jak Wy sobie radzicie w podobnych sytuacjach.